Kafar ofan í námið í HÍ eftir að hafa dúxað í FS í vor

„Ég vissi að ég kæmi til greina út á námsárangurinn og hvað ég hef gert í félagsstörfum,“ segir Anita Ýrr Taylor sem á dögunum hlaut styrk frá Háskóla Íslands en hún nemur þar í landfræði. Hún hefur farið víða, dvaldi m.a. í eitt ár á Ítalíu og heimsótti fjölmörg lönd í sumar á interrail-ferðalagi. Hún fékk sín fyrstu köfunarréttindi í því ferðalagi og er nú að læra að verða björgunarkafari en hún er félagi í Björgunarsveitinni Suðurnes. Hún sinnir líka sjálfboðaliðastörfum fyrir skiptinemasamtökin AFS á Íslandi og síðast en ekki síst spilar hún á fiðlu.

Anita fæddist í London og bjó fyrsta ár ævi sinnar þar. „Það er ástæðan fyrir hvernig nafnið mitt er skrifað, Anita en ekki Aníta, því Bretarnir voru ekki með kommu. Ég er samt alltaf kölluð Aníta með í. Sumum kemur líka Ýrr spánskt fyrir sjónir, Ýr er algengara og svo vekur eftirnafnið ennþá meiri athygli, Taylor, en afi minn er af bandarískum uppruna. Foreldrar mínir eru samt eins íslenskir og þeir verða og ég sömuleiðis. Við fluttum til Innri-Njarðvíkur þegar ég var eins árs og ég ólst þar upp og leið vel. Ég fór í Akurskóla en svo fluttum við til Keflavíkur þegar ég var tólf ára. Ég held ég líti meira á mig sem Keflvíking en ég æfði körfubolta með Njarðvík svo ég held frekar með þeim, ætli ég sé ekki bara Reykjanesbæingur.“

Lærði ítölsku í skiptinámi

Anita fór á Fjölgreinabraut í FS og lenti á verðlaunapalli við útskrift í vor. Ástæða valsins á námsbrautinni var að hún vildi ekki binda sig við eitthvað eitt fag, hún gat valið sér þau fög sem hentuðu áhugasviðinu. Reyndar fór hún öðruvísi leið að stúdentinum, tók annað árið í skiptinámi á Ítalíu, var í Parma á Norður-Ítalíu. „Ég fór út í september árið 2021 og kom heim í júlí í fyrra. Þetta var frábær reynsla, ég var á vísinda- og íþróttabraut og ég lærði ítölskuna líka mjög vel og fékk hana metna inn í stúdentsprófið. Ég var heppin því það vildu ekki margir tala ensku í kringum mig og því þurfti ég að læra tungumálið. Ég er mjög ánægð með að hafa lært ítölskuna en þarf að passa mig á að halda henni við. Síðasta árið í skólanum gekk síðan bara mjög vel og ég útskrifaðist með 9,72 í meðaleinkunn og var annar af tveimur dúxum skólans,“ segir Anita.

Anita ákvað að sækja um styrk fyrir nýnema í Háskóla Íslands, úr Afreks- og hvatningarsjóði HÍ en styrkurinn er veittur þeim nýnemum við Háskólann sem náð hafa framúrskarandi árangri í námi til stúdentsprófs og hafa jafnframt látið til sín taka á öðrum sviðum, svo sem í félagsstörfum í framhaldsskóla eða listum og íþróttum. „Það var engin spurning um að sækja um þetta. Ég vissi að ég kæmi til greina út á námsárangurinn og hvað ég hef gert í félagsmálum en ég hef verið dugleg í starfi AFS skiptinemasamtakanna og svo hef ég verið að starfa með Björgunarsveitinni Suðurnes. Ég ákvað líka að fá meðmæli tveggja kennara en ég var ekkert viss um að hljóta styrkinn, við vorum 34 af 70 sem fengum hann í ár svo ég var mjög ánægð með að hreppa hnossið.“

