Fagnar frestun á lagningu Suðurstrandarvegar

Í dag liggur vegur á milli Þorlákshafnar og Grindavíkur. Fallegt útsýni er á þeirri leið og það á ekkert eftir að breytast. Hægt er að flytja ferðamenn um þann veg og lýsa staðháttum og sögu. Sagan breytist ekkert við nýjan veg. Og þá liggur fólki varla svo mikið á út í flugstöð Leifs Eiríkssonar að til þess þurfi nýjan veg.
Mikilvægt er að Vegagerðin og aðrir gefi sér góðan tíma til að skoða, meta og rannsaka svæðið svo engu verði þar spillt, sem ekki verður bætt. Nóg er búið að eyðileggja samt. Má í því sambandi nefna Litlu-Eldborg og einn fallegasta eldgíg landsins vestan við Krýsuvíkur-Mælifell. Á leiðinni eru ummerki og vísan til þjóðsagna Íslendinga, merkilegir hellar og jarðfræðimyndanir, minjar um búsetu og búskaparhætti liðinna alda, gamlar þjóðleiðir markaðar í bergið eftir fótspor, klaufir og hófa liðinna alda, hlaðnar refagildrur, kennileiti og örnefni með vísan til upphafs byggðar hér á landi og svo mæti lengi telja. Af öllu þessu má sjá að full ástæða er til að fara varlega í framkvæmdir á þessu svæði.
Hins vegar er fátt sem mælir á móti því að lagfæra núverandi Krýsuvíkurleið og áfram til austurs. Þó ber að fara varlega þegar komið er austur fyrir Vogsósa því þar er enn eitt mannvirkið, Fornigarður, eitt elsta mannvirkið í Selvogi, auk nálægra mannvirkja. Svo það er að mörgu að hyggja áður en farið er að byggja veg á nýjum stað.
Kveðja,
Ómar Smári Ármannsson