Fimmtudagsvals: Gamaldags og nýtinn

Mikið ósköp getur maður verið stíflaður stundum. Ég á mér þann leiða ósóma að nýta alla hluti fram yfir allt velsæmi. Á meðan þeir tóra, þá duga þeir. Reyni að vera þokkalegur til fara en gef þó garmana áður en ég vex upp úr þeim eða öllu heldur út úr þeim. Teygi lopann á öðrum hlutum, þegar enginn sér til. Frúin hlær að mér og segir að ég sé ótrúlega nýtinn. Á minn hátt.

Tökum sem dæmi sportið. Það á sér tísku eins og allt annað. Sama hvar þú berð niður, þá eru nýir gallar og betri græjur bráðnauðsynlegar, annars ertu ekki með. Það var mikið hlegið að mér þegar ég mætti á teig í Leirunni fyrir nokkrum árum og það upplýstist að ég hafði notast við sama golfsettið í heil þrjátíu ár! „Þeir á Byggðasafninu voru að hringja og spyrja um þig“ var viðkvæðið. Ég var litinn hornauga með þessar líka eldgömlu járn- og trékylfur, að jafnvel grassvörðurinn leit undan þegar ég sló. Gafst upp á endanum og uppfærði áhöldin enda þróunin gífurleg. Spila miklu betur núna, verð að viðurkenna það. Að ég held.

Er samt enn að hanga á túpu-sjónvarpinu sem ég keypti fyrir sex árum, enda nýjasta og besta túpan í boði þá. Og enn hlæja pungarnir að mér. „Er gamli enn með túpu?“ og ég fullyrði að það sé nóg eftir af tækinu. Tekur reyndar hálfa mínútu að komast í gang en skilar ágætis mynd. Á tvær aðrar í notkun í kofanum og skammast mín ekkert fyrir það. Ennþá. Þarf samt að fara að huga að endurnýjun, enda nýju tækin þynnri, skýrari, orku- og umhverfisvænni. Alveg örugglega. Ætla mér á útsölu á nýárinu og skipta út. Allavega einu.

Svo er það ljósadýrðin á heim-ilinu. Geri ekki annað allan liðlangan daginn heima hjá mér en að slökkva ljósin. Það eru logandi ljós út um allt hús og allir halda að frú Orka sé ekki að mæla. Af hverju þurfa að vera ljós í öllum herbergjum þegar ekkert er í gangi. Er ég gamaldags og nýtinn? Allavega hundleiðinlegur á nútíma mælikvarða.

Með áramótakveðju,

Valur Ketilsson.