Sýknaður um skaðabótakröfu vegna vinnuslyss

Byggingarverktaki í Grindavík var í dag sýknaður fyrir Héraðsdómi Reykjaness af skaðabótakröfu fyrrum starfsmanns sem meiddist í vinnuslysi í september 2001.

Málsatvik voru þau að starfsmaðurinn varð undir mótafleka og hlaut af því margvísleg meiðsli m.a. fjölmörg rifbrot beggja megin og mar á báðum lungum. Jafnframt hafi verið blóð í hægra brjóstholi og loftleki í hægra lunga. Þá hafi stefnandi tognað á vinstri öxl og í hálsi og brjóstbaki. Eftir komuna á slysadeild hafi stefnandi verið fluttur á gjörgæsludeild og hafi hann legið á spítala í tæpar tvær vikur.

Stefnandi hafði klifrað upp járngrind utan á mótaflekanum þegar flekinn losnaði frá veggnum og féll til jarðar. Málsaðila greinir á um aðdraganda slyssins og hvort stefndi hafi beðið stefnanda um að klifra upp grindina, en sá segist hafa brýnt fyrir starfsmönnum að nota stiga í þessum tilgangi.

Í umsögn vinnueftirlits um slysið segir að borist hafi tilkynning um slysið til Vinnueftirlitsins um 25 mínútum eftir að það hafi átt sér stað og að samstundis hafi verið farið á vettvang. Segir í niðurstöðu umsagnarinnar að orsakir slyssins megi meðal annars rekja til þess að stöðugleiki mótaflekans hafi ekki verið sem skyldi vegna rangrar stöðu stífa sem hafi haldið honum. Þar að auki kunni veðurlag að hafa haft einhver áhrif en á hafi gengið með nokkuð hvössum vindhviðum af suðvestri. Þá skuli nefnt að alls ekki sé ætlast til að menn klifri upp járngrind flekanna heldur skuli nota trausta stiga, en að alls ekki sé hægt að fullyrða að slíkt hefði forðað slysinu.

Lögmaður stefnanda krafði stefnda um greiðslu skaðabóta vegna slyssins, í samræmi við niðurstöður Örorkunefndar, að fjárhæð 4.919.967 krónur að meðtöldum vöxtum og lögmannskostnaði samkvæmt nánari sundurliðun.

Dómurinn féllst á að stefndi beri bótaábyrgð á tjóni stefnanda, en hann hafi þegar fengið tjón sitt fullbætt með greiðslum úr slysatryggingu launþega og frá Tryggingastofnun ríkisins.

Í sýknudóminum gat dómurinn þess að ekki væri hægt að taka tillit til örorkumats vegna þess að ekki væri hægt að sýna fram á orsakasamhengi vegna verkja sem stefnandi vísaði til og slyssins. Taldist stefndi því sýkn saka og stefnanda var gert að greiða málskostnað sem þótti hæfilega ákveðinn 250.000.