Það er ekkert elsku mamma í svona aðstæðum

Þær Salvör Björk Pétursdóttir, Ingibjörg Birta Jóhannsdóttir og Jenný Elísabet Ingvarsdóttir héldu í Asíureisu í júní en ferðalagið var um það bil tíu vikur. Alls komu þær við í sex löndum, Danmörku, Maldíveyjum, Singapore, Indonesíu, Taílandi og Malasíu. Þær segja ferðina hafa verið algjört ævintýri en þær fóru meðal annars í teygjustökk, syntu með hákörlum, eyddu degi með fílum og lentu í háskalegum aðstæðum úti á sjó.

Hvað varð til þess að þið ákváðuð að fara í Asíureisu?

„Ég og Jenný vorum ákveðnar í að fara en vorum ekkert búnar að plana sérstaklega með hverjum. Stelpunum úr vinkonuhópnum langaði mjög mikið með okkur en það var engin einhvern veginn til í að stökkva á það,“ segir Ingibjörg og Jenný tekur undir með henni: „Við tvær vorum staðráðnar í því að fara, við vorum komnar með „docs“-skjal árið 2020 til að plana ferðina.“

Þær Ingibjörg og Jenný spurðu vinkonur sínar hvort þær vildu koma með þeim í reisuna og upphaflega ætlaði Salvör ekki með. „Ég var á Reykjanesbrautinni á leiðinni í skólann og var að hugsa um þetta allt og ákvað að hringja í mömmu. Ég sagði henni frá þessari reisu hjá stelpunum og það fyrsta sem hún sagði var: „Af hverju ferðu ekki með?“ Þegar maður heyrir mömmu sína hvetja sig í svona í stað þess að kaupa íbúð eða eitthvað þá getur maður ekki annað en látið vaða. Þar með var það ákveðið, ég sendi á stelpurnar á meðan ég var að tala við mömmu í símann,“ segir Salvör og hlær. „Hugarfarið okkar var svolítið: „Ef ekki núna, hvenær þá?“ Við hefðum séð eftir því hefðum við ekki farið,“ segir Ingibjörg.

Hvað stóð upp úr í ferðinni?

„Við myndum allar segja Balí. Það var svo ótrúlega mikið að gera og skoða þar og mismunandi menning eftir stöðum, þó þetta sé lítil eyja,“ segir Jenný og stelpurnar taka undir með henni. „Við fórum á köfunarnámskeið á Balí, það stóð upp úr. Það var vikunámskeið á lítilli eyju sem var örugglega á stærð við Hrísey. Það var bara ein gata með kaffihúsi, veitingastöðum og endalaust af svona köfunarmiðstöðvum. Svo fórum við í teygjustökk í Singapore, það var eiginlega skyndiákvörðun og var með því klikkaðasta sem við gerðum, við vorum nýbúnar í skoðunarferð og Jenný fór að skoða teygjustökk og sá að það væri laust eftir tvo tíma og Salvör var ekki til því hún sagði að það eina sem mamma hennar bað hana ekki um að gera væri að fara í eitthvað svona,“ segir Ingibjörg hlæjandi. „Það var líka ákveðin upplifun að fara í „Full Moon Party“ í Taílandi en einu sinni í mánuði, þegar það er fullt tungl, er haldið svona partý á þessari eyju þar sem allir koma saman á strandlengjunni og eru með neonmálningu á sér. Það var magnað að sjá þegar leið á kvöldið að fólk var að sofa á ströndinni,“ segir Jenný.

Stelpurnar segja margt hafa komið á óvart í ferðinni og þær hafi fengið menningarsjokk nokkrum sinnum. „Það kom okkur á óvart hvernig Maldíveyjar voru, þegar maður hugsar um Maldíveyjar þá hugsar maður yfirleitt um tært vatn, „Bungaloos“ og eitthvað slíkt. Við byrjuðum dvölina okkar þar í svaka lúxus á eyju en fórum svo í eyjahopp þar sem við fórum að skoða „local“ eyjur á Maldíveyjum og það var allt öðruvísi stemmning heldur en maður ímyndar sér þegar maður hugsar um þennan stað. Það þurfti að hylja líkamann rosalega mikið, ekkert áfengi selt þar og mjög mikil fátækt,“ segir Ingibjörg. „Annað sjokkið sem við fengum var í Taílandi þegar við sáum hús, ef svo má kalla, við hótelið okkar sem var ekki með veggjum og gólfið var sandur. Þar sat fjölskylda að horfa á sjónvarpið og lifa sínu lífi. Þetta var rosalega skrítið því við vorum á þvílíkt flottu „resorti“ og svo var fólk að lifa svona nokkrum metrum frá,“ segir Jenný.

Lentuð þið í einhverju eftirminnilegu, einhverju háskalegu kannski?

