Magnaðar endurminningar frá fermingardeginum

Víkurfréttir fengu leiðtoga framboðslistanna í Reykjanesbæ til að rifja upp fermingardaginn. Viðtöl við þá er að finna í Víkurfréttum í dag ásamt óborganlegum myndum frá fermingardögum þeirra árin 1965, 1970 og 1975.Kjartan Már Kjartansson leiðtogi framsóknarmanna í Reykjanesbæ fermdist í Keflavíkurkirkju þ. 6. apríl árið 1975.

Mannstu eftir tískunni í hárgreiðslu og fötum frá þessum tíma?
Hvort ég man. Strákar voru með mikinn lubba og klæddust sléttflauels jakkafötum. Ég man sérstaklega vel eftir skónum því þeir voru svartir, með þykkum botni og háum hæl. Eftir ferminguna skreytti ég þykkan sólann með einhvers konar teiknibólum og það þótti mjög flott á þeim tíma.

Hvað er eftirminnilegast fyrir þig frá þessum degi?
Mér er sérstaklega minnistætt að nokkrum dögum fyrir ferminguna hrökk hluti úr penna ofan í mig í skólanum og festist í vélindanu. Ég var lagður inn á Borgarspítalann þar sem gerð var misheppnuð tilraun til þess að ná stykkinu upp. Í staðinn var því ýtt niður og síðan kom það eðlilega leið, nokkrum dögum síðar. Mér var mikið í mun að komast út af sjúkrahúsinu því ég átti að lesa í kirkjunni. Það gekk allt eftir, ég kom heim á laugardeginum og athöfnin gekk eins og í sögu. Minn árgangur var sá síðasti sem séra Björn Jónsson fermdi í Keflavíkurkirkju en hann flutti svo upp á Akranes.

Hvar hélstu veisluna og hvernig form var á henni?
Veislan var hefðbundið eftirmiðdagskaffi og haldin heima að Kirkjuteigi 13 í Keflavík. Í veisluna mættu nánustu ættingjar og vinir og ég man hvað mér fannst vænt um að hafa allt þetta góða fólk í kringum mig á þessum tímamótum.

Hvað fékkstu í fermingargjöf?
Ég fékk margt góðra muna s.s. fallegt armbandsúr frá mömmu og pabba og góða ljósmyndavél frá systkinum mínum. Á þessum tíma var ljósmyndadellan að ná tökum á mér og hún entist mér sem áhugamál fram yfir tvítugt. Um tíma var ég meira að segja ákveðinn í að læra ljósmyndun en komst ekki á samning og fiðlan varð fyrir valinu.

Hvað táknar fermingin fyrir þér, núna og daginn sem þú fermdir þig?
Fyrir mér var fermingin fyrst og fremst staðfesting á því að ég vildi tilheyra samfélagi Krists og vera hluti af íslensku þjóðkirkjunni. Ég er jafn trúaður í dag og ég var þá. Ég bý enn í dag að þeirri fræðslu sem við fengum í fermingarundirbúningnum og er þakklátur fyrir það. Ég er svo heppinn að fá að starfa af og til sem fiðluleikari í kirkjunum á Reykjanesi og í þeim finn ég frið, ró og styrk. Þetta er þekking og reynsla sem ég hefði ekki viljað vera án.

