Skrapp niður í bæ
– Lundur forvarnafélag skrifar
Síðastliðna helgi kíkti kunningi minn á skemmtanalífið hér í Reykjanesbæ og hafði mikið gaman af. Hitti þar margt fólk sem hann þekkti. Var hann í góðum fýling eins og sagt er að fá sér einn og einn bjór og kom víða við en oftar en ekki var honum boðið fíkniefni inn á flestum þessum stöðum sem hann kom á og var ekkert verið að fela það.
Tvisvar boðið í eftirpartý þar sem var einnig í boði nóg af kúlum og kókaíni, hvað sem það er nú allt saman.
það er ótrúlega mikið framboð er í gangi af þessum ólöglega óþverra og fullt af veiku fólki sem er að dreifa þessu.. ( Sölumenn dauðans ) Og því miður mikil eftir spurn.
Það hefur ekkert dregið úr neyslu eins og margir halda, heldur hefur hún aukist og einnig vandamálin sem henni fylgja.
Svo sem andlegt og líkamlegt ofbeldi, innbrot, skemmdarverk, fleira og fleira.
Í afneitun og meðvirkni sjáum við ekki hvernig þetta er að fara með okkur og aðlögumst aðstæðunum í blindni okkar og verðum þátttakendur í þessu sjúklega ástandi.
Hefur þessi staða gífurleg andleg áhrif á fólk og er skaðinn því oft mikill.
Flestir leita sér yfirleitt seint hjálpar, vegna afneitunar og meðvirkni í t.d. fræðslu, stuðning og ráðgjöf.
Er þá staðan oft orðin þannig að erfitt er að stíga þessi fyrstu skref.
Auðveldast er að taka upp símann í fyrstu og tala við einhvern og nausynlegt að halda svo áfram.
Þetta er ferli og tekur ekki bara eitt til tvö skipti. Þetta er yfirleitt búið að gerast á löngum tíma og því tekur það einnig langan tíma að vinna sig út úr þessari krísu.
Það er oft sagt og hefur oft gerst að þetta endi með geðveiki eða dauða hjá neytendum vímugjafa.
Það gerir það einnig hjá aðstandendum þeirra.
Eigið góðan dag,
Erlingur Jónsson