„Einn daginn fórum við á bát til að skoða höfrunga. Þeir eru svo fyndnir þarna úti, við spurðumst fyrir á hótelinu hvort það væri einhver með ferðir til að sjá höfrunga og starfsmennirnir svöruðu, án þess að hika: „Já, við gerum það.“ Þeir voru samt ekkert að bjóða upp á þannig ferðir en þeir vissu hvar höfrungarnir væru og voru með bát svo við fórum með þeim. Það er kannski rétt að taka fram að við vorum eiginlega einar á hótelinu svo við vorum orðnar mjög góðar vinkonur þeirra sem voru að vinna þar. Við fórum með þeim í bátsferð, einn var með hátalara og við settum á íslenska tónlist og það var mjög skemmtilegt á leiðinni að sjá höfrungana. Svo allt í einu sáum við dökkt ský í fjarska sem var að nálgast okkur, það var einhver stormur í vændum,“ segir Salvör og Ingibjörg bætir við: „Sá sem var að stýra bátnum spurði okkur hvort við vildum hætta að skoða höfrungana og fara aftur í land eða halda áfram. Við héldum að þetta væri ekkert mikið meira en bara smá rigning, svo var þetta ein mesta rigning sem við höfum á ævi okkar séð, það var eins og hellt væri úr fötu. Við vorum þarna úti á þessum litla bát og það sást ekkert í kring, þannig það þurfti að stöðva bátinn. Við vorum búnar að vera þarna í smá tíma úti á sjónum í þessari rigningu og miklu roki. Ég held ég hafi sjaldan verið jafn hrædd. Við sátum öll á gólfinu nema sá sem var að stýra bátnum. Ef við hefðum staðið þá hefðum við bara dottið útbyrðis því báturinn vaggaði svo mikið. Tengdamamma mín nefndi við mig áður en við fórum út að ef ég yrði einhvern tíman hrædd ætti ég að segja: „Ég ákalla þig, verndarengillinn minn.“ Svo það var það sem ég gerði, ég var þarna allan tímann í bátnum að segja: „Ég ákalla þig, verndarengillinn minn,“ á fullu,“ segir Ingibjörg og gerir hálfpartinn grín af því. „Við komumst svo „heim“ þegar fór að birta til. Þegar við komum í land settum við myndband af þessu á Instagram og við í raun áttuðum okkur ekki á því hversu slæmar aðstæðurnar voru fyrr en við fengum skilaboð frá okkar nánustu,“ segir Jenný.

Var erfitt að vera svona mikið saman í allan þennan tíma?

„Það voru allir búnir að segja við okkur að við myndum fá ógeð af hverri annarri, að við myndum rífast og það yrði alltaf eitthvað vesen. Við vorum búnar að undirbúa okkur undir það en ég held við höfum lært hversu mikilvæg samskipti eru í svona ferðum. Við þurftum að ræða hlutina ef það kom eitthvað upp og leystum þá um leið. Það var svo gaman að sjá hvað það gekk vel hjá okkur að ræða málin og ef eitthvað er þá styrkti þessi ferð vinasambandið okkar. Maður þarf að velja vel þegar maður fer í svona reisu, maður væri til í að fara með öllum vinkonum sínum en það er margt sem þarf að huga að því ágreiningur eða ósætti myndast svo auðveldlega,“ segir Ingibjörg og bætir við: „Ferðin ýtti einnig undir ákveðið sjálfstæði hjá okkur, við vorum þarna einar á báti og þurftum að finna út úr hlutunum sjálfar. Það er ekkert elsku mamma í svona aðstæðum. Það var mjög þroskandi.“

Hvað takið þið frá þessu ferðalagi?

„Það er það sem er ótrúlega dýrmætt við þessa ferð okkar, við kynntumst mörgu fólki sem við erum búnar að vera í sambandi við. Það var bæði það dýrmætasta við ferðina og líka það erfiðasta því það var erfitt að kveðja alla sem við kynntumst,“ segir Ingibjörg. „Við kynntumst einum strák, Felix, hann er frá Nýja-Sjálandi og á kærustu í Taílandi. Hann er góður vinur okkar og við værum til í að hitta hann einhvern tíman í Taílandi. Hann var á ferðalagi um Evrópu og Ingibjörg sá að hann væri í Bretlandi og nefndi við hann að hún ætti afmæli í ágúst,“ segir Salvör og bætir við: „Hann kom til Íslands, gisti hjá mér og var með okkur í afmælinu. Hann ætlaði að fara heim miðvikudaginn fyrir Ljósanótt en ákvað að framlengja til að vera yfir hátíðina. Hann fór á Ljósanæturballið, labbaði Þorbjörn, fór í Bláa lónið og Sky Lagoon, smakkaði pylsu, ferðaðist um allt á Camper, sá norðurljósadýrðina sem var þarna á föstudeginum á Ljósanótt og var svo þakklátur fyrir allt. Hann fór alla morgna í bakaríið fyrir mig og mömmu og fór í Nettó til að kaupa gjöf fyrir mömmu til að þakka fyrir gistinguna. Hann vissi ekki að það væri ekki hægt að kaupa áfengi í búðinni svo hann keypti 0% gin handa henni – en það er hugsunin á bak við það sem gildir.“

„Annars var fullt af hlutum sem maður áttaði sig á, eitt sem ég tók eftir var að fólkið þarna úti er svo hamingjusamt, nægjusamt og þakklátt fyrir allt. Einn leigubílstjórinn trúði því varla að ég ætti bíl, hann átti sjálfur ekki fyrir því að endurnýja ökuskírteinið sitt en samt sem áður var hann svo þakklátur og ánægður,“ segir Jenný og Ingibjörg bætir við: „Það opnar svo mikið augu manns fyrir því hvað við á Íslandi erum í raun heppin.“

Hvað mynduð þið segja við þau sem eru að huga að því að fara í reisu?

„Ég myndi mæla með að vera eins mikið á gistiheimilum og hægt er, þá kynnist maður miklu meira af fólki og það er ódýrara en þau geta samt sem áður verið mjög flott,“ segir Salvör og stelpurnar taka undir með henni. „Við sáum líka smá eftir því að vera með allt planað frá a-ö, það hefði verið gott að hafa smá svigrúm til að breyta til og geta tekið ákvarðanir á staðnum og þurfa ekki að vera bundinn við planið,“ segir Ingibjörg. „Ég myndi mæla með að allir sem geta fari í svona ferð, maður lærir svo mikið. Ég lærði svo mikið um sjálfa mig og um vinkonusambandið okkar,“ segir Salvör. „Það er örugglega þroskandi og gott fyrir alla að fara í svona ferðir, maður sér það svo skýrt hvað við höfum það gott hér,“ bætir Jenný við að lokum.