Bilakjarninn
Bilakjarninn

Mannlíf

Miðvikudagur 6. október 1999 kl. 19:57

SAUMAKLÚBBURINN HEKLAN LAGÐUR NIÐUR

Ég er búinn að liggja andvaka síðustu nætur eftir að ég komst að þessu með saumaklúbbinn hjá konunni minni. Það er nefnilega þannig að einu sinni í mánuði hefur konan mín horfið út af heimilinu til þess að hitta aðrar konur og skilið mig einan eftir með uppvaskið og barnagælurnar. Það verður að segjast eins og er að ég hef verið tortrygginn á þessar ferðir og það upplýsingastreymi sem konan hvíslar glaðlega inn í eyrað á mér þegar hún hverfur út af heimilinu í nokkra klukkutíma. Síðan vakna ég reglulega upp við það að hún skellihlær í svefni hálfa nóttina. Getur verið að þær séu svona svakalega skemmtilegar þessar kellingar... Ég ákvað að skoða þetta nánar. Og það tækifæri gafst þegar konan mín hélt næsta saumaklúbb heima hjá okkur. Það er þannig með mína konu að henni finnst að ég eigi að vera allt annars staðar en heima hjá mér þegar kellingarnar koma en nú lék ég á hana. Ég smeygði mér inn bak við gardínurnar þannig að ég hafði gott útsýni yfir klúbbinn. Gat verið að hér færi eitthvað ósiðlegt fram? Smátt og smátt komu konurnar sér fyrir og fóru að segja hinar og þessar sögur, sumar sögurnar svo grófar að Jói dónalegi hefði bliknað í samanburði. En þær virtust skemmta sér konunglega og hlógu og hlógu viðstöðulaust, ég kom næstum því upp um mig þegar ég kæfði í mér hláturinn. Þetta var reyndar orðið þreytandi að standa svona upp á endann og fylgjast með en ég komst að ýmsu um þennan klúbb. Konurnar voru ekkert að sauma heldur drukku þær óhóflega kaffi og sumar jafnvel líkjör. Þetta fannst mér algjörlega óviðeigandi þannig að ég hóaði saman neyðarfund með eiginmönnunum. Hingað og ekki lengra. Með sex atkæðum gegn fimm ákváðum við að konurnar okkar skildu hætta þessu klúbbveseni. Það var ómögulegt að vita hvernig þetta endaði, kannski í einhverju ósiðlegu. Kannski hefðu þær strippara á einu klúbbkvöldinu. Einn okkar hugsaði svo mikið að hann sá ekkert framundan annað en að við yrðum aldrei annað en einstæðir feður grátandi utan í hvorum öðrum. Reyndar tóku konurnar þetta illa upp og sögðust ekki hlusta á svona yfirgang og valdboð sem líktist stjórnsemi yfirvalda í austantjaldslöndunum sálugu. En mér fannst ég vera að passa konuna mína og skil ekki alveg þessa landamæralínu sem er kominn á mitt rúmið.... meira síðar! Með kveðju, Boði.
Bílakjarninn
Bílakjarninn