Sækir innblástur heim til Íslands

Síðustu tvö ár hafa verið erfið fyrir marga listamenn en myndlistarmanninum Lindu Björk Steinþórsdóttur hefur gengið vel á síðustu misserum. Hún er búsett í Linz Austurríki ásamt eiginmanni sínum og tveimur börnum en í grunninn er hún Keflvíkingur. Linda hefur verið að gera góða hluti en á síðustu árum hafa söfn á borð við Die Kunstsammlung og Museum Angerlehner keypt verk eftir hana, þá á Museum Angerlehner þrjú verk eftir Lindu en hvernig kom það til?

„Ég var að taka þátt í Art Diagonale í Wels hér í Austurríki og hafði sýnt tvisvar í safninu Museum Angerlehner en það er eitt af þremur einkasöfnum sem til eru í Austurríki og er í eigu listsafnarans Heinz J. Angerlehner. Fjölmargir flottir listamenn hafa verið með verk á safninu, listamenn á borð við Erró, sem gefur góða mynd af því hversu flott og virt safn þetta er. Hann hringdi í mig einn daginn og spurði hvort hann mætti koma á vinnustofuna mína, hann þekkti verkin mín og keypti strax tvö af þeim og núna fyrir stuttu keypti hann þriðja.“

Hvernig líður þér með það að fá að sýna verkin þín á svona stórum vettvangi?

„Ég er náttúrlega rosalega stolt því það er mikill stökkpallur fyrir listamenn að vera með verk á svona söfnum. Heinz er sem sagt búinn að eiga þetta safn í tíu ár og er búinn að byggja það upp. Nýverið var opnun sýningar með verkum sem hann sérvaldi úr safninu sínu, sýningin mun standa í eitt ár og þar er ég með eitt verk.“

Hvernig er það verk?

„Það verk gerði ég með austurrískum ljósmyndara, við unnum saman. Ég málaði sem sagt foss og hann prentaði síðan ljósmynd sem hann tók á Íslandi á verkið mitt, í þessu tilfelli er það Skógafoss, síðan vann ég aftur yfir verkið. Þetta er svona samstarfsverkefni sem er mjög sjaldgæft af því að vanalega málar maður yfir myndir en ekki öfugt.“

Hafði Covid einhver áhrif á þína vinnu?

„Ég mátti fara á vinnustofuna, hún er ekki mjög langt frá þar sem ég bý, ég er í svona tíu mínútna fjarlægð og þar sem ég er bara ein á vinnustofunni mátti ég mæta til vinnu. Ég nýtti tímann vel í að mála og plana hvað ég vil gera og í hvaða átt ég vil stefna. Ég mjög heppin að þegar allt opnaði milli þess sem það var útgöngubann bauðst mér að vera með sýningu í Vínarborg. Ég vinn náttúrlega mikið ein í listinni þannig maður fann ekki mikið fyrir þessu en fyrir marga sem maður þekkir var erfitt að lifa þennan tíma af fjárhagslega.“

Hverju ertu að vinna í þessa dagana?

„Árið 2018 var ég á ráðstefnu í Wels þar sem var verið að ræða um að jökullinn Ok væri að hverfa. Út frá því byrjaði ég að gera jöklamyndir, það var náttúrlega mikið verið að ræða hlýnun jarðar og hvernig jöklar væru að hverfa svo ég byrjaði að vinna í jöklamyndum og hef verið að þróa það áfram. Að öðru leyti hefur Ísland alltaf verið minn helsti innblástur, fossarnir, náttúran, norðurljósin og dökku strendurnar og dökku næturnar. Það er minn aðalinnblástur.“

Þú sækir innblásturinn til Íslands en ert búsett í Austurríki, hvað heldur þér við efnið?

„Ég kem frá Keflavík, þar sem maður er í nálægð við hafið og ég man vel að þrátt fyrir að maður væri við hliðina á hafinu sá maður það samt ekki alltaf. Ég var einnig mikið í Kerlingarfjöllum á sumrin og þegar maður er þar sér maður svo langt sem augað eygir. Þar er ótrúlegt útsýni og mikill snjór, þegar birtan skín flatt á snjóinn koma alls konar litabreytingar á yfirborðið. Ég var líka í menntaskóla á Ísafirði og þar hefur maður sjóinn, fjöllin og snjóinn. Ég veit ekki alveg hvernig maður á að útskýra það en allt þetta er eitthvað sem situr mjög sterkt í mér. Maður er búinn að búa hérna í Austurríki í mörg ár og þegar maður snýr svo aftur heim brjótast þessar hugmyndir svolítið út úr manni.“

Það mætti segja að þú notir listina til að koma í veg fyrir heimþrá?

„Auðunn Atlason, fyrrverandi sendiherra, opnaði einu sinni fyrir mig sýningu hérna í Linz og hann kom og skoðaði verkin mín. Hann spurði mig hvort ég væri með heimþrá og ég svaraði neitandi. Þá sagði hann að það væri svo „rosalegt Ísland í verkunum“ mínum. Ég er alltaf með mjög sterka tengingu við Ísland þrátt fyrir að ég sé búin að vera lengur hér en þar og það skilar sér greinilega í verkunum.“

Þannig að það er ekki í kortunum að flytja aftur „heim“?

„Ég býst ekki við því að flytja aftur heim enda kem ég oft í heimsókn því stórfjölskyldan er á Íslandi og það er svo auðvelt að fljúga á milli. Það er allavegana ekki planið en maður veit aldrei hvað gerist. Ég held í við ýmislegt frá Íslandi í gegnum myndlistina og held það verði svoleiðis áfram.“