Alltaf verið með hálfgerða kraftadellu

Hannes Þorsteinsson er 25 ára kraftajötunn. Hann varð sterkasti maður Suðurnesja annað árið í röð núna á Ljósanótt. Hannes er rétt tæpir tveir metrar á hæð og vegur u.þ.b. 150 kíló. Hann ætlar sér að ná langt í heimi aflrauna og er aðeins rétt að byrja.

„Ég byrjaði að æfa aflraunir af krafti fyrir keppnina í fyrra,“ segir Hannes sem hefur þegar tekið þátt í nokkrum af stærri keppnunum í kraftaheiminum á Íslandi, m.a. Vestfjarðarvíkingnum, Austfjarðartröllinu og keppninni um Sterkasta mann Íslands sem fram fór í Grindavík í ár.

Hannes sem er uppalinn í Garðinum segist hafa byrjað að fikta við lyftingar um 19 ára aldur. Hann hafði ekkert sérstaklega gaman af því að hanga yfir lóðunum í lyftingasalnum en fann sig síðar í aflraunum. „Ég tók þátt í keppninni Sterkasti maður Suðurnesja árið 2009 og þá kviknaði áhuginn á aflraunum fyrir alvöru.“ Um síðastliðna helgi atti Hannes kappi við John Russell í keppninni sem fer jafnan fram á Ljósanótt. Á fyrri degi keppninnar vann

Russell fyrstu tvær greinarnar, þannig að seinni daginn var að duga eða drepast fyrir Hannes. Hann tók til sinna ráða og vann allar þrjár greinarnar þann daginn og tryggði sér sigur annað árið í röð eins og fyrr segir. „Það var komin spenna í þetta þegar við vorum orðnir jafnir fyrir lokagreinina. Það vildi svo heppilega til að ég fékk að fara á eftir honum og vissi því upp á hár hvað ég þyrfti að gera til að vinna.“ Greinin var náttúrusteinahleðsla og það er grein sem Hannes hefur æft mikið og er hvað sterkastur í.

Undir manni sjálfum komið

Hannes æfir yfirleitt fimm sinnum í viku en hann segir að hér á svæðinu sé ekki ýkja góð aðstaða fyrir þá sem ætla sér að ná langt í aflraunum. Hann æfir því töluvert í Reykjavík þar sem hann hefur verið undir handleiðslu Stefáns Sölva Péturssonar sem hefur unnið til fjölda titla í aflraunum. „Að vera þarna með svona öflugum mönnum gefur manni óneitanlega svolítið spark í rassinn. Maður stefnir því alltaf á það að verða jafn sterkur og þeir.“

Til þess þarf hann augljóslega að innbyrða heil ósköp af mat en það er ekkert grín að fæða svona skrokk. „Fæðubótarefnin vega upp á móti fæðinu þannig að maður þarf ekki alveg að vera að borða öllum stundum sem maður er vakandi,“ segir Hannes léttur í bragði.

„Alveg frá því að maður sá Jón Pál Sigmarsson í sjónvarpinu í gamla daga hefur maður haft gaman af því að vera að lyfta steinum og þess háttar,“ segir Hannes en markmiðin eru háleit hjá honum og ætlar hann sér að ná langt. „Maður stefnir alltaf á það að verða sterkari en sá sterkasti. Það er eini hugsunarhátturinn sem er hægt að temja sér í þessu. Maður vonast bara til þess að slasa sig ekkert á leiðinni,“ en meiðsli eru algeng í þessari íþrótt og álagið er mikið á líkamann. „Oft á tíðum snýst þetta hreinlega um það hversu vel þú þolir sársaukann.“

Á sínum yngri árum stundaði Hannes knattspyrnu en hann fann sig ekki alveg þar. „Maður var alltaf að hugsa um að slasa ekki neinn þar sem maður var svo miklu stærri en allir aðrir. Þetta var ekki alveg mín íþrótt en mér finnst mikið um það í hópíþróttum að menn séu að kenna hver öðrum um það sem illa fer. Í einstaklingsíþróttum er þetta allt undir manni sjálfum komið.“

En hvað er svona skemmtilegt við þetta sport?

„Það er gríðarlega mikil samheldni á milli keppenda. Það er alveg sama hver á í hlut, það eru allir að hvetja hvern annan áfram. Alltaf er verið að ýta mönnum áfram til þess að gera betur. Menn eru einbeittir þegar þeir eru t.d. í ákveðinni grein og þá er keppnisskapið til staðar. En um leið og sú grein er búin þá eru allir orðnir bestu vinir aftur,“ félagsskapurinn er því það sem Hannes sækist hvað helst í.

Fær fisk og kjöt frá fjölskyldunni

Um helgar sinnir Hannes dyragæslu á skemmtistöðum og það segir hann hjálpa til við aflraunirnar. Hann hefur því nokkkuð sveigjanlega dagskrá á virkum dögum sem gerir honum kleift að æfa mikið. Hann fær mikinn stuðning og hjálp frá sínum nánustu og m.a. hefur hann verið að fá gefins fisk og kjöt frá ættingjum sem vinna í slíkum iðnaði, sem hann segir hjálpa sér mikið.

Hann segir stemninguna í keppnum eins og Vestfjarðarvíkingnum vera einstaka en allir keppendur ferðast saman í rútu á milli bæjarfélaga á Vestfjörðum.

„Þar er maður að keppa gegn ansi öflugum mönnum. Þar á meðal mönnum eins og Hafþóri Júlíusi Björnssyni og Stefáni Sölva sem eru orðnir heimsklassa menn í aflraunum,“ segir Hannes. „Ef maður ætlar sér að ná langt í aflraunum þá verður maður að æfa þessar greinar sem keppt er í, það er ekki nóg að lyfta bara stönginni í ræktinni.“

Sumarið er tíminn sem flestar aflaraunakeppnir fara fram og því mun Hannes nýta veturinn vel til æfinga. Hann ætlar sér að koma enn öflugri inn í næsta sumar og refsa lóðunum þangað til.

Hvernig er hópurinn sem er að stunda aflraunir á Suðurnesjunum?

„Þetta er frekar lítill hópur. Hann mætti alveg vera stærri því hér er hellingur að öflugum strákum sem gæti reynt fyrir sér í þessu. Maður er þó alltaf að reyna að draga fleiri með sér á æfingar og margir hverjir eru hrifnari af aflraununum en lyftingum. Í þessu reynir oft meira á úthald en í almennum kraftlyftingum, það er aðeins meira „action“ í gangi í þessu,“ segir þessi efnilegi aflraunamaður að lokum.