Skellti sér í búning illmennisins og myrti mann og annan

Sænsk/íslenska þáttaröðin Ísalög, Tunn is, sem nú er sýnt á RÚV er dýrasta sjónvarpsþáttaröð sem framleidd hefur verið á Íslandi. Kostnaður við hana var um 1,5 milljarður króna. Þættirnir gerast á Grænlandi en voru að mestu teknir upp hér á landi.

Sagafilm er íslenski framleiðandi Ísalaga. Þrír íslenskir höfundar skrifa handrit þáttanna, þeir Birkir Blær Ingólfsson, Jónas Margeir Ingólfsson og Jóhann Ævar Grímsson. Leikarahópurinn er stór og fjölþjóðlegur en stærsta íslenska hlutverkið er í höndum Keflvíkingsins Davíðs Guðbrandssonar. Hann leikur Andrei Sokolov sem, nú þegar serína er hálfnuð, öll spjót beinast að.

Hvernig kom það til að þú fékkst þetta hlutverk í Ísalögum?

„Eins og með flest hlutverk sem falla mér í skaut þá var ég einfaldlega boðaður í áheyrnarprufu, í þetta sinn á vegum Sagafilm, svolítið upp úr þurru og án mikils fyrirvara. Ásamt prufunni skilst mér að þau sem að þessu koma hafi skoðað senur mínar úr kvikmyndinni Fölskum fugli í ákvörðunarferlinu. Þessi blanda var nægilega djúsí til þess að ég fengi hlutverkið.“ 

Öll spjót beinast að Andrei Sokolov

Þú leikur Andrei Sokolov sem öll spjót beinast nú að í þáttunum? Hvað getur þú sagt mér um hlutverkið?

„Eins og þeir sem horft hafa á þættina vita þá ríkir nokkur leynd yfir Andrei Sokolov. Lögregluteymið hefur þurft að hafa mikið fyrir því að komast á sporið. Það sem við vitum nú þegar að hann laumar sér um borð í olíuskipið Per Berger á fölskum forsendum, að því er virðist til þess að ræna sænska utanríkisráðherranum í þeim tilgangi að hafa áhrif á undirritun sáttmála vegna olíulinda í Grænlandshafi, og hann lætur ekkert stöðva sig í því að ná sínu fram. Nú þegar þáttaröðin er hálfnuð vitum við enn lítið um hann, hvers vegna hann og hans menn taka heila áhöfn í gíslingu og hverfa með hana inn á jökulbreiður Grænlands. Hvaðan kemur hann og hver stendur að baki þessum árásum? Hverjir eiga hagsmuna að gæta og tapa á því að þessi sáttmáli verði að veruleika? Það vitum við ekki enn og því miður get ég lítið sagt án þess að ljóstra of miklu upp um framvindu sögunnar. Restin verður því bara að fá að koma í ljós.“

Segðu mér aðeins frá tökunum. Hversu umfangsmikið var þetta hjá þér? 

„Ég gerði mér í raun ekki mikla hugmynd um hversu viðamikil og stór framleiðsla þetta væri fyrr en ég var kominn á tökustað, seinna í ferlinu komst ég að því að þetta væri umfangsmesta og dýrasta þáttaröð sem framleidd hefur verið á Íslandi af íslensku fyrirtæki. Það er Sagafilm sem stendur þar að baki ásamt sænska fyrirtækinu Yellow Bird, sem framleiddi meðal annars Wallander og Millenium-þríleikinn eftir bókum Stieg Larson um Lisbeth Salander og Mikael Blomkvist. Handritið af Ísalögum skrifa svo þrír Íslendingar og eiga mikið lof skilið fyrir mikla natni og þekkingu á umfjöllunarefninu. 

Sessunauturinn andskoti kunnuglegur

Daginn fyrir fyrsta tökudag var ég sóttur heim í hlað og haldið áleiðis í Stykkishólm. Samferðamenn í þeirri bílferð var leikarapar sem flogið hafði verið frá Svíþjóð og voru nýlent og sveitt eftir flugið, finnsk leikkona og sænskur leikari. Ég skildi lítið í því hvers vegna sessunautur minn væri svona andskoti kunnuglegur en svo rann upp fyrir mér í fyrsta pissustoppi að þetta væri Johannes Kuhnke sem ég hafði séð í hinni frábæru kvikmynd Tourist stuttu áður og einhverjir þekkja úr Brúnni og Wallander. Þegar við svo lentum á áfangastað sá ég hversu stórt þetta væri í raun, öll gistipláss í bænum bókuð fyrir tökulið og fjölmennt framleiðsluteymi og einhverja af þekktustu leikurum Norðurlanda. Lena Endre í næsta herbergi og Nicolas Bro í þarnæsta, Alexander Karim til hægri að „prata svenska“ og Iben Dorner til vinstri að „snakke dansk“.

