Ég um mig .............

Jóhann Geirdal leiðtogi minnihlutans í bæjarstjórn Reykjanesbæjar fer mikinn þessar vikurnar og það ekki að ástæðulausu. Óðum styttist í val á lista stjórnmálaflokka fyrir næstu bæjarstjórnarkosningar og nokkuð ljóst er að Jóhann ætlar sér leiðtogasætið á sínum bæ.
Hvað er betra í slíkri baráttu en að sýna samflokksmönnum að leiðtoginn er vandanum vaxinn, skammi meirihlutann og leggi fram tillögur og greinargerðir í bæjarstjórn. Vekur t.d. athygli á að eina sem nýráðinn forvarnar- og æskulýðsfulltrúi hafi til bruns að bera “að vera einkavinur bæjarstjórans”. Ef rétt reynist hleypur heldur betur á snærið hjá mörgum varðandi stöðuveitingar hjá bænum, bæjarstjórinn á mikinn fjölda einkavina, þar að auki töluvert af vinum og kunningjum.

Silja Dögg
En ekki er nægjanlegt að vera málafylgjumaður og leiðtogi ef enginn bæjarbúi fær að frétta af framgöngunni. Víkurfréttir er eini fjölmiðillinn sem lætur blaðamann sitja bæjarstjórnarfundi í Reykjanesbæ, og fylgjast með. Nú um nokkurn tíma hefur Silja Dögg Gunnarsdóttir gegnt því starfi. Að sjálfsögðu endurspeglast fréttamat hennar af því sem fyrir augu og eyru ber á bæjarstjórnarfundum.
Jóhann er greinilega ekki ánægður með sinn hlut í umfjöllun Víkurfrétta og Silju Daggar og vænir Silju um að nota pólitísk gleraugu í fréttamati og hafi sig afskiptan, og bendir á að Mogginn sé skömminni skárri, hvað sig varðar.
Mér finnst leiðtogi minnihlutans seilast langt um skammt að ráðast á blaðamann Víkurfrétta til að ná sér í prik í innri valdabaráttu við samherja í eigin flokki, það kann ekki góðri lukku að stýra.

Miðstýring
Ef fjölmiðlar eins og Víkurfréttir og blaðamenn þeirra stunda ekki gagnrýnið fréttamat, má draga þá ályktun að þeir láti nota sig.
Ef langhundar sem bókaðir eru í bæjarstjórn eru birtir orðrétt og athugasemdalaust er illa komið fyrir blaðamönnum, þá geta bæjarfulltrúar látið bóka hvað sem er og treyst því að það komi á prenti. Einnig að láta bóka hvað viðkomandi tók oft til máls.
Í hinni hörðu samkeppni nútímans, verða stjórnmálamenn jafnt og aðrir að hafa í frammi málflutning og efni sem vekur athygli jafnt blaðamanns sem og almennings.
Ef svo tekst ekki til hjá einhverjum, er aðeins við sjálfan sig að sakast, sem betur fer hefur miðstýring lagst af í þessum málaflokki og er því hver sjálfum sér næstur að afla hugmyndum sínum fylgis. Það er ódrengilegt að ráðast að blaðamanni Víkurfrétta, Silju Dögg, vegna þess að hún tíundaði ekki í tíma og ótíma, Jóhann Geirdal sagði þetta, hann sagði hitt og að helst í fréttum frá bæjarstjórn Reykjanesbæjar væri ræða leiðtoga minnihlutans sem var orðrétt svo:
“Ég um mig frá mér til mín”.

Víkurfréttir stundið áfram gagnrýnið fréttamat.

Kveðja
Ellert Eiríksson