Erfitt að fara úr mömmu og pabba koti

Grindvíkingurinn Elísabet Ósk Gunnþórsdóttir spilar knattspyrnu í Bandaríkjunum og stundar nám við Nicholls State University. Henni fannst örlítið erfitt að fara úr mömmu og pabba koti í nýtt land en mælir hiklaust með því að fara erlendis í nám. Töluverður munur er á undirbúningstímabilinu í Bandaríkjunum og hérlendis, tveggja til þriggja tíma æfingar á hverjum degi ásamt æfingjaleikjum og þolprófum. Elísabet svaraði nokkrum spurningum um námið og lífið í Bandaríkjunum.

Hvað heitir háskólinn sem þú stundar nám við og hvað heitir liðið ykkar?
„Skólinn heitir Nicholls State University og liðið heitir Colonels.“

Hvernig hefur liðinu ykkar gengið?
„Liðið hefur alltaf verið um miðja eða neðri hluta deildarinnar en í fyrra vorum við bara einu marki frá því að komast í úrslitin. Liðið er búið að styrkjast mjög mikið á undanförnum árum og er bara á uppleið.“

Er undirbúningstímabilið ykkar öðruvísi en hér á Íslandi?
„Já, það er allt öðruvísi. Hérna úti er það einungis í þrjár vikur en á Íslandi er undirbúningstímabilið nánast allan veturinn. Við æfum tvisvar til þrisvar sinnum á dag og hver æfing er aldrei undir tveimur tímum og svo bætast æfingaleikir og fitness próf inn líka. Það er mikið lagt upp með liðsheildina og því nýta þjálfararnir tímann utan æfinga í að þjappa liðinu saman, þannig að það er stíft prógramm alla daga á undirbúningstímabilinu. Æfingarnar eru mjög krefjandi, sérstaklega þegar hitinn og rakinn bætist inn í. Maður þarf að vera extra duglegur að drekka vatn og huga að hvíldinni.“

Hver er munurinn á fótboltanum í Bandaríkjunum og á Íslandi?
„Það fer mikið eftir því hvar þú spilar en í mínu tilviki erum við sjö stelpur sem komum frá mismunandi löndum, t.d. Noregi, Ástralíu og Finnlandi og hjálpar það mikið þegar kemur að skilningi og reynslu. Það er mjög stórt stökk fyrir margar að koma í háskólaboltann hérna úti og tekur oft smá tíma að aðlagast hraðanum. Flestir leikmenn í minni deild eru mjög hraðir en þá vantar tækni og skilning. Báðir þjálfararnir okkar koma frá Englandi og hafa þeir verið að vinna mikið með tækni og leikskilning sem hefur hjálpað liðinu til muna.“

Við hvað stundar þú nám og er það krefjandi?
„Ég byrjaði nám í viðskiptafræði stjórnun en er búin að skipta yfir í tölvunarvísindi með stærðfræði sem er í raun með sama grunn. Það er rosalega mikið um verkefnaskil og ritgerðir í þeim áföngum sem ég hef tekið og það hjálpar mér persónulega mikið þar sem ég er með mikinn prófkvíða. Það er auðvitað munur að þurfa að læra allt á ensku en það hjálpar gífurlega hvað allir eru hjálpsamir og skilningsríkir hérna úti, bæði kennarar, þjálfarar og nemendur. Námið sjálft er mjög krefjandi en ég sá strax að maður þarf að vera rosalega skipulagður til að geta sinnt náminu og fótboltanum 150%. Við ferðumst mikið svo við missum mikið úr skóla og það getur stundum verið mjög strembið.“

Er hópurinn sem þú spilar með samrýmdur?
„Mjög svo. Ég fann um leið og ég kom hingað hvað allir eru opnir og tilbúnir að hjálpa öllum. Við eyðum svo ótrúlega miklum tíma saman að það er mjög mikilvægt að vera með góða liðsheild. Við erum allar mjög góðar vinkonur sem er auðvitað bara plús í þessu öllu.“

Mælir þú með því að fara út til Bandaríkjanna og spila fótbolta?
„Alveg klárlega. Ég var svo heppin að fá skólastyrk sem gefur mér það tækifæri að stunda háskólanám og spila fótbolta. Fyrir utan námið þá er þetta góð reynsla og ævintýri. Það var erfið breyting fyrir mig að fara úr mömmu og pabba koti yfir í land sem ég vissi ekkert um og þurfa að sjá um mig sjálf en það var einnig þroskandi og eitthvað sem ég þurfti alveg á að halda. Þetta er líka bara svo ógeðslega gaman í þokkabót.“