Ungt fólk má ekkert í dag

Stundum veltir maður því fyrir sér hvernig það er að vera unglingur í dag. Allt er svo breytt. Bara samskiptamátinn í gegnum snjallsíma er bylting.

Sumir af eldri kynslóðinni muna kannski vel eftir 16 ára afmælisdeginum sínum sem táknaði frelsi á alla kanta. Þá mátti unglingurinn fara á ball í Stapa án leyfis og ráða útivistartíma sínum sjálfur. Tóbaksreykingar voru miklu almennari í þá daga og áfengisdrykkja hófst yfirleitt við fermingu eða fyrr. Eiturlyfjaneysla var meira falin. Slagsmál voru algeng eftir böll og oftar en ekki þurfti að kalla á lögregluna.

Í dag lítur út fyrir að unglingamenningin sé allt önnur, betri eða verri, skal ekki segja.

Víkurfréttir skruppu í matarhléi Fjölbrautaskóla Suðurnesja og áttu spjall við tvo nemendur skólans en tilefnið var að forvitnast um líf ungmenna í dag. Ásta Rún Arnmundsdóttir og Birgitta Rós Jónsdóttir urðu fyrir valinu og voru þær til í smá spjall um lífið og tilveruna. Báðar eru þær sextán ára gamlar og nemendur á fyrsta ári við Fjölbrautaskóla Suðurnesja.

Kannski hollt fyrir okkur eldra fólkið að hlusta eftir rödd unga fólksins?

Hvernig er að vera ung í dag?

„Það er alveg gaman en samt frekar erfitt,“ segir Ásta Rún og blaðakonan hváir við og spyr „Nú afhverju er það erfitt?“

„Afþví að það er alltaf verið að fylgjast með manni af yfirvöldum í skólanum. Fyrir skólaböll voru krakkarnir kannski að hittast en nú er búið að banna það. Það er minna traust til okkar nemenda,“ segir Birgitta Rós.

„Einu sinni máttu nemendur í FS hittast fyrir böll eða fyrir tíu árum en nú er allt miklu strangara,“ segir Ásta Rún og bætir við: „Allt er strangara og meira eftirlit með öllu í dag. Bara sem dæmi um hvað allt er miklu strangara, að einu sinni máttu krakkar fara út í búð og kaupa sígó fyrir mömmu sína en það er stranglega bannað í dag. Það er svo margt bannað.“

„Mér finnst svo margt bannað og ef krakkar fara út af sporinu þá er hringt í Barnavernd og klagað. Það er ótrúlega mikið til af flökkusögum sem eru bara bullsögur,“ segir Birgitta Rós.

„Eldra fólk hefur sagt manni hvað allt var frjálslegra hér áður fyrr,“ segir Ásta Rún.

„Já, pabbi minn hefur sagt mér hvernig þetta var,“ segir Birgitta Rós.

„Ég held að krökkum finnist allt verða meira spennandi þegar það er bannað,“ segir Ásta Rún og Birgitta Rós kinkar kolli og segir: „Reglur eru til að brjóta þær hugsa sumir. Það er allt of lítið sem má í dag. Krakka langar að mega hittast og skemmta sér saman.“

„Já, okkur langar að skemmta okkur en við erum samt ekkert öll að drekka áfengi. Það þarf ekki svoleiðis til að skemmta sér. Krakkar byrja að fela fyrir foreldrum sem eru allt of strangir eða skólanum sem er að fylgjast með okkur og banna að við hittumst fyrir böll sem dæmi. Það var gert um daginn eftir að hópur eldri nemenda í FS var með partý fyrir ball, leigði sal út í bæ og voru þar að dansa, eldri krakkar en við. Okkur var ekki boðið en samt finnst okkur að nemendur eigi að ráða þessu sjálfir hvort þeir vilji hittast fyrir ball, skólinn á ekki að ráða því,“ segir Ásta Rún ákveðið.

„Við getum alveg skemmt okkur edrú og þurfum ekki vímuefni eða eitthvað drasl til þess að hafa gaman. Það finnst okkur tilgangslaust. Já, við fréttum af partý fyrir skólaball um daginn, okkur var ekkert boðið í það en við stelpurnar, fimm vinkonur hittumst fyrir ball heima hjá einni og vorum að dressa okkur upp saman og mála okkur, laga á okkur hárið og svona. Það var rosa gaman,“ segir Birgitta Rós.

„Það er bara rosa gaman þegar stór hópur af krökkum kemur saman, fær að koma saman fyrir skólaball, hlusta á tónlist, dansa og syngja. Það þarf ekkert að vera áfengi til þess. Mér finnst tekið allt of hart á þessu af skólanum. Það vill engin niðurlægja foreldra sína. Fullorðna fólkið verður að treysta okkur,“ segir Ásta Rún.