Matsalurinn undirlagður af tölvum, töskum og búningum og heill her manna og kvenna að gera og græja. Stykkishólmi var einfaldlega breytt í Tasiilaq, lítið þorp á Austur-Grænlandi, öllum íslenskum skiltum og merkingum skipt út og búið að snara yfir á grænlensku og dönsku.

Við eyddum líka mörgum dögum uppi á hálendi í frosti og byl til þess að mynda þær senur sem gerast á ísbreiðum Grænlands. Þar var komið upp litlu þorpi af rútum, vörubílum, snjómokstursbílum, húsbílum, gröfum og snjósleðum.

Kidda Rokk og Sören Stærmose stýrðu framleiðslunni af mikilli fagmennsku og þarna var færasta framleiðslu- og tökulið sem ég hef nokkurn tímann komist í tæri við. Þegar um svona stórt batterí er að ræða skiptir gríðarlegu máli að allir vinni hörðum höndum eftir sama plani svo ferlið geti gengið smurt fyrir sig og vélin hiksti ekki. Mitt hlutverk var svo bara að sjá um að snúa því litla tannhjóli sem ég stýrði svo vélin héldi áfram að ganga snurðulaust.

Eignaðist dóttur á eina aflýsta tökudeginum

Tökurnar fóru fram á tveggja mánaða tímabili um þetta leyti árs í fyrra. Þarna var unnusta mín komin á lokastig meðgöngu seinni dóttur okkar. Settur dagur var í miðju tökuferli og þegar á leið keyrði ég alltaf á eigin bíl á tökustað svo ég gæti brunað aftur í borgina ef hún skildi fara af stað. Það gaf þessu ævintýri öllu auka kikk. Blóðþrýstingurinn hækkaði því örugglega eitthvað þegar maður var að reyna að sjá fyrir hvort yfirvofandi fæðing rímaði við tökuplanið.

Það fór að lokum svo að sú litla lét okkur aðeins bíða eftir sér og var ekki alveg til í þetta haverí fyrr en einhverjum dögum seinna en við bjuggumst við. Hún mætti svo á svæðið þann 12. mars, á eina tökudeginum sem aflýst var vegna veðurs í öllu tökuferlinu.

Ég gat því verið viðstaddur fæðinguna og allt fór eins og það átti að fara. Ég hélt fljótt upp á hálendi aftur, á bleiku skýi í barna- og ástarmóki, skellti mér í búning illmennisins, myrti mann og annan og brunaði um hálendið á vélsleða með vélbyssu milli þess sem ég sýndi öllum öllum sem á vegi mínum urðu myndir af litlu, fallegu stelpunni minni.“

Þetta eru þættir sem eru í sýningu á fjölmörgum sjónvarpsstöðvum. Hvaða þýðingu hefur þetta fyrir þig að fá tækifæri í þessum þáttum?

„Það var ómetanleg reynsla að fá að taka þátt í þessu verkefni og eitthvað sem verður mér alltaf minnisstætt hvað svo sem verður. Hvað verður og hvert þessi sería fer er svo eitthvað sem ég hef enga stjórn á og finn lítið fyrir. Ég sé þessa þætti bara í minni litlu íbúð með minni litlu fjölskyldu í okkar litlu stofu á okkar litla Íslandi. Ef einhver tækifæri bjóðast í kjölfarið er það bara bónus og eitthvað sem ég leiði hugann lítið að. Það er auðvitað gaman að vita til þess að dreifingin gangi vel og að margir sýni þáttunum áhuga, í því felst ákveðin viðurkenning og er til merkis um að okkur hafi tekist vel til. Það skemmtilegasta við þetta er samt að fá send myndbönd á snappinu frá systkinum mínum og foreldrum þar sem þau eru saman komin til þess að horfa á þættina á sunnudagskvöldum, mjög ljúft að vita af þeim með popp og kók, ljósin slökkt og hljóðið í botni að peppa sinn mann.“

Storytel og kúkableiur

Segðu mér aðeins hvað þú ert að fást við þessa dagana og hvað sé framundan.

„Eins og stendur er ég í hálfgerðu feðraorlofi, vinn að mestu í skorpum við ofsalega þægilega innivinnu við lestur bóka hjá hljóðbókaveitunni Storytel, dett svo þess á milli í talsetningu og auglýsingalestur. Framundan gæti verið hlutverk í annarri íslenskri þáttaröð en ekki eitthvað sem má gefa upp alveg strax, hugsanlega kannski bráðum. Annars stefni ég á margar kúkableiur, heimalærdóm og fimleikaæfingar fjörugs 1. bekkings, almenna gleði og góðan fíling með vorinu, ef veður leyfir.“