Hvar ertu nú, Guðbrandur?

Opið bréf frá Margréti Þórarinsdóttur, oddvita Umbótar, og Gunnari Felix Rúnarssyni, 2. sæti Umbótar.

Guðbrandur Einarsson, þingmaður Viðreisnar og Reykjanesbæjarbúi, hvar ert þú nú þegar samfélagið sem þú ert sprottinn úr stendur frammi fyrir djúpstæðum fjárhagsvanda eftir að ríkisvaldið rifti einhliða samningi við bæinn?
Ríkisstjórnin, sem Viðreisn á sæti í, ákvað nýverið að slíta samstarfi við Reykjanesbæ um þjónustu við umsækjendur um alþjóðlega vernd. Sveitarfélagið situr nú eftir með skuldbindingar, húsaleigusamninga, launagreiðslur og rekstur sem ekki er hægt að aflétta með stuttum fyrirvara. Áætlað er að kostnaður sem bærinn þarf að bera hlaupi á 15–20 milljónum króna. Samfélag sem sýnt hefur vilja til að axla ábyrgð stendur eitt eftir með reikninginn.

Við í minnihlutanum höfum ítrekað bent á þessa áhættu. Í bókun minni á bæjarstjórnarfundi 16. júní sagði ég meðal annars:

„Nú hefur það gerst sem við í minnihlutanum höfum lengi varað við. Ríkið hefur sagt upp samningi sínum við Reykjanesbæ um þjónustu við hælisleitendur. Við sitjum nú eftir með skuldbindingar, kostnað og langtíma húsaleigusamninga sem byggðir voru á þessum samningi. Meirihlutinn, Samfylkingin, Framsókn og Bein leið, hefur ítrekað samþykkt samninga við ríkið ár eftir ár án þess að tryggja raunhæfa fjármögnun, skýrleika í ábyrgð eða samráð við íbúa.“

Guðbrandur, við vitum að þú áttir ekki aðkomu að þessum samningi en þú þekkir aðdragandann, þú hefur starfað innan bæjarstjórnar, stofnað flokkinn Beina leið og átt víðtæka innsýn í þennan málaflokk. Þú þekkir af eigin raun hversu krefjandi og viðkvæmt þetta verkefni er fyrir sveitarfélag eins og Reykjanesbæ og hve mikilvægt er að ríkið standi við sínar skuldbindingar.

Í dag situr þú á Alþingi fyrir Viðreisn, stjórnarflokk sem á aðild að ákvörðuninni um að rifta samningnum. Þú hefur aðgang að þeim borðum þar sem ákvarðanir eru teknar. Viðreisn hefur ítrekað talað fyrir ábyrgri, gagnsærri stjórnsýslu og málefnalegri nálgun á flókin samfélagsmál. Nú gefst tækifæri til að láta þau orð verða að verki.
Við spyrjum:
Finnst þér sanngjarnt að sveitarfélagið þitt, þar sem þú ólst upp, býrð enn í og þekkir af eigin reynslu, sitji eftir með fjárhagsbyrði upp á tugi milljóna fyrir verkefni sem það tók að sér fyrir hönd ríkisins en er nú skilið eitt eftir með?

Þetta snýst ekki um að hafna fólki í neyð heldur að ábyrgðin sé skýr, fjármögnunin raunhæf og sveitarfélögin ekki látin bera byrðar sem þau hafa hvorki bolmagn né svigrúm til að axla ein.

Reykjanesbær á betra skilið.