Við erum svo jákvæðir

Það er alltaf mikið líf á Nesvöllum en þangað skellti blaðamaður sér til þess að eiga smá spjall. Í leðursófasettinu sátu þrír menn á besta aldri, nýbúnir að borða hádegismatinn og hlusta á fréttirnar. Þeir tóku mér vel þegar ég spurði hvort ég mætti setjast hjá þeim og forvitnast um þá. „Já, já blessuð góða sestu hjá okkur,“ segir Guðmundur Kristjánsson kampakátur en hann sagðist vera fastagestur á Nesvöllum í hádeginu og í félagsvistinni. Guðmundur er 86 ára gamall, fyrrum sjómaður og vélvirki. „Það er alltaf gaman að koma hingað, ég er ánægður með allt hérna. Ég bý einn úti í bæ en börnin mín sjá svo vel um mig eftir að konan mín dó,“ segir hann en konan hans var Sara Vilbergsdóttir og hann segist hafa misst mikið þegar hún lést.

Áttum góðar eiginkonur

„Já ég tek undir það,“ segir Gísli Arnbergsson fyrrum skipstjóri, 73 ára gamall en hann flutti í Sandgerði um tvítugt frá Borgarfirði eystri. „Ég hitti stelpu í Sandgerði, hana Lovísu Þórðardóttur, sem bar af öðrum stúlkum og ég kvæntist henni en hún fór fyrir fjórum árum og þá fór margt. Ég er fluttur til Keflavíkur og kem alltof sjaldan hingað á Nesvelli, svona þrisvar í viku,“ segir Gísli en áhugamálin hans hafa alla tíð tengst sjónum.

Ungur herramaður bætist í hópinn og fær sér sæti hjá okkur. „Þetta er hann Árni, hann stjórnar öllu hérna á Nesvöllum,“ segir Haraldur Þórðarson, 75 ára fyrrum lögregluþjónn og starfsmaður á tæknisviði hjá Háskóla Íslands en hann flutti til Reykjanesbæjar fyrir fjórum árum ásamt eiginkonu sinni, Málfríði Haraldsdóttur sem nú er látin. Árni brosir til okkar allra og hlustar á okkur tala saman. „Já, ég og konan fluttum í Garðinn fyrst en í dag bý ég á Ásbrú og það er fínt. Hér eru barnabörnin okkar. Ég er veikur, er með lungnakrabba en ég geri allt sem ég get til að láta mér líða vel, kem hingað og á fleiri staði og spila á spil með góðu fólki. Það er nóg að gera hjá mér en ég spila fimm sinnum í viku. Svo er ég heima að leika mér sem radioamatör, er með öflugan sendi og tala við fólk út um allan heim. Ætli ég tali ekki fimm til sex tungumál, ja eða allavega fimm. Ég hef allt sem ég þarf og fæ góða hjálp í heilbrigðisþjónustunni hérna, sem mér finnst geypilega flott í Keflavík,“ segir Haraldur.

Með jákvæðni að vopni

„Við erum svo jákvæðir hérna, það er svo margt gott í lífinu. Ég og Sara mín áttum fyrst heima á Flateyri en fluttum svo hingað fyrir mörgum árum en ég er frá Borgarnesi. Það er alltaf verið að kvarta í þjóðfélaginu sem er algjör óþarfi, við höfum það svo gott,“ segir Guðmundur hressilega. Hinir taka undir það.

Árni Ragnarsson er dreginn inn í spjallið en hann er fjörutíu ára starfsmaður á Nesvöllum. „Ég er að hjálpa gamla fólkinu hérna, ég er að leggja á borð og vinna á dagvist. Ég geri bara ýmislegt hérna,“ segir Árni skælbrosandi og hinir segja að Árni sé alltaf svo jákvæður og skemmtilegur. Þeim fyndist lífið fátæklegra ef Árni væri ekki á Nesvöllum líka. „Ég er að dunda mér heima og lesa bækur, ég er forvitin og les allskonar fróðlegar bækur. Ég fer í göngutúra og boccia og svo stundum í sund og bíó. Ég er bara duglegur að lifa lífinu. Mér finnst ofboðslega gaman að lifa,“ segir Árni í einlægni.