Við förum í leikhús til að upplifa töfra

Þau Guðrún Lísa Einarsdóttir, Sólborg Guðbrandsdóttir og Arnór Sindri Sölvason tilheyra hópnum sem er hvað mest á sviðinu. Öll hafa þau mikla reynslu á sviði, bæði sem leikarar og söngvarar, en eru sammála um að þessi sýning sé ein sú umfangmesta sem sett hefur verið á svið hjá leikfélaginu. Við settumst niður með þeim í smá spjall.

Hvað fær ykkur til þess að taka þátt í uppsetningu með lLK, vitandi af þeim gífurlega tíma sem fer í æfingar og sýningar?

„Það er tvímælalaust félagsskapurinn og gleðin. Félagsskapurinn er frábær, það er ekki hægt að orða það neitt öðruvísi. Ferlið er langt og strangt, tekur vissulega á og á köflum hugsar maður: „Hvers vegna í ósköpunum er ég að leggja þetta á mig og fjölskylduna og það launalaust?“ Á næstu æfingu þegar maður hittir leikhópinn þá man maður svarið:„Af því að þetta er svo skemmtilegt.“ Það er svo mikil gleði í þessu ferli sem vegur upp á móti þessu erfiða, öllum marblettunum eftir dansatriðin, svitanum eftir dansæfingarnar, fúlheitum þegar fólk er ekki sammála, þreytunni að mæta kvöld eftir kvöld og æfa og Lísa leggur áherslu samviskubitið yfir því að geta ekki lesið fyrir dætur sínar á háttatíma. Það allt eins og það getur tekið mikið á sálina, einhvernveginn gufar upp þegar sýningin er tilbúin og fólk er mætt í hús. Þessi orka, þessi gjafmildi að standa á sviði og gefa ókunnugu fólki allt sem þú átt innra með þér og berskjalda þig, það er bara ekki hægt að lýsa þessu án þess að hafa verið í þessum sporum. Það er bara málið. Þú ferð ekki í svona ferli nema til að fara alla leið og gera þitt allra besta. Þú getur alveg sett á þig kisueyru, mjálmað einu sinni og þóst vera kisa en fólk sér alltaf í gegnum það. Ef þú ferð í kisubúning, málar þig og hagar þér eins og kisa, það er leikhús. Fólkið er komið að sjá kisuna og söguna hennar en ekki manneskjuna með kisueyrun sem mjálmaði einu sinni og reyndi þannig að telja okkur trú um að hún væri í raun kisa. Við förum í leikhús til að upplifa töfra.“

Hvernig er leikarahópurinn?

„Dásamlegur. Algjörlega dásamlegur. Ólíkt fólk með ólíkar skoðanir og hæfileika og á öllum aldri svo okkur er óhætt að segja að allir hafi lært eitthvað af öllum. Einstakur og þéttur hópur sem er duglegur að gera hluti saman.“

Frumsýning eftir nokkra daga. Er komin spenna í mannskapinn?

„Já það er komin eftirvænting. Það er kominn fiðringur sem mun magnast enn meira á sjálfum frumsýningardeginum og mun sennilega birtast hjá manni í lystarleysi, einbeitingarskorti í vinnu, óþolinmæði, ofvirkni og mikilli gleði en það er allt partur af programmet.“ Þau eru sammála um að spennan sé óvenju mikil núna „Það er öllu tjaldað til og við erum tilbúin að fá að sýna fólki þetta show!“

Við hverju má fólk búast sem mætir á sýninguna?

„Það má búast við tilfinningarússíbana með flottum dans- og söngatriðum. Sviðsmyndin er ótrúlegar flott, ljósin mögnuð og krafturinn rosalegur. Einhverjir eiga örugglega eftir að rifja upp gamlar minningar við að heyra lögin, aðrir skapa nýjar í gegnum áhorfið en flestir munu hugsa: „Þetta er frábær sýning! Það þurfa allir að sjá hana!.“

Arnór bætir við: „Þetta er partý með öllum þeim hæðum og lægðum sem partýstandi fylgir.“

Hvað er það besta við að taka þátt í leiksýningu?

„Fyrir utan félagsskapinn og gleðina við að koma fram þá er það skólinn sem fylgir því að fara í gegnum svona langt og strangt æfingarferli og að setja upp verk. Það er alltaf hægt að læra eitthvað nýtt þó maður hafi stigið fæti á þetta svið áður og það er svo skemmtilegt. Alltaf eitthvað nýtt að bætast við í verkfærapokann.“