Blaðamaður man vel eftir því þegar reykt var í Reykjanesi sem var opið rými í Fjölbrautaskóla Suðurnesja á árum áður. Ennfremur voru partý haldin í kennslustofum skólans eða böll þar sem áfengi var haft um hönd. Þá skemmtu kennararnir sér jafnvel með nemendum. Það var ódýrara að halda skemmtanir nemenda í skólanum sjálfum en í Stapa til dæmis. Stóru böllin voru í Stapanum. Svona var þetta í denn.

Stundiði íþróttir?

„Ég æfði körfu og fannst það gaman en hætti því þegar mér fannst pressan orðin of mikil, allir áttu að stefna í atvinnumennsku. Í dag er ég í líkamsrækt þrisvar fjórum sinnum í viku því mér líður betur þegar ég hreyfi mig. Ég las bók um líkamsrækt, sem heitir Fullkomnlega ófullkomin eftir Ernuland og ákvað að fara eftir leiðbeiningunum í henni,“ segir Ásta Rún.

„Ég er að æfa með Ástu í dag en ég var að æfa fimleika áður og hætti þegar mér fannst pressan um árangur orðin of mikil. Mér fannst skemmtilegra að æfa fimleika þegar ég var yngri. Ég var í fimleikum út af félagsskapnum meira en út af fimleikunum sjálfum. Við erum nokkrar stelpur að æfa saman í ræktinni í dag,“ segir Birgitta Rós.

„Það er gaman í íþróttum þegar það er léttleiki á æfingunum en þegar alvarleiki kemur inn þá drepur það gleðina,“ segir Ásta Rún og Birgitta Rós kinkar kolli til samþykkis.

„Þegar ég æfði fimleika þá var alveg verið að hlæja sem mér fannst bæta stemninguna. Ég tók þessu létt en svo var ég orðin hrædd við að slasa mig og þá hætti ég,“ segir Birgitta Rós.

Hvernig viljiði að fullorðnir komi fram við ykkur?

„Ég vil að fullorðnir treysti mér, ég er frekar þroskuð og veit hvað er rangt og rétt. Ég er hress en ekki kærulaus. Ég vil sjálf koma vel fram við fólk og miða sjálf við gullnu regluna, komdu fram við aðra eins og þú vilt að aðrir komi fram við þig,“ segir Birgitta Rós.

„Ég veit það ekki, mér líður vel með fullorðnum, finnst létt að tala við þá. Ég þoli ekki fúlt fullorðið fólk en ég elska lífsglatt fólk. Gaman að því,“ segir Ásta Rún.

„Ég er mjög bjartsýn á framtíðina, já og veit að mér eru allir vegir færir. Ég er á hársnyrtibraut núna en hef einnig áhuga á að verða lögga eða ljósmóðir. Ef ég vinn við hárgreiðslu þá langar mig að vinna við að greiða leikurum í kvikmyndum.

Hvað með framtíðina stelpur?

„Ég er mjög bjartsýn á framtíðina, já og veit að mér eru allir vegir færir. Ég er á hársnyrtibraut núna en hef einnig áhuga á að verða lögga eða ljósmóðir. Ef ég vinn við hárgreiðslu þá langar mig að vinna við að greiða leikurum í kvikmyndum. Ég hefði gaman af því að þekkja stjörnur, frægt fólk og greiða því hárið en ég sjálf þarf ekkert að verða fræg. Mig langar að lifa öðruvísi í framtíðinni en ég geri í dag,“ segir Birgitta Rós.

„Já, Birgitta Rós ætlar að verða allt í heimi,“ segir Ásta Rún hlæjandi og bætir við: „Ég er bjartsýn á framtíðina, það eru spennandi tímar framundan. Ég er á almennri braut núna en ég ætla að verða flugvirki og fer í rafvirkjun hér í FS á þriðju önn til að undirbúa námið í flugvirkjun.“

„Já, ég er alltof mikið í símanum. Það er líka allt í símanum, vinir eru í símanum, heimanámið er í símanum og fréttir eru í símanum. Ef ég er ekki að horfa á sjónvarp þá er ég í símanum að horfa á eitthvað þar.“

Hvað með samskiptamiðla, eruð þið mikið í símanum?

„Já, ég er alltof mikið í símanum. Það er líka allt í símanum, vinir eru í símanum, heimanámið er í símanum og fréttir eru í símanum. Ef ég er ekki að horfa á sjónvarp þá er ég í símanum að horfa á eitthvað þar. Stundum geri ég allt í einu, læri og geri allt hitt líka. Ég er meðvituð um þetta og reyni að sleppa því að vera í símanum þegar ég er að tala við fólk, eins og núna til dæmis þegar ég er að tala við þig í þessu viðtali þá hef ég ekkert kíkt í símann minn,“ segir Ásta Rún glaðbeitt.

„Ég hef meiri stjórn á símanum. Mér finnst rosalega leiðinlegt að vera í símanum en er það samt stundum. Ég gæti alveg verið án hans,“ segir Birgitta Rós og með þessum lokaorðum kveðja þær vinkonur og eru roknar í tíma enda matarhléið þeirra búið.