Best í bestu liðum landsins
Petrúnella Skúladóttir og Jóhann Árni Ólafsson eru að mörgu leyti ósköp venjulegt par þegar fljótt er á litið. Þegar betur er að gáð er þó margt áhugavert sem kemur í ljós en þau eru bæði nýlega búin að ljúka glæsilegu tímabili með liðum sínum í körfuboltanum í efstu deild á Íslandi. Petrúnella með Njarðvíkingum og Jóhann með Grindvíkingum. Þar byrjar þetta þó fyrst að verða áhugavert. Petrúnella er nefnilega fædd og uppalin í Grindavík og hefur alla sína tíð leikið í gulu treyjunni. Jóhann Árni er svo aftur á móti Njarðvíkingur og hefur verið afar sigursæll með þeim grænklæddu. Þau leika því þessa stundina með uppeldisfélögum hvors annars. Þau eru á besta aldri, Jóhann er 25 ára og Petrúnella 26 og saman eiga þau saman einn strák, Sigurberg, sem er rúmlega eins árs. Eyþór Sæmundsson blaðamaður Víkurfrétta kíkti í heimsókn til Grindavíkur en þar hafa þau komið sér notalega fyrir.
„Það snýst allt meira og minna um körfubolta á okkar heimili. Við þurftum að teikna upp hvernig þetta ætti að vera eftir að litli fæddist, hver á að passa og allt það. Þegar við vorum barnlaus þá fór minna fyrir þessu. Okkar fólk er svo búið að vera alveg magnað að hjálpa okkur þannig að allir eru búnir að leggjast á eitt,“ segir Jóhann þegar þau eru spurð að því hvernig gangi á körfuboltaheimilinu.
Þau hafa verið saman síðan í byrjun árs 2009 en þau kynntust í gegnum körfuboltann. „Sýn okkar á lífið var nákvæmlega sú sama, ég hef aldrei hitt einhvern sem maður deilir algerlega sömu skoðunum með,“ segir Petrúnella. Bæði hafa þau lagt hönd á sama námið en Jóhann er þessa stundina við nám í íþróttafræði, en Petrúnella hefur lokið því námi. Það er fleira sem parið á sameiginlegt en þau elska bæði að njóta sín í sveitinni á Íslandi og þau fylgjast bæði með flestum íþróttum. „Við förum á völlinn þegar fótboltinn er í gangi og svo reynum við að horfa á NBA körfuboltann saman, hún sefur reyndar meðan ég fylgist með,“ segir Jóhann í léttum dúr.
Allur dagurinn snýst oft um körfuboltann og þau ræða ekki mikið um boltann innan veggja heimilisins. „Það er samt mjög gott að hafa einhvern sem hefur skilning á því sem maður er að ganga í gegnum til að ræða við. Ef maður væri að ræða þessa hluti við aðila sem hefði ekki stundað íþróttir að ráði þá myndi maður ekki kannski mæta sama skilningi,“ segir Jóhann og Petrúnella tekur undir það. Oft þurfa þau ekki mörg orð til þess að ræða þessi mál enda þekkja þau reynslu hvors annars vel.
Hugsaði um að hætta
Petrúnella tók sér frí frá körfuboltanum meðan Sigurbergur litli var að koma í heiminn og í raun var hún ekki viss hvort hún ætlaði sér að byrja aftur í boltanum. „Ég byrjaði aftur að sprikla síðasta sumar með Njarðvíkingum,“ segir Petrúnella en upphaflega stóð til að þau Jóhann myndu bæði leika með Grindavík enda fluttu þau búferlum þangað frá Innri-Njarðvík. Lið Grindvíkinga dróg sig svo úr keppni eftir að parið hafði ákveðið að færa sig um set. „Þá var ég jafnvel að spá í því að leggja skóna á hilluna eða taka mér frí frá þessu. Svo var ég að hugsa um að vera í 1. deild eftir að Grindvíkingar ákváðu að vera þar, ég hreinlega snerist í hringi,“ segir Petrúnella.
Hvernig kemur Njarðvík svo til sögunnar?
