Lokaorð Örvars: Jólahefðir og jólahrekkir

Það er nánast korter í jólin. Þetta er allt saman að bresta á. Mig langar til þess að deila með ykkur sannri sögu okkar æskuvinanna, en við gátum verið ansi miklir hrekkjalómar á árum áður. Fyrir þó nokkuð mörgum árum síðan eða á þeim tíma þegar næstum allar fjölskyldur sendu vinum og vandamönnum falleg jólakort og lögðu mjög mikinn metnað í kortin, þá gerðum við vinirnir „smá“ saklaust glens í einum úr vinahópnum. Fjölskyldumyndir eða stakar myndir af börnunum voru algengustu form jólakortanna og það verður að viðurkennast að mjög gaman var að fá þau flest. Margir hengdu þetta upp sem skraut og rituðu niður frá hverjum þeir fengu kortin til þess að gleyma ekki viðkomandi næstu jól. Á þessum tíma vann ég í borginni og ásamt góðum vin þá keyrðum við saman nánast daglega. Í einni slíkri ferð fengum við þá snilldarhugmynd að láta prenta og útbúa fallegt kort frá einum besta vini okkar – sem við sendum svo í hans nafni. Sá drengur er vandaður maður og á afar fallega fjölskyldu en við ákváðum að nota einungis mynd af honum framan á kortið, fundum afar bjánalega/vandræðalega mynd af kauða og létum prenta þetta í nokkrum tugum eintaka. Að sjálfsögðu sendum við þetta á vini hans og vandamenn, einnig nokkra ókunnuga.

Textinn var misjafn eftir því hver fékk kortið en oftast nær voru skilaboðin nokkuð væmin og sjálfhverf enda fjölskyldumaðurinn með mynd af sjálfum sér og engu öðru á kortinu. Þetta sló í gegn og var það afar gaman þegar þessi vinur okkar sá eitt kortið hjá fjölskyldumeðlim sínum sem fannst það afar undarlegt að fá tvö kort frá fjölskyldunni! Við gátum mikið hlegið af þessu vinirnir og þetta er oft rifjað upp.

Einnig sömu jólin þá fjárfestum við í ástartæki í kynlífstækjabúð einni í Reykjavík, fundum eitt sem var svona frekar óhuggulegt en í fallegum kassa. Létum pakka þessu inn og á merkimiðanum stóð að pakkinn væri frá atvinnurekanda eins vinar okkar, til hans. Þessu var svo laumað undir tréð hjá honum og þótti nú frekar „spes“ gjöf frá atvinnurekandanum þó svo vinur okkar hafi þó fljótlega kveikt á perunni enda sjálfur tekið þátt í hrekkjum og vissi því fljótt hvaðan þessi gjöf átti uppruna sinn að rekja. Aldrei var samt tækinu skilað, svo kannski eftir allt vakti þetta lukku?

En sem betur fer þá höfum við vinirnir þroskast og látum það duga að hittast alltaf fyrir jól, borða saman, hlægja og rifja upp skemmtilegar minningar. Þetta er dýrmæt jólahefð hjá mér því ég tel mig afar ríkan af góðum vinum sem hafa fylgt mér frá á unga aldri. Eðlilega þá hittumst við ekki jafn oft og við vildum en þegar við hittumst þá er afar kátt á hjalla. Það er nefnilega þannig, sama hvað menn raula og tauta að samveran er lang besta gjöf jólanna (ásamt Iphone X). Fólk gefur sér þá tíma og hittist, vinir jafnt og fjölskylda.

Óska ykkur gleðilegra jóla, farið varlega um hátíðarnar og vonandi eiga allir ánægjuleg jól.