Unnu dag og nótt við að byggja upp veldi

Vinahópur sem varð til við upprisu körfuboltans í Keflavík hittist enn og gerir margt skemmtilegt saman. Heldur „Ólympíuleika“ í Kaupmannahöfn og fer á Volksfest í Þýskalandi.

„Við tókum við rekstri körfuboltans í Keflavík á erfiðum tímum og náðum með mikilli vinnu að snúa málum við, fyrst fjárhagslega og síðan íþróttalega. Þegar við tókum við þessu var erfitt fjárhagslega og við náðum að laga það og byggðum upp veldi sem vann og vann og vann. Við unnum dag og nótt við að snúa körfuboltanum í Keflavík aftur við á sínum tíma eftir hann hafði verið í lægð sem gerði það að verkum að við urðum Íslands- og bikarmeistarar nokkur ár í röð, bæði karlar og konur. Hápunkturinn var síðan þátttaka í Evrópukeppni sem var mikið ævintýri, hvernig sem á það er litið,“ segir Hrannar Hólm en hann sat í stjórn körfuknattleiksdeildar Keflavíkur (KKDK) upp úr aldamótum. Stjórnin stóð í ströngu að koma félaginu úr fjárhagserfiðleikum og árangurinn leyndi sér ekki. Í gegnum þá miklu vinnu sem stjórnin og körfuknattleiksdeild Keflavíkur lagði á sig myndaðist vinskapur til framtíðar.

Stjórnarmenn voru þeir Hrannar, Hermann Helgason, Birgir Már Bragason, Brynjar Hólm Sigurðsson, Gunnar Jóhannsson, þjálfarar voru Sigurður Ingimundarson og Guðjón Skúlason. „Auðvitað var fleira gott fólk með okkur, t.d. Guðsveinn Ólafur Gestsson og Særún Guðjónsdóttir, en það breytir ekki því að þessi sjö manna hópur er ótrúlega lífseigur og hefur gaman af því að hittast og leika sér,“ segir Hrannar en hópurinn hefur haldið góðu vinasambandi allt frá tímum stjórnarinnar og segir Hrannar körfuboltann vera undirstöðuna af vináttu þeirra. „Við erum allir Keflvíkingar og höfum þekkst, mismikið, frá örófi alda, ef svo má segja. Sumir hafa þekkst í fjörutíu, fimmtíu ár en akkúrat þessi hópur, sem haldið hefur ótrúlega góðu sambandi árum saman, varð eiginlega til í stjórn körfuknattleiksdeildar Keflavíkur fyrir tuttugu árum. Þetta er í sjálfu sér ótrúlega skemmtileg saga, þetta eru rosalega sterk bönd sem tengja okkur. Jafnvel þótt við búum ekki allir ennþá í Keflavík, þá hefur það engin áhrif. Þessi vinskapur sem byrjaði í gegnum körfuna er rosalega sterkur og gerir það að verkum að við hittumst enn þann dag í dag og erum við alltaf að gera eitthvað saman. Það skiptir engu máli hvað við erum að gera, það er allt voðalega einfalt og skemmtilegt,“ segir Hrannar og bætir við: „Það er rosalega margt sem við erum búin að upplifa saman í kringum körfuboltann og flestallt var skemmtilegt og því fylgdi líka góður árangur. Vináttan í kringum sportið hélt áfram eftir viðveru okkar en það er mikilvægt að rækta hana.“

Frá Keflavík á „Ólympíuleikana“

Það er ljóst að hópurinn hafi haldið áfram að rækta vináttuna eftir að stjórnarstörfum þeirra lauk en félagarnir eru duglegir að hittast þrátt fyrir að þeir búi ekki allir ennþá í Keflavík. „Á hverjum vetri höldum við heimatilbúna „Ólympíuleika“ í Kaupmannahöfn þar sem við hittumst og keppum í allskonar íþróttagreinum eins og krullu, svindli, keilubilljardi og fleiru. Það eru algerlega stórkostleg mót, keppnin og gleðin í algleymi. Við hittumst alltaf tvisvar á ári, það er annars vegar á Ólympíuleikunum í Kaupmannahöfn og hins vegar á Volksfest í Þýskalandi á haustin. Þá erum við saman i nokkra daga, ásamt konunum, og keppumst aðallega við að skemmta okkur eins vel og mögulegt er og tekst það yfirleitt, án vandræða,“ segir Hrannar en hann er búsettur í Kaupmannahöfn.

Hrannar og kona hans, Halla, bjuggu í mörg ár Stuttgart í Þýskalandi en þau stunduðu nám þar. Þau kynntust þar hátíðinni Volksfest en hátíðin fer fram með sama hætti og Oktoberfest og er önnur stærsta af sinni tegund í heiminum. „Eftir að við fluttum frá Þýskalandi höfum við alltaf farið öðru hvoru aftur því við eigum vini þar sem voru með okkur í námi. Svo stingum upp á því fyrir nokkrum árum að fara ásamt vinum mínum og mökum,“ segir Hrannar. Úr varð að hópurinn, sem er samansettur af gömlum stjórnarmeðlimum, þjálfurum og leikmönnum Keflavíkur, hélt til Stuttgart á hátíðina árið 2019 og endurtók hann leikinn á dögunum.

