Molar eru líka brauð
Fiskurinn togaði alltaf í Hermann Waldorff í fjölskyldufyrirtækinu Pesca í Grindavík sem vinnur gellur og aðrar aukaafurðir fisksins.
„Ég byrjaði ungur á sjónum fljótlega eftir gagnfræðaskólann eins og margir Grindvíkingar en eftir nokkur ár þar ákvað ég að mennta mig,“ segir Hermann Waldorff sem á og rekur fyrirtækið Pesca Iceland í Grindavík ásamt eiginkonu sinni, Dóru Birnu Jónsdóttur, og syninum Ingimar Waldorff.
Pesca, sem hét í byrjun Sílfell, nýtir aukaafurðirnar af fiskinum, þá helst gellur, lundir, kinnfisk og sundmaga, enda eru einkunnarorðin í vinnslunni hjá þeim „molar eru líka brauð“. Fín búbót undanfarin ár hefur verið að flaka fisk fyrir aðra en þannig nær fyrirtækið að hafa nóg fyrir stafni. Framlegðin út úr hverju kílói er kannski ekki mikil en þegar safnast saman þá getur niðurstaðan orðið góð og það á svo sannarlega við hjá grindvíska fjölskyldufyrirtækinu.
Góður tími á sjónum
Hermann fór í fiskvinnsluskólann þegar hann var 24 ára gamall. „Ég kláraði námið og réði mig í framhaldinu sem verkstjóra hjá Hraðfrystihúsi Stöðvarfjarðar, seinna bauðst mér svo verkstjórastaða hjá Þorbirni hér í Grindavík sem starfrækti á þeim tíma rækjuvinnslu, síldarsöltun og bolfiskvinnslu. Þorbjörn keypti síðan frystitogarann Hrafn Sveinbjarnarson og ég var beðinn um að fara einn túr sem vinnslustjóri og kenna strákunum réttu vinnubrögðin við frystinguna þar sem ég hafði áður verið verkstjóri í frystihúsi. En það teygðist á þessum túr, ég kom ekki í land fyrr en fimmtán árum síðar. Annað hvort var ég svona lélegur kennari eða mannskapurinn lélegur að læra,“ segir Hermann kíminn en bætir við að sjórinn hafi alltaf togað og þetta hafi verið frábærir strákar og góður tími á sjónum.
Árið 2004 kom Hermann svo í land, byrjaði að vinna sem smiður en fiskurinn togaði alltaf og áður en hann vissi af var hann farinn að gella á kvöldin og selja veitingastöðum. „Ég keypti hráefnið af Þorbirni og fékk aðstöðu þar til að vinna og sá fljótlega að ég gæti einfaldlega haft lifibrauð af þessu og stofnaði fyrirtækið Sílfell ásamt Dóru. Við gelluðum og keyptum gellur alls staðar af landinu og vorum með töluverðan mannskap til að byrja með og þegar mest var þá fluttum við út hátt í 200 tonn af gellum á ári ásamt öðrum aukaafurðum en umfangið er minna í dag, það er einfaldlega orðið erfiðara að ná í hráefni. Sú breyting hefur líka orðið að við gellum nánast ekkert hér í húsinu heldur kaupum við gellur, lundir og fleira af öðrum fiskvinnsluhúsum en við sjáum síðan um að verka hráefnið, pakka og flytja út ferskt og saltað. Þetta er samvinna sem hentar mörgum fiskvinnsluhúsum og fyrir vikið nýtist hráefnið betur og allt verður að útflutningsvöru.“
Nýtt nafn og ný tækifæri
Sílfell hafði fest kaup á núverandi húsnæði en það var notað undir umbúðir og fleira en svo var ákveðið að stækka það að aftan með stórum kæli og starfsemin öll flutt þangað fyrir fjórum árum. „Á sama tíma breyttum við vörumerkinu yfir í Pesca en Sílfell á húsnæðið. Pesca er með reksturinn á sinni könnu, við teljum þetta gott snið og á þessum tímamótum kom Ingimar sonur okkar inn sem 50% eigandi í Pesca. Pesca þýðir veiðar og teljum við nafnið eiga vel við á þeim mörkuðum sem við seljum til, mun þjálla fyrir útlendingana en Sílfell.
Þar sem hráefnisöflun er orðin erfiðari en hún var þá sáu feðgarnir sér leik á borði og fjárfestu í flökunarvél, hausara, roðflettivél og snyrtilínu. „Við byrjuðum fyrir tveimur árum að verka fyrir aðra, þar sem fiskur kemur í húsnæðið til okkar og við flökum. Gott ef við erum ekki bara að nota gömlu flökunarvélina úr Hrafni Sveinbjarnar síðan forðum en það er mjög gott að fá þessi verkefni. Þá kemur fiskurinn einfaldlega til okkar, við flökum hann, snyrtum og pökkum, síðan eru flökin sótt til okkar. Stundum er þetta alla daga vikunnar og þá byrjum við snemma á morgnana. Svona nýtist mannskapurinn vel og ef við erum ekki að flaka þá byrjum við venjulega klukkan átta og ljúkum oftast vinnu um klukkan fimm en auðvitað kemur fyrir að við vinnum fram eftir.“
Jólasíld afhend á aðfangadegi
Um tíma gerði Hermann líka gómsæta jólasíld og voru vinsældirnar orðnar slíkar að stundum var pantað á ókristilegum tíma. „Þetta var orðin ansi mikil vinna og þegar áreitið náði eitt sinn hámarki á sjálfum aðfangadegi jóla, þá fannst mér orðið tímabært að ljúka þeim kafla og einfalda hlutina. Við seljum nánast allar okkar afurðir í dag til útlanda, mest til Spánar og Portúgals. Nánast daglega sendum við frá okkur ferska eða saltaða vöru.“
Hermann er sáttur við stöðuna í dag. „Þetta rúllar fínt í dag, okkur þykir þetta þægilegt. Við erum í minna húsnæði en við vorum, þurfum ekki stærra þar sem okkur vantar í raun meira hráefni. Við höfum góða atvinnu af þessu, erum fjórir að vinna, stundum sex og sjáum ekki fyrir okkar stórkostlegar breytingar á næstunni,“ sagði Hermann að lokum.