Skapandi að slæpast og leiðast

Grindvíkingurinn Óskar Kristinn Vignisson hefur vakið nokkra athygli að undanförnu fyrir tónlistarmyndbönd sem hann hefur leikstýrt fyrir huldufólkið í hljómsveitinni Synthamanía og einnig fyrir Snorra Helgason. Óskar á sér stóra drauma þegar kemur að kvikmyndagerð og gerir ráð fyrir því að gera kvikmynd um æskustöðvarnar í Grindavík síðar meir.

Óskar fór í FS á sínum tíma líkt og vinir hans en þar nam hann á listnámsbraut í þrjú ár. Frá unga aldri pældi hann mikið í tónlist og var í hljómsveitum í Grindavík. Hann áttaði sig snemma á því að kvikmyndagerðin sameinaði alla miðla sem hann hafði áhuga á.

„Ég fór í FS og fyrir það hafði ég verið leitandi unglingur í músíkinni, hangandi í gömlum iðnaðarhúsnæðum. Ég hætti í FS eftir þrjú ár og fór að vinna í Grindavík. Snemma í framhaldsskóla áttaði ég mig á því þegar ég las viðtal við leikstjórann Dag Kára, að músík og myndir sameinast í kvikmyndagerð og langaði að verða kvikmyndagerðamaður,“ segir Óskar í samtali við blaðamann Víkurfrétta.

Eftir tveggja ára vinnu fór hann í Myndlistarskólann í Reykjavík með það í huga að færast nær vídjólist og kvikmyndagerð. Hann segir að myndlist hafi hjálpað honum mikið við það að læra gagnrýna hugsun. „Það þjálfaði augað og þar var ég hvattur til að sækja um í myndlist í Listaháskólanum. Þar vann ég mestmegnis með vídjó og ljósmyndir. Lokaverkið mitt var stuttmynd um unglingsár mín og fjallaði um allt hangsið á þeim tíma.“
Eftir útskrift úr Listaháskólanum var Óskar ráðinn þar í vinnu. Hann hefur nú starfað þar í tvö ár en hyggst minnka við sig og sinna kvikmyndagerð af meiri áfergju. Nú er stefnan tekin á að gera tvær stuttmyndir áður en hann ræðst á kvikmynd í fullri lengd.

Gerði stuttmynd um unglinga í Grindavík

Stuttmynd sem Óskar gerði í skóla fjallar að hans sögn um táninga sem láta sér leiðast. Óskar segir að ljóðrænn stíll sé yfir myndinni sem fjallar um þrjár unglingsstelpur í Grindavík sem eru að slæpast um bæinn. „Unglingsaldurinn er svo áhugaverður, þessar aðstæður sem eru til staðar, að leyfa sér að leiðast. Ég held það geti haft skapandi áhrif á ungt fólk, að leiðast og slæpast og hafa eitthvað afdrep til þess. Þegar ég var ungur strákur í Grindavík var ég mikið að spila og semja sjálfur á gítar en svo var einnig verið að glamra með strákum af svæðinu. Ég hékk á vídóleigunni hjá Pöllu allar helgar, það var hápunktur vikunnar,“ segir Óskar um uppvaxtarárin í Grindavík. Hann langar til þess að nýta sér æskuslóðirnar til frekari listsköpunnar í framtíðinni.

„Sögur úr plássinu munu líta dagsins ljós einhvern tímann, það er alveg pottþétt að maður geri mynd sem gerist í Grindavík og nágrenni. Maður getur ekki flúið sjálfan sig of langt til að byrja með. Viðfangsefnið getur verið klisja en það skiptir öllu hvaða vinkil maður setur á það. Þetta eru allt sögur um fólk.“ Óskar hefur ákveðnar skoðanir á kvikmyndagerð og lítur ekki bara á þær sem eiginlega frásögn. „Mér finnst hún frekar snúast um hið ljóðræna andrúmsloft, sem er líka í músíkinni. Að sagan sé fljótandi, en ekki einhver rosaleg atburðarás.“

Leikstjórar úr öllum áttum hafa haft áhrif á leikstjórann unga. „Stanley Kubrick er fyrsti listræni leikstjórinn sem ég virkilega heillaðist af og hef alltaf verið undir miklum áhrifum frá honum. Nýlega hef ég mikið verið að skoða verk eftir rússneska leikstjórann Andrei Tarkovsky og pólska leikstjórann Krzysztof Kieslowski. Er líka mjög hrifin af Sofiu Coppola og Degi Kára. Í minningunni eru það myndirnar hans Dags Kára sem ég naut þess verulega að horfa á.“

Ratatouille er ein besta mynd allra tíma

Þrátt fyrir þessa upptalningu á virtum leikstjórum þá eiga aðrar, frekar almennari myndir, sérstakan sess hjá Óskari. „Ég dýrka Pixar myndirnar, Ratatouille er ein besta mynd allra tíma. Þessi fersku og ófyrirsjáanlegu handrit eru svo skemmtileg. Inside out er fáránlega flott hugmynd, þar er búið að gera karaktera úr tilfinningum barna þannig að allir geti skilið. Sagan er ótrúlega einföld, um stelpu sem flytur í annan bæ og þar sjáum við hvaða tilgangi sorgin þjónar. Þetta eru háfleygar hugmyndir um lífið og hvernig það er að vera manneskja en settar fram á svo einfaldan hátt. Ég skil ekkert yfir bíóhúsunum að sýna þessar snilldarmyndir bara kl.3 um daginn. “



Keflvíkingurinn Albert Halldórson leikari fer með aðalhlutverkið í myndbandi Synthamanía, þar sem leikarinn dansar listavel í „slow motion“. „Mér fannst lagið svo gott að mig langaði að gera myndband við það. Það er einhver retro fílingur í því og hugmyndin um að dansa og njóta þess og vera í sínum eigin heimi heillar mig. Það kom enginn annar til greina í hlutverk dansarans nema Albert Halldórsson enda höfum við oft stigið saman góðan dans.“

Myndbandið varð til yfir spjalli Óskars og söngvarans en það ríkir ákveðin leynd yfir því hverjir eru í hljómsveitinni. „Þetta eru þrælvanir tónlistarmenn sem spila með öðrum hljómsveitum. Ég mætti bara í tökur og vissi ekkert hverjir væru í hljómsveitinni og hverjir ekki,“ segir Óskar sem er með fleiri tónlistarmyndbönd á teikniborðinu. Mögulega séu þar verkefni tengd Suðurnesjum en Óskar er þögull sem gröfin þegar hann er spurður nánar út í þau mál. 

Óskar leikstýrði einnig myndbandinu við lagið Einsemd eftir Snorra Helgason. „Að gera tónlistarvídjó felst ekki bara í því að fylgja einhverri hugmynd, heldur að fylgja tilfinningu. Þess vegna getur upphaflega konseptið breyst á klippiborðinu. Furðulegustu hlutir geta virkað sem voru ekki planaðir upphaflega heldur gerðust í upptökuferlinu. Það er skemmtilegt að hafa þetta frelsi sem er til staðar í tónlistarmyndbandi.“