Marína Ósk gerir það gott í tónlistinni

„Lögin virðast einhvern veginn koma til mín. Ég á ekki gott með að semja þegar ég þarf að semja, þau koma frekar þegar ég er á hlaupum eða er að fara sofa,“ segir tónlistarkonan Marína Ósk Þórólfsdóttir sem hlaut á dögunum, íslensku tónlistarverðlaunin fyrir lag/tónverk ársins í flokki djasstónlistar. Hún byrjaði nýverið að taka þátt í tónlistar ævintýri í Húsi Máls og menningar í Reykjavík.

Marína er fædd og uppalin í Keflavík. „Ég fæddist á sjúkrahúsinu í Keflavík og ólst þar upp, n.t.t. á Berginu. Tónlistin byrjaði fljótlega að blunda í mér, ég var ekki nema rúmlega tveggja ára þegar mamma lét mig fá blokkflautu, en mamma og pabbi spila bæði á hljóðfæri. Ég byrjaði mjög ung í tónlistarskólanum, lærði á þverflautu og um unglingsaldurinn fékk ég gítar í jólagjöf, þá varð ekki aftur snúið. Ég lokaði mig af inni í herbergi og byrjaði sjálf að æfa mig og grúska. Þetta var fyrir tíma Youtube, svo pabbi kenndi mér nokkra hljóma og svo bara hellti ég mér út í þetta og náði fljótlega ágætum tökum á gítarnum. Um svipað leyti byrjaði ég að syngja, tók þátt í uppsetningum í Myllubakkaskóla og fór svo að læra söng í tónlistarskólanum. Það var frábært að geta verið í tónlistarskólanum. Þar fékk ég að vera í samspili, og þar varð m.a. stúlknahljómsveitin Kókoz til. Þetta var mjög lærdómsríkur tími í tónlistarskólanum, skólinn var oft beðinn um að græja tónlistaratriði fyrir viðburði í Reykjanesbæ og þess má geta að fyrsta borgaða giggið mitt kom einmitt þannig, Frímúrarar óskuðu eftir tónlistaratriði úr tónlistarskólanum og ég mætti, u.þ.b. tíu ára gömul, spilaði á þverflautuna og fékk fyrir það einhverjar þrjú þúsund krónur í umslagi. Eftir grunnskólann hélt ég áfram að syngja og var farinn að gigga sjálf um sextán, sautján ára aldurinn, bæði á gítar og píanó.“

Fór í djasssöngnám, hefur gefið út tvær plötur

Eftir stutt spjall við Marínu var ekki hægt að halda annað en að hún væri akureysk. Áherslurnar norðlenskar. 

„Um tvítugsaldurinn flutti ég á Akureyri og kynntist þar æðislegu fólki. Það virtist vera pláss fyrir mig í bransanum þar, ég fékk fullt af giggum og þá byrjaði ferillinn svolítið að rúlla. Var þar í tvö ár og smitaðist mjög hratt af mállýskunni, en norðlenskan situr enn í mér og skýtur reglulega upp kollinum, mér þykir vænt um það. Árið 2013 fór ég í Bachelor nám í djasssöng í Amsterdam og þá má segja að áherslurnar í tónlistinni hafi breyst. Ég setti popparann og trúbbann upp í hillu og fór meira út í djassinn, hef verið mest í því síðustu tíu ár. Fór svo í meistaranám í Stokkhólmi í Svíþjóð, sem var dásamlegt, en fluttist svo heim til Íslands árið 2019. Ég gaf út mína fyrstu sólóplötu haustið 2019 en var í raun byrjuð að semja um leið og ég lærði fyrstu gripin á gítarinn. Ég samdi fullt af hræðilegum lögum sumarið eftir að ég fékk gítarinn en svo fór ég að semja af meiri krafti í lok Bachelor námsins, í kringum árið 2016. Ég prófaði þá að stilla gítarinn í svokallaðri Open Tuning-stillingu og þá opnaðist einhvern veginn nýr heimur fyrir mér og fyrsta platan, Athvarf, varð til. Hún er söngvaskáldaleg en með miklu djassívafi, var öll tekin upp „live“, þ.e. allir í sama rými og lögin tekin upp í heilum tökum. Ég hef gefið út alls sex plötur með ýmsum verkefnum, t.d. jólaplötuna Hjörtun okkar jóla ásamt Stínu Ágústsdóttur sem fékk rosalega góð viðbrögð, en önnur sólóplatan mín, One evening in July, kom svo út árið 2022, hún er ekta djassplata. Þar er mikill heiður að hafa fengið tilnefningar til Íslensku tónlistarverðlaunanna fyrir báðar sólóplöturnar mínar og líka mjög hvetjandi. Ég er strax byrjuð að huga að næstu plötu og er meira að segja með tvær í huga, held að sú fyrri verði í líkingu við plötuna Athvarf, meira í söngvaskáldastíl en sú seinni í djass-fíling. Lögin virðast einhvern veginn koma til mín, ég á ekki gott með að semja þegar ég þarf að semja, þau koma frekar þegar ég er á hlaupum eða er að fara sofa. Ég hef verið vakin um miðja nótt á dramatískan hátt og varð hreinlega að semja viðkomandi lag. Ég yrki um allt og ekkert, á fyrstu plötunni var ég t.d. mikið að semja um veðrið, ég elska íslenska sumarið og hef samið mikið um það, en líka mikið um ástina,“ segir Marína.

Söngkennari og syngur stundum í Húsi Máls og menningar

Marína vinnur líka fyrir sér sem söngkennari og nýverið upphófst ævintýri sem hún er hluti af. „Ég starfa sem söngkennari hjá Tónlistarskóla FÍH, Tónlistarskóla Kópavogs og einnig sjálfstætt. Giggin hafa líka verið að aukast jafnt og þétt og nýverið fékk ég tækifæri á að troða reglulega upp á frábærum stað í Reykjavík sem heitir Hús Máls og menningar. Ég hafði kynnst frábærum gítarleikara, Kjartani Baldurssyni, í gegnum kennsluna en hann spilar oft með húsbandinu sem heitir því skemmtilega nafni Honky tonk singalongs. Hann bauð mér að taka nokkur gigg með þeim, sem urðu svo regluleg. Ég hef nú bara held ég aldrei upplifað aðra eins stemningu en staðurinn er nánast pakkfullur öll kvöld, mest af erlendum túristum en Íslendingarnir bætast í hópinn um helgar. Það er ekki hægt að bjóða neinum söngvara upp á að syngja sleitulaust í þrjár klukkustundir sjö kvöld í viku og þess vegna skiptum við þessu nokkur á milli okkar. Þarna spilum við þekkt erlend lög og fólkið syngur með á fullu, það er ótrúlega gaman að fá að taka þátt í þessu. Ég sé framtíðina fyrir mér þannig að eftir þrjú ár verði hið minnsta komnar út tvær plötur í viðbót, jafnvel þrjár. Það væri gaman að fá fleiri tækifæri á að spila erlendis, en þegar öllu er á botninn hvolft vil ég helst bara spila tónlist og taka fjölbreytt gigg;  djass, popp, rokk, eigin tónlist og ábreiður, það er svo dásamlegt að blanda þessu öllu saman,“ sagði Marína Ósk að lokum.