Hippafílingur í Stapa
Leiklistarklúbbur Fjölbrautaskóla Suðurnesja, Vox Arena sýndi brot úr söngleiknum Hárinu í leikgerð Baltasars Kormáks og Davíðs Þórs Jónssonar á árshátíð skólans sl. föstudag.
Marta Eiríksdóttir leiklistarkennari við FS leikstýrði krökkunum en hafði aðeins tvær og hálfa viku til verksins. „Það er mjög stuttur tími en við ákváðum að kýla á þetta samt. Við skiptum okkur
í hópa, en með því varð mikil hagræðing og vinnubrögð skarpari. Baldur Þórir Guðmundsson sá um að útsetja tónlistina í söngleiknum og gerði það mjög vel. Ég sá um leikarana, að stýra þeim í gegnum leiktextann. Birta Sigurjónsdóttir, nemandi sá um að þjálfa söngvarana. Nemendurnir, Berglind Ásgeirsdóttir, Elísabet Rúnarsdóttir, Halldóra Þorvaldsdóttir og Hildur María Magnúsdóttir sáu um að semja dansana og þjálfa dansmeyjarnar. Ég kallaði svo saman hópana og steypti þeim saman í eina heild, eina sýningu“, segir Marta Eiríksdóttir leikstjóri.
Leikarar voru tuttugu og þrír á aldrinum 16-20. Hljóðmaður sýningarinnar var skiptinemi við FS sem heitir Lynn Browning. Aðalsöngvarar voru Birta Sigurjónsdóttir, Berta Dröfn Ómarsdóttir, Hjördís Rós Egilsdóttir og Kristín Helga Kristjánsdóttir og óhætt er að segja að þær hafi haldið salnum hugföngnum þegar þær hófu upp raust sína.
Verkið fjallar um ungt fólk í Ameríku, að sögn Mörtu, hippatímabilið þar og uppreisn hippanna gegn Víetnamstríðinu. Ást og friður, frjálst kynlíf og eiturlyf koma nokkuð við sögu en ekki er allt sem sýnist í þeim efnum. Háttalag hippanna hafði auðvitað slæmar afleiðingar fyrir marga.
Gekk vel að æfa?
„Æfingarnar gengu mjög vel og stemningin var jákvæð og skemmtileg. Það var mottó hjá leikhópnum að vera jákvæð því þá gengur allt miklu betur“, segir Marta og bætir við að nemendur hafi verið mjög spenntir fyrir sýninguna enda hafi sumir verið að stíga sín fyrstu spor á leiksviði, t.d. sá sem lék aðalhlutverkið, Jóhann Már Jóhannsson.
Þegar spennan er mikil og stuttur tími til undirbúnings má geta sér þess til að eitthvað óvænt komi uppá. Marta segir að það hafi einmitt verið raunin hjá þeim. „Rétt áður en leikarar fara á svið þá er hjátrú að óska leikurum góðs með því að skyrpa þrisvar bakvið þá eða segja brjóttu fót (break a leg)! Þetta gerðu allir og svo þegar ég var að koma sér fyrir framm í sal rétt í þann mund þegar sýningin átti að hefjast, þá rúllaði ég niður tröppurnar og beint í fangið á einum nemanda. Þetta var kannski bara fall til fararheilla!“, segir Marta brosandi.
Marta Eiríksdóttir leiklistarkennari við FS leikstýrði krökkunum en hafði aðeins tvær og hálfa viku til verksins. „Það er mjög stuttur tími en við ákváðum að kýla á þetta samt. Við skiptum okkur
í hópa, en með því varð mikil hagræðing og vinnubrögð skarpari. Baldur Þórir Guðmundsson sá um að útsetja tónlistina í söngleiknum og gerði það mjög vel. Ég sá um leikarana, að stýra þeim í gegnum leiktextann. Birta Sigurjónsdóttir, nemandi sá um að þjálfa söngvarana. Nemendurnir, Berglind Ásgeirsdóttir, Elísabet Rúnarsdóttir, Halldóra Þorvaldsdóttir og Hildur María Magnúsdóttir sáu um að semja dansana og þjálfa dansmeyjarnar. Ég kallaði svo saman hópana og steypti þeim saman í eina heild, eina sýningu“, segir Marta Eiríksdóttir leikstjóri.
Leikarar voru tuttugu og þrír á aldrinum 16-20. Hljóðmaður sýningarinnar var skiptinemi við FS sem heitir Lynn Browning. Aðalsöngvarar voru Birta Sigurjónsdóttir, Berta Dröfn Ómarsdóttir, Hjördís Rós Egilsdóttir og Kristín Helga Kristjánsdóttir og óhætt er að segja að þær hafi haldið salnum hugföngnum þegar þær hófu upp raust sína.
Verkið fjallar um ungt fólk í Ameríku, að sögn Mörtu, hippatímabilið þar og uppreisn hippanna gegn Víetnamstríðinu. Ást og friður, frjálst kynlíf og eiturlyf koma nokkuð við sögu en ekki er allt sem sýnist í þeim efnum. Háttalag hippanna hafði auðvitað slæmar afleiðingar fyrir marga.
Gekk vel að æfa?
„Æfingarnar gengu mjög vel og stemningin var jákvæð og skemmtileg. Það var mottó hjá leikhópnum að vera jákvæð því þá gengur allt miklu betur“, segir Marta og bætir við að nemendur hafi verið mjög spenntir fyrir sýninguna enda hafi sumir verið að stíga sín fyrstu spor á leiksviði, t.d. sá sem lék aðalhlutverkið, Jóhann Már Jóhannsson.
Þegar spennan er mikil og stuttur tími til undirbúnings má geta sér þess til að eitthvað óvænt komi uppá. Marta segir að það hafi einmitt verið raunin hjá þeim. „Rétt áður en leikarar fara á svið þá er hjátrú að óska leikurum góðs með því að skyrpa þrisvar bakvið þá eða segja brjóttu fót (break a leg)! Þetta gerðu allir og svo þegar ég var að koma sér fyrir framm í sal rétt í þann mund þegar sýningin átti að hefjast, þá rúllaði ég niður tröppurnar og beint í fangið á einum nemanda. Þetta var kannski bara fall til fararheilla!“, segir Marta brosandi.