„Þau komu frá Íslandi, við frá Danmörku og vinir mínir frá Þýskalandi og við hittumst þarna og eyddum fimm dögum saman. Þetta er gjörsamlega stórkostlegt fyrirbæri,“ segir Hrannar. Aðspurður hvernig hátíðarhöld fara fram segir hann: „Við borðuðum meðal annars svokallaðan svebískan mat. Því við vorum í héraði sem er kallað Swabia og þar er borðaður svebískur matur og drukkinn svebískur bjór og það eru ákveðnar hefðir sem fylgja því. Á föstudeginum fórum við svo öll í múnderinguna, klæddum okkur í „lederhosen“ og konurnar fóru í sérstaka kjóla, sem þykja víst ekki þægilegasti fatnaður sem þú getur fundið en þetta er það sem að tilheyrir þessu. Við gengum í gegnum allan bæinn og tókum heilan dag í þessa hátíð. Við fórum í tjöldin þar sem hátíðin var opnuð formlega og fór svo í gang að fullum krafti. Þar voru 6.000 manns í einu tjaldi og það er hreint magnað. Á hátíðinni eru allir ánægðir og allir elska hvorn annan og syngja, dansa og hoppa saman frá klukkan fjögur til klukkan ellefu um kvöldið. Þetta er alveg einstaklega mikil skemmtun og fáránlega mikið fjör. Bjór er drukkinn og það gera sér allir mjög glaðan dag. Við fórum einnig í göngu upp í vínhéruð þar sem Stuttgart er með fjöll sem liggja allt í kring og fórum á sérstaka veitingastaði sem opna bara í tvo mánuði á ári. Þar opnar fólk húsin sín og breytir þeim í veitingastaði. Það er kallað Besenwirtschaft en „besen“ þýðir kústur, svo þetta er í raun kústaveitingahús. Það virkar þannig að fólk setur kústa fyrir framan húsin sín og ef það er kústur fyrir framan húsið þá þýðir það að þú sért velkominn inn. Þetta er gert vegna þess að það er ný uppskera og fólk er að fagna henni. Þá eru menn með mat og vín og það er alveg sérlega skemmtilegt. Við gerðum þetta allt saman sem hópur og nutum þess að kynnast nýjum hlutum. Þetta er náttúrlega mjög sérstakt fyrir þá sem eru ekki vanir þessu umhverfi, það er ákveðinn „kúltúr“ sem fylgir þessu.“

Hátíðin Oktoberfest er flestum Íslendingum kunnug en Hrannar segir helsta muninn á Oktoberfest og Volksfest vera ferðamanninn. „Októberfest er frægara, þar eru sex milljónir gesta og flestir ferðamenn fara þangað en það eru fjórar milljónir gesta á Volksfest og þar eru eiginlega bara Þjóðverjar. Það er engin spurning um það að þú ferð beint inn í hjartað á menningunni í Þýskalandi á Volksfest. Ég og Halla erum bara svo heppin að hafa búið þarna og þekkja þetta, annars hefðum við aldrei farið þangað,“ segir hann. Aðspurður hvort Volksfest verði fastur liður á ári hverju hjá hópnum segir Hrannar: „Ég hugsa það, þetta er náttúrlega fáránlega skemmtilegt. Ég myndi halda að við höldum okkar striki og mætum þarna á hverjum ári þar til að við erum orðin of gömul til að ganga eða drekka bjór. Þá kannski förum við að hægja á okkur en það eru allavega nokkur ár eftir.“

Óendanleg verðmæti að eiga sterk vinasambönd

Hópurinn hefur skapað margar skemmtilegar minningar saman í gegnum árin en þegar Hrannar horfir til baka á tímana sem þeir voru í stjórn KKDK segir hann Evrópukeppnina standa upp úr.

„Við eigum milljón sögur í kringum öll tímabilin en margar af okkar skemmtilegu minningum tengjast því þegar við vorum í Evrópukeppninni. Í kringum hana styrktust vinabönd okkar enn betur því við þurftum að vinna svo mikið til að láta það verða að veruleika. Við þurftum meðal annars að pirra hálfa Keflavík og gera ýmislegt til að safna peningum. Við byggðum upp alveg óttúlega skemmtilega stemmningu í kringum þetta og það var gaman að vera í stjórn á þeim tíma þó svo að vinnan í kringum þetta hafi verið óendanlega mikil. Stemmningin var líka góð því okkur leið vel saman, við unnum vel saman og vorum dugleg, það má ekki gleymast að það voru konur þarna líka. Evrópumótið er rosalega eftirminnilegt,“ segir Hrannar.

Eftir að hafa horft til baka til tíma stjórnarinnar segir Hrannar að lokum: „Það eru óendanleg verðmæti í því að eiga svona marga góða vini sem hafa gaman af því að vera saman eftir allan þennan tíma.“