Skúli hvílir hugann með því að yrkja, mála og gera skúlptúra

Það kennir margra grasa í fjölþættri dagskrá Ljósanætur í Reykjanesbæ. Þar koma að verki margir þekktir listamenn og ýmsir nafnkunnir menn úr bæjarlífinu. Sumir sýna á sér nýjar hliðar. Einn þeirra er Skúli Thoroddsen forstöðumaður Miðstöðvar símenntunar á Suðurnesjum. Skúli hefur látið sig varða ýmislegt í bæjarfélaginu og verið betur þekktur fyrir stjórnmálavafstur en listræna tilburði. Hann sýnir nú í fyrsta sinn verk sín opinberlega í Húsgagnaversluninni Kjarna. Einnig mun koma út af þessu tilefni fyrsta ljóðabók Skúla. Okkur lék forvitni á að skoða nánar hvernig sköpunarmáttur Skúla kemur fram bæði í máli og myndum. Sýning hans verður opin til 28. september og hann mun lesa úr ljóðabók sinni kl. 16:00 á laugardaginn. Við settumst yfir kaffibolla á stormasömum sunnudegi þegar hápunktur undirbúnings Ljósanætur stendur yfir.UPP ÚR SKÚFFUNNI.

Nú ætlar þú að halda sýningu á verkum þínum, olíumálverkum, skúlptúrum og lesa ljóð í Kjarna á laugardaginn hvað kom til?
Það var skorað á fólk að taka þátt í Ljósanótt og ef enginn gerir það þá er engin Ljósanótt.
Ég hef verið að hvíla hugann af og til með því að dunda mér við að yrkja, mála myndir og búa til skúlptúra úr grjóti. Þess vegna datt mér í hug að taka þátt í Ljósanótt og koma upp úr skúffunni, ef svo má segja.

Hvaða verk ertu að sýna?
Þetta eru nokkur olíumálverk svona tilraunir í þá átt, fjórir skúlptúrar úr grjóti og svo gef ég út ljóðakver sem heitir Í ljósi tímans. Ljóðakverið er safn af hugmyndum sem ég sleppi lausum uppúr skrifborðsskúffunni af þessu tilefni. Ég mun lesa nokkur ljóð kl. 16:00 á laugardaginn ef einhver vill koma og hlusta. Ljósið er mér huglægt, það er í raun það eina sem skiptir máli og því ákvað ég að taka það sem ég átti til í pússi mínu um ljósið og svo tímann. Stundum er sagt að hitt og þetta komi í ljós og þá er bæði verið að vísa til tímans og ljóssins. Mér finnst tíminn og ljósið vera systkin og þess vegna ákvað ég kalla kverið og sýninguna, hvort tveggja, Í ljósi tímans. Ljóðakverið er prentað í aðeins 100 tölusettum eintökum því ég þykist vita að fólk sé upptekið við margt annað en að staldra við ljóð. Myndirnar tengjast allar ljósi tímans, þó auðvitað sé það þannig að allar myndir verði til inn í manni sjálfum eins og máltækið segir: "Fegurð liggur í augum þess sem á horfir."

Það kemur sannarlega á óvart að maður sem hefur verið í stjórnmálavafstri og í krefjandi starfi skuli vera frístundamálari og ljóðskáld? Mun listagyðjan taka við af pólitíkinni eða takast þeir á innra með þér harði og mjúki maðurinn?
Nei ég held að það séu allir að sækjast eftir fegurðinni og hinu góða. Ég reyni að sjá fegurðina í daglega lífinu og sækja inn í mig jákvæða afstöðu til hlutanna. Það skellur á manni svo mikið drasl í lífinu að maður verður að reyna að verjast. Upplýsingaflæðið og framboðið á einskis nýtri neyslu er svo mikið að það er ómögulegt að taka við flóðinu. Þetta er eins og að reyna að drekka vatn úr brunahana. Þá er gott að staldra við og leita eftir því sem býr í manni sjálfum og gefa sér tíma til þess. Ég held að hver einstaklingur hafi þörf fyrir að skapa, vera skapandi, að geta gefið eitthvað af sér - maður fær svo mikið við að gefa af sér, ekki síst í nútímasamfélagi þar sem endalaust er verið að búa til einskisverðar þarfir neytenda.

LÖGFRÆÐIN þannig fræðigrein að seint verður kölluð listræn.

Hvernig tókst þér að finna leið til að fá útrás á þinni sköpunarþörf?
Ég held að þetta sé uppeldisatriði. Í kringum mig var fullt af fólki þegar ég var að alast upp sem lagði áherslu á að vera það sjálft og skapandi. Ég var sjálfur hafður tvo vetur í barnadeild Handíða-og Myndlistaskólans og í Menntaskólanum í Hamrahlíð stofnaði ég myndlistarfélag ásamt Halldóri B Runólfssyni (Posa), þar sem fengist var við að mála í Norðurkjallaranum. Posi fór síðan að læra listfræði en ég fór og lærði lögfræði sem er þannig fræðigrein að hún verður seint kölluð listræn, svo annað verður að koma til.

Er þetta í ættinni?
Kannski að einhverju leyti. Amma mín var skáldkonan Theodóra Thoroddsen og við Dagur heitinn Sigurðarson skáld og málari vorum bræðrasynir. Muggur listmálari og Emil Thoroddsen tónskáld, málari og leikari, sonur Þórðar læknis í Keflavík, eru í ættinni og margir aðrir hafa lagt sitt af mörkum þó ég hafi ekki sjálfur fetað í fótspor þessa ágæta fólks.

Varðstu fyrir áhrifum af þessu fólki?
Auðvitað verður maður fyrir áhrifum af sínu umhverfi. Ég ólst upp undir málverkum ágætra listamanna og hef alla tíð átt athvarf í myndlist, góðum bókum og músík. Mér finnst það skipta máli fyrir líðan manns og það er uppeldisatriði. Að eiga sér athvarf í listinni er góð aðferð til að reyna að forðast firringu nútímans.

Nú hefur þú verið búsettur í Reykjanesbæ s.l. 7 ár hvernig líst þér á menningarlífið?
Hér er gott mannlíf og Ljósanótt er mikilvægt og virðingarvert framtak til að efla menningarlífið. Ég hafði ákaflega gaman af frumflutningi óperunnar Z -Ástarsaga eftir Sigurð Sævarsson sem frumflutt var á síðustu Ljósanótt. Öflugir listamenn geta hvarvetna sprottið fái þeir til þess hvatningu og tækifæri. Hér er hefð fyrir góðu tónlistarlífi og við eigum landsþekkta hjómlistarmenn: Gunna Þórðar, Magga Kjartans, Rúnar Júl. og Kolrössu Krókríðandi og marga fleiri sem telja mætti. Við eigum magnaða listamenn á öðrum sviðum líka, þá Erling Jónsson myndhöggvara, Gunnar Eyjólfsson leikara og hver man ekki Helga Skúlason svo dæmi séu tekin. Hér eru ungir söngvarar og hjómlistarmenn að kveða sér hljóðs og í ljósi tímans munu þeir dafna ef við höldum áfram að styðja við menningarlífið, en það gerist ekki af sjálfu sér, sagði Skúli Thoroddsen að lokum.

Viðtal: Helga Margrét Guðmundsdóttir