Anita var ekki viss um að fara beint í háskóla eftir FS en nám í Háskóla Íslands vakti athygli hennar snemma á þessu ári. „Ég er að læra landfræði [ekki landafræði], þetta er sambland af náttúru-, umhverfis-, jarð-, mann- og félagsfræði. Það eru þrjár vikur liðnar síðan skólinn hófst og hingað til líst mér mjög vel á þetta. Sumum finnst mikið stökk að fara úr framhaldsskóla yfir í háskóla en ég hef ekki ennþá fundið fyrir því allavega, verkefnin eru kannski eitthvað lengri en þetta eru bara fyrirlestrar og ég hef náð að meðtaka þá. Það verður síðan breyting að þreyja lokapróf, ég þurfti ekki að taka nein lokapróf í FS, bæði vegna símats út af COVID og ég slapp við að taka lokapróf ef meðaleinkun í viðkomandi fagi var það há,“ segir Anita.

Skemmtilegt Interrail-ferðalag

Anita fór í Interrail-ferðalag í sumar en fyrir þá sem ekki þekkja til gengur slíkt ferðalag út á að ferðast í lest um Evrópu. „Þetta var mjög gaman, ég fór ein og gisti á farfuglaheimilum. Ég kynntist fullt af fólki frá mismunandi stöðum í heiminum og hafði mjög gaman af því. Ég fór í tveggja daga kajakferð með bandarískri stelpu sem ég kynntist úti og fór í bátsferð með fólki allstaðar að úr heiminum, þetta var mikið ævintýri. Ég byrjaði í Amsterdam, fór þaðan yfir til Þýskalands, Tékklands, Króatíu, Slóveníu, Ítalíu, Frakklands og endaði svo í Portúgal. Þar fór ég á köfunarnámskeið og er svo núna að þjálfa mig í að verða björgunarkafari. Þegar ég kom heim úr þessu ferðalagi tók eldgosið við Litla-Hrút á móti mér og ég tók nokkrar vaktir þar með björgunarsveitinni.“

Anita hefur mikið verið að aðstoða AFS á Íslandi eftir að hún kom heim frá Ítalíu úr sínu skipti-námi. Hún skráði sig sem sjálfboðaliða og er bæði að aðstoða íslensk ungmenni sem vilja fara út sem skiptinemar og að aðstoða erlendu nemana en það eru 28 skiptinemar á vegum AFS á Íslandi núna. „Íslendingarnir eru teknir í viðtal, það er metið hvort viðkomandi sé hæfur til að fara út eða ekki, þetta er nefnilega ekki fyrir alla. Það sem er skoðað er hvort viðkomandi sé félagsfær og opin manneskja. Við höldum undirbúningsnámskeið fyrir þá sem eru samþykktir og svo þegar komið er heim hjálpum við krökkunum að aðlagast aftur íslensku samfélagi og vinna úr reynslunni sinni. Aðstoðin við erlendu nemana snýst mest um að skýra út fyrir þeim hver menningarmunurinn er, t.d. er sundlaugarmenning okkar Íslendinga allt önnur en annarra. Matarmenningin er líka öðruvísi, ýmislegt svona sem við hjálpum þeim með,“ bætir hún við en Anita situr næsta árið í stjórn Reykjavíkurdeildar AFS á Íslandi sem varaformaður.

Anita er síður en svo við eina fjölina felld, hún spilar líka á hljóðfæri. „Ég hef lært á fiðlu síðan ég var í þriðja bekk, átta ára gömul, og er ennþá í Tónlistarskóla Reykjanesbæjar. Ég valdi fiðlu því mamma spilaði á fiðlu og ég vildi vera alveg eins og hún. Ég sé nú ekki fram á neinn frama á þessu sviði, bara gott að geta leitt hugann að einhverju öðru en náminu stundum, þá er gott að grípa til fiðlunnar,“ sagði Anita að lokum.