„Ég er metnaðarfull og sá mig ekki alveg spila í 1. deildinni. Sverrir Þór þjálfari Njarðvíkinga var líka búinn að sýna mér áhuga áður en ég varð ólétt. Ég hafði því samband við hann og mig langaði að prófa hvort ég gæti þetta ennþá eftir langa pásu. Svo var þetta bara gaman og maður var ekki alveg tilbúinn til þess að hætta,“ en þó viðurkennir Petrúnella að það hefði verið kominn smá leiði í hana. Þessi pása hafi því hugsanlega gert henni gott.
Meikar engan sens
Nú var komin upp sú staða að þau Jóhann og Petrúnella voru að leika með uppeldisfélagi hvors annars og það verður óneitanlega að teljast sérstakt. „Við vorum mikið búin að ræða hvernig við ætluðum að tækla þetta, á endanum var ákveðið að flytja í Grindavík og spila þar. Svo ákveður Petrúnella að spila ekki í 1. deild og svo þróast þetta bara svona,“ segir Jóhann og bætir við. „Svo þegar staðan var orðin þessi, þá horfum við bara á hvort annað hér eitt kvöldið og hugsum: „Þetta meikar engan sens. Fyrir okkur þá þróast þetta bara hægt og rólega og endar bara svona,“ segir Jóhann. „Eins miklar tilviljanir og þetta hafa verið, að við skulum vera á þessum stað sem við erum á núna, með alla þessa titla, er eiginlega bara fáranlegt,“ heldur Jóhann áfram, en alls komu 6 gullverðlaun í hús hjá þessu glæsilega pari á árinu.
Jóhann og Grindvíkingar sigruðu Deildarmeistaratitilinn, fyrirtækjabikarinn, meistara meistaranna og að lokum sjálfan Íslandsmeistaratitilinn. Jóhann var svo kjörinn besti leikmaður Grindvíkinga á lokahófi félagsins.
Petrúnella og Njarðvíkingar lönduðu bæði bikar- og Íslandsmeistaratitlum þetta árið og var Petrúnella einnig valin best hjá Njarðvíkingum á lokahófinu. Auk þess var hún valin í úrvalslið seinni umferðar Íslandsmótsins. Þau eru því bestu leikmenn, bestu liða landsins um þessar mundir.
Er ekkert skrítið að vera nýfarin úr græna búningnum, skella sér í þann gula og fara svo að styðja Jóa í baráttunni? „Jú, reyndar komst ég ekki á marga leiki. Þegar ég er í fríi þá vil ég oftast vera bara heima með litla og ég horfði oft á leiki í sjónvarpinu. Maður er svo sem vanur að styðja Grindavík, ég segi það nú ekki,“ segir Petrúnella og Jóhann skýtur því að, að það hafi verið skrýtið að mæta í stúkuna í Njarðvík til þess að styðja hana. „Það var sérstaklega skrýtið þegar við vorum nýbúnir að slá Njarðvíkinga út í fyrstu umferð og maður hafði fengið að heyra það úr stúkunni frá ákveðnu fólki, svo er maður mættur stuttu síðar að hvetja Njarðvíkurliðið áfram ásamt þessu fólki.“ Jóhann telur að þetta sýni bara enn frekar að þetta sé allt skilið eftir á vellinum.
Af hverju ferðu ekki í Keflavík?
Petrúnellu óraði ekki fyrir því að hún ætti eftir að standa uppi sem tvöfaldur meistari eftir árið en Njarðvíkingum var ekki spá góðu gengi. „Fólk hafði það á orði að fyrst ég ætlaði nú að standa í því að keyra á milli, af hverju ég færi þá ekki bara í Keflavík, þar væri möguleik á því að vinna titla. Svo fékk maður að heyra það líka að maður væri búinn að vera í langri pásu og fengi því kannski ekki að spila margar mínútur hjá Njarðvík.“ Þetta segir Petrúnella að hafi drifið sig áfram frekar en annað. „Ég hefði nú hlegið að henni síðasta sumar ef hún hefði sagst ætla að vinna tvöfalt með Njarðvík, en svo sá maður bara stígandann í þeirra liði og hvert stefndi,“ segir Jóhann.