Jóhann Geirdal rifjar upp fermingardaginn sinn á Kálfatjörn
„Í viðtali við K-blaðið fyrir síðustu jól sagði ég frá því að þegar ég var að alast upp flutti ég nánast á hverju ári. Þegar kom að fermingu hafði ég því verið eitt ár í Brunnastaðaskóla. Ég átti þá heima í Vogum á Vatnsleysuströnd,“ segir Jóhann Geirdal um fermingarendur- minningar sínar.
„Um veturinn gengum við til prests sem var sr. Garðar Þorsteinsson, prófastur og minnir mig að þetta hafi verið síðasta árið sem hann var prófastur en sr. Bragi Friðriksson tók við af honum. Garðar var mikill öðlingur, fullorðinn, traustur og góður maður. Kirkjan á Vatnsleysuströnd er virðuleg, falleg og óvenju stór kirkja miðað við aldur hennar. Hún heitir Kálfatjarnarkirkja og var ég fermdur þar annan í Hvítasunnu 1965.
Það var því vel farið að vora og eins og oft vill verða þegar hugsað er til svona atburða fyrr á ævinni þá finnst manni að það hafi verið mjög fallegt verður þann dag.
Þetta var mikill hátíðisdagur, enda var nú verið að taka okkur í fullorðinna manna tölu.
Það sem mér er þó alltaf minnistæðast er að það var mjög heitt í kirkjunni. Við, strákarnir vorum að sjálfsögðu vel klæddir í okkar jakkafötum og í kirtlunum utanyfir. Ég man að við fermingarbörnin sátum á lausum stólum fyrir framan fremsta kirkjubekkinn. Við vorum í röð og ég næst lengst til hægri, þar sem ég var næst minnstur í hópnum, enda stundum kallaður Jói litli á þeim tíma.
Þegar leið á athöfnina og við stóðum fyrir framan stólana okkar þá varð ég var við að sá sem stóð við hliðina á mér, lengst til hægri fór að riða til. Skömmu síðar greip hann aðeins í mig, náði ekki mjög góðu taki um leið og hann hné niður og stóllinn hans datt um koll. Sem betur fer var fólkið á fremsta bekk fljótt til og greip hann í fallinu því það var að líða yfir hann í hitanum og e.t.v. loftleysinu.
Eftir þetta hugsaði ég að þetta skyldi sko ekki koma fyrir mig. En auðvitað höfðum við hin óneitanlegar mestar áhyggjur af því að eins færi fyrir okkur.. Skömmu síðar fór sá sem var vinstra megin við mig að riða til líka, þá voru menn fljótari að grípa inní og láta hann setjast og halla sér fram. Sem betur fór féllu ekki fleiri við athöfnina sem fór að öðru leyti vel fram.
Síðan tók við veisla en þá voru veislurnar yfirleitt haldnar á heimilum fermingarbarna. Nánustu ættingjar komu og var það ágæt fermingarveisla. Þó hún væri ekki eins fjölmenn og margar veislur eru orðnar í dag voru þarna í bland ættingjar sem maður þekkti ekki mikið. Í sannleika sagt eru svona veislur ekki voða spennandi fyrir ungt fólk á fermingaraldri. Eldra fólkið virðist hins vegar njóta þeirra betur og auðvitað er ákveðinn hátíðarblær yfir öllum.
Hefðbundin fermignargjöf var armbandsúr og fékk ég þá mitt fyrsta úr. Auk þess eitthvað af peningum og öðrum hlutum.
Um kvöldið hittumst við nokkur fermingarsystkinin og fórum í góðan göngutúr, þar sem við gátum verið í ró og næði, rætt saman og borið saman bækur okkar. Þetta var skemmtilegur tími og þessi athöfn var töluvert merkileg í hugum okkar“.


Árni Sigfússon, leiðtogi sjálfstæðismanna í Reykjanesbæ rifjar upp endurminnigar frá fermingardeginum sínum.
Hvenær og hvar fermdist þú?
Ég var nýfluttur frá Vestmannaneyjum og fermdist í Langholtskirkju í Vogahverfinu 1970.
Manstu eftir tískunni í hárgreiðslu og fötum frá þessum tíma? Strákar: Támjóir lakkskór með hæl, spælar á öxlum, stelpurnar með slöngulokka á fermingarmyndum! Konur túberaðar í stuttpylsum.
Hvað er eftirminnilegast fyrir þig frá þessum degi? Þegar Gaui 14 ára frændi minn og vinur (nú virðulegur bæjarstjóri í Vestmannaeyjum) mætti frá Eyjum í fermingarveisluna og tók hálfa bringu af kalkúnanum á diskinn sinn, bara fyrir sig. Hann var vanur að skera sér lundabringur! Guðjón hafði ekki áður séð risakalkún, frekar en ég, og vissi ekki að hann átti að duga fyrir minnst 20 manns í fermingarveislunni!
Hvar hélstu veisluna og hvernig form var á henni? Veislan var heima í blokkaríbúð í Háaleiti. Við settum spónarplötu yfir hjónarúmið og þar var hlaðborðið (m.a. með kalkúnanum sem hvarf svo snögglega! Og síðan heimabökuðum tertum og brauði).
Hvað fékkstu í fermingargjöf? Úr, svefnpoka, orðabækur, hring og peninga!
Hvað táknar fermingin fyrir þér, núna og daginn sem þú fermdir þig? Ég hef alltaf verið trúaður, svo ég vissi alveg að hér var um mikilvæga staðfestingu á trú minni að ræða. Hið sama gildir nú. En auðvitað var ég þá gagntekinn af heimsóknum góðra vina frá Eyjum, úrinu, svefnpokanum og peningunum....