Út úr þægindarammanum

Sossa bætti við litum og tólum sem hún var hrædd við að nota í myndunum sínum. Skyrtuermin, fingur og tuskur notuð á strigann.

„Jólasýningin er í raun svona þakkir til minna viðskiptavina. Það er gaman að hitta fólkið í léttri jólastund með smá rauðvíni og ostum og jólasöng,“ segir Sossa myndlistarkona en margir mættu á vinnustofu hennar í Keflavík fyrstu helgina í desember.

Það er áratugahefð fyrir myndlistarsýningu hjá Sossu á aðventunni. Hún segir það alltaf skemmtilegt en hvað segir hún um myndirnar núna?

„Ég er svolítið að fara til baka, eiginlega allt frá því ég byrjaði að mála. Ég er að reyna að vera aftur villingur. Þá leyfi ég mér meira,“ segir Sossa og hlær. Bætir síðan við að það sé gott að hafa sýningu, þá sjái hún hvar hún standi en þurfi þó alltaf að spyrja sig, - hvert hún sé að fara í listinni.

„Þegar maður er orðinn gamall þá getur maður leyft sér meira. Nálgast eitthvað markmið sem ég er búin að vera að stefna að. Maður getur leyft sér að vera frjálsari. Ég var komin í svolítinn þægindaramma og nauðsynlegt að færa sig út úr honum. Í nýjustu myndunum mínum er ég að nota liti sem ég hef ekki notað mjög lengi. Ég hef t.d. lengi verið hrædd að nota grænan lit. Svo hef ég verið að nota önnur verkfæri. Ég hef alltaf notað eingöngu spaða í mínum myndum, en nú hef ég verið að nota fleiri tæki eins og pennsla, tuskur, fingurna og jafnvel ermina á skyrtunni minni.“

En hvernig var tíminn í heimsfaraldri hjá listakonunni?

„Mér gekk bara vel í Kóvid. Þetta var ekki svo mikil breyting hjá mér því ég vinn nær alltaf bara ein. Mér gekk eiginlega betur að selja í faraldrinum. Fólk var meira að huga að húsakynnum sínum, búa til fleiri veggi og svoleiðis og þá kem ég til sögunnar. Faraldurinn var held ég ekki svo slæmur fyrir margt listafólk þó svo kannski tónlistarfólkið hafi verið í verri málum,“ sagði Sossa Björnsdóttir.