Stútfull af sjálfstrausti
„Sverrir er alveg rosalega góður þjálfari og ég hef náð þvílíkum árangri hjá honum,“ segir Petrúnella en Sverrir er annálaður varnarjaxl og það er Petrúnella sannarlega líka. „Það eru ekki allir sem taka eftir þeim sem eru góðir í vörninni og að að gera aðra hluti en að skora. Sverrir tekur eftir þessu og því fær maður að spila þrátt fyrir að maður sé ekki alveg að setja niður skotin sín,“ bætir hún við.
Jóhann segir að hann sjái vel hvað Petrúnella hafi öðlast mikið sjálfstraust undir stjórn Sverris. „Hún hikaði ekki við að láta vaða af hvaða færi sem er þrátt fyrir að hafa kannski ekki hitt úr nokkrum skotum í röð, svoleiðis gerir maður nema vera stútfullur af sjálfstrausti.“ Petrúnella segist aldrei hafa verið mikið að spá í hvar þriggja stiga línan sé. „Ég var í barneignarfríi þegar línan var færð utar og ég fann ekki eins mikið fyrir því og hinar kannski.“
Jóhann var sjálfur í smávægilegu basli í upphafi tímabils þar sem hann var að reyna að fóta sig í ógnarsterku, nýju liði. „Þetta var töluvert öðruvísi sóknarleikur sem við vorum að spila í vetur, það tók bara töluverðan tíma að venjast því. Skotin sem ég var að fá voru öðruvísi en ég hafði vanist og svo var maður bara að einbeita sér að því að tolla inni á vellinum. Það eru margir góðir leikmenn í liðinu og lítið pláss fyrir mistök. Þetta tók sinn tíma en ég held að ég hafi náð að aðlagast á endanum,“ segir Jóhann.
Petrúnella er jafnvel á því að þetta sé hennar besta tímabil að mörgu leyti þó svo að áður hafi gengið vel. Jóhann segir að þetta sé líklega hans besta tímabil varnarlega séð. „Ég skil leikinn betur en áður. Þó svo að tölfræðin segi það að ég hafi áður skilað betri tölum. Maður þurfti að finna leið til þess að vera inn á vellinum, Helgi Jónas lagði mikla áherslu á varnarleik og þannig fékk maður að spila mikið, ef maður lagði sig fram í varnarleiknum.“
Petrúnella gæti haldið á heimaslóðir
Varðandi framhald þeirra í körfuboltanum þá gætu mögulega orðið breytingar á þeirra högum, enda ekkert gefið í þessum bransa. Að öllu óbreyttu verður Jóhann áfram í Grindavík enda samdi hann til þriggja ára við félagið. „Ég veit ekkert hvað verður núna,“ segir Petrúnella. „Grindavík er komið aftur í efstu deild og það er aldrei að vita hvernig það fer. Ég tel að það hefði kannski ekki verði nein spurning um að koma aftur heim ef ekki hefði gengið svona vel í Njarðvík. Eftir þessa titla í vetur þá er það ekki jafn sjálfsagt mál að koma heim eins og maður hefði haldið. Maður vill þó ekki koma hingað nema það sé búið að manna liðið, að þessar heimastelpur komi til baka. Ennþá er þó óvissa með hópinn, því er erfitt að taka ákvörðun um þetta í dag,“ segir Petrúnella en fjöldi fyrrum leikmanna Grindavíkur í kvennakörfunni hefur leitað annað en gætu núna hugsanlega snúið aftur að mati Petrúnellu.
Erfitt að yfirgefa Njarðvík
Hvað finnst Jóhanni um þá ákvörðun sína um að ganga til liðs við Grindvíkinga fyrir þetta tímabil? „Mér finnst hún frábær núna. Maður skoðaði þetta vel á sínum tíma og ákvörðunin var virkilega erfið. Það var erfiðast að ákveða að yfirgefa Njarðvík, sérstaklega á tímum þar sem uppbygging var að fara af stað. Mér fannst ég ekki alveg vera á aldri til þess, ég vildi fara að vinna titla og metnaðurinn var því í sitt hvora áttina. Þrátt fyrir að báðir aðilar skildu sjónarmið hvors annars.“
Bjóst ekki við að komast aftur í landsliðið
Petrúnella var á dögunum valinn í landslið Íslands á ný en framundan er Norðurlandamót í lok maí. „Ég bjóst alls ekki við því. Ég var nánast alveg komin með nóg núna í lok tímabils enda búið að vera mikið púsl. Jói er auðvitað búinn með tímabilið og hann er svo góður með strákinn, alveg rosalega flottur pabbi. Þannig að ég lét slag standa og vildi ekki missa af þessu tækifæri,“ segir Petrúnella en Jóhann segist aftur á móti lítið vita um gang mála hjá karlaliðinu. „Maður fékk smá spark í rassinn eftir að hafa ekki komist í lokahóp síðasta sumar, því fór maður bara að vinna í sínum málum.“
Klisjurnar eru sannar
Lífstíll þeirra breyttist ekki mikið við það þegar Sigurbergur kom í heiminn enda eru þau rólyndisfólk að eðlisfari sem lifir heilbrigðu lífi íþróttafólks. „Allar klisjur hvað varðar nýja sýn á lífið og allt það þegar barnið kemur, þær eru bara sannar,“ segir Jóhann blátt áfram. Litla fjölskyldan er alsæl með lífið í Grindavík eins og áður segir og þau segja það ekki standa til að flytja þaðan á næstunni.
Minna um skyndibita í Grindavík
Er eins að búa í Grindavík og Njarðvík?
„Það er margt öðruvísi,“ segir Jóhann og þau hlægja bæði. „Stærsti munurinn fyrir mig er að allar búðir loka fyrr, en ég var vanur að borða stundum á kvöldin. Ég var soldið í skyndibitanum og þetta er því bara af hinu góða,“ segir Jóhann. Petrúnella segir að hún hafi ekki alveg upplifað það að búa í Njarðvík en þau bjuggu um tveggja ára skeið í Innri-Njarðvík, henni finnst þessir staðir töluvert ólíkir. Æfingar í körfuboltanum eru oftast á kvöldin og því er sjaldan kvöldmatur á heimilinu þeirra við hraunið í Grindavík. Það mætti kannski segja sem svo að Petrúnella og Jóhann séu í kvöldvinnu. „Við kunnum að meta tímann á kvöldin þegar það er frí og litli sofnar yfir uppáhalds teiknimyndinni sinni í sófanum hjá okkur. Svona hlutir gefa manni meira þegar maður er orðinn foreldri. Við erum líka töluvert dugleg að elda saman þegar tími gefst til.“
Bæði hafa þau verið á fullu í körfuboltanum frá unga aldri og alltaf með sama liðinu, að undanskildu ári þegar Jóhann var í atvinnumennsku í Þýskalandi. Telja þau nauðsynlegt að skipta um umhverfi? „Það er kannski ekkert nauðsynlegt en það hentar sumum og öðrum ekki. Fyrir mér var gott að fá nýjan þjálfara,“ segir Jóhann en hann segir Helga Jónas þjálfara Grindvíkinga vera ólíkan þeim þjálfurum sem hann hefur kynnst áður. „Ég held að það hefðu ekki margir þjálfarar getað haldið þessum mannskap á tánum.“
En einhver rígur á milli Njarðvíkinga og Grindvíkinga? „Nei,“ segja þau bæði í kór. „Liðin eru á ólíkum stöðum, bæði í karla og kvennakörfunni en ef að það er einhver rígur þá held ég að það risti ekkert svakalega djúpt,“ segir Jóhann og Petrúnella tekur undir það. Að lokum vilja skötuhjúin þakka sínum nánustu fyrir aðstoðina. „Við hefðum ekki náð svona árangri án þeirra og ættum ekki öll þessi verðlaun ef við ættum ekki svona góða að,“ segir Petrúnella.Best í bestu liðum landsins
Engin pressa samt á stráknum.......
