Datt í lukkupottinn

Grindvíkingurinn Alma Rut Garðarsdóttir hefur undanfarin ár haldið sig vestanhafs í Bandaríkjunum en þar stundar hún nám og leikur knattspyrnu. Hún útskrifast nú í sumar en ætlunin er að hefja meistaranám við skólann sem heitir Kennesaw State University og er staðsettur í Georgíu fylki. Alma sem er á sínu fjórða ári hefur átt góðu gengi að fagna með liði skólans en hún er sem stendur fyrirliði liðsins sem leikur í fyrstu deild NCAA háskólaboltans. Hún hefur þurft að glíma við erfið meiðsli á sínum ferli en er nú líklega í sínu besta formi.

Alma sem er 24 ára gömul stundar nám í sálfræði með tölfræði sem aukafag. Hún segist kunna ákaflega vel við lífið í háskólabænum Kennesaw en bærinn sá telur um 29 þúsund íbúa og er staðsettur aðeins 30 km frá stórborginni Atlanta. Alma segir að það hafi alltaf verið draumur sinn síðan hún var lítil að fara út og spila fótbolta í háskóla. „Núna er maður bara að lifa drauminn, þetta verður bara betra og betra með hverju árinu,“ segir Alma sem fékk boð um að koma á fullum fótboltastyrk án þess að vita hvað hún væri að fara út í. Skólinn er þekktur fyrir afbragðsaðstöðu í kvennafótbolta og Ölmu leist afar vel á það sem henni var kynnt. Hún ákvað því að slá til og leggja upp í ævintýri. „Það eru ekki allir sem fá svona tækifæri. Það mætti segja að ég hafi algerlega dottið í lukkupottinn,“ segir Grindvíkingurinn í samtali við Víkurfréttir.

Líður eins og heima hjá sér

„Ég elska umhverfið hérna, samt sem áður er allt miklu stærra en ég er vön, þar sem ég hef alltaf búið í Grindavík. Það er allt til alls hérna og ég finn mig mjög vel og mér líður vel.“
Alma segir að vissulega hafi verið erfitt að yfirgefa heimahagana en hún á fjóra bræður og foreldra heima í Grindavík sem hún saknar sárlega. Hún er í góðu sambandi við fjölskyldu og vini og undanfarin ár hefur hún komið heim á sumrin og leikið með Grindavíkurliðinu.
Í Kennesaw hefur Alma eignast marga góða vini og lítur nú nánast á bæinn sem sinn heimabæ eftir ánægjulega dvöl þar ytra. „Hér er allt mitt líf eftir frábær fjögur ár. Eftir þennan tíma veit ég ekki hvenær eða hvort ég flytji aftur til Íslands,“ segir Grindavíkurmærin en hún ætlar að leyfa því bara að ráðast en framundan er meistaranám í Bandaríkjunum.

Einhverjir hefðu gefist upp og farið heim

Heima í Grindavík var Alma ekki einungis frambærileg í fótboltanum en hún þótti liðtæk í körfuboltanum einnig og var í unglingalandsliðum í báðum greinum á sínum yngri árum. Alma hefur ekki leikið körfubolta í Kennesaw þar sem hún ákvað að einbeita sér að fótboltanum af fullum krafti. Fyrsta árið gekk vonum framar. Alma varð markahæst í liðinu þrátt fyrir að spila oftast sem aftasti varnarmaður. Hún var einnig valin í lið ársins og lið ársins hjá nýliðum.
Á sínu öðru ári varð Alma fyrir því óláni að slíta krossband í hné og var hún því nánast ekkert með það árið í fótboltanum. „Að slíta krossbandið var auðvitað mjög leiðinlegt. Margir höfðu ekki trú á því að ég gæti komið eins sterk tilbaka. Sjálfsagt hefðu einhverjir gefist upp og farið heim en ég einbeitti mér bara að skólanum og náði góðum árangri þar á meðan ég glímdi við meiðslin. Þetta styrkti mig mikið en ég tók þessu sem áskorun og tel mig hafa komið enn sterkari aftur til leiks,“ en þetta var í annað sinn sem Alma sleit krossbönd á sama hné en slík meiðsli eru afar erfið við að eiga. „Ég var heima í jólafríi þegar þetta gerðist og þau hjá skólanum voru ekkert alltof sátt,“ rifjar hún upp. Hnéð er í toppstandi núna og Alma segist vera nánast í sínu besta formi. Í fyrra var Alma svo valin í úrvalslið deildarinnar aftur en hún setur markið hátt fyrir komandi tímabil þar sem hún leiðir liðið sem fyrirliði, en ætlunin er að komast í úrslitakeppni á landsvísu.

Grindavíkurstúlkur eltast við drauma sína

Stúlkurnar í Grindavík hafa verið nokkuð duglegar að sækja háskóla í Bandaríkjunum ásamt því að leika þar fótbolta. Alma segir að nokkrar vinkonur hennar í Grindavíkurliðinu séu þessa stundina í námi þar í landi en hún segist ekki vita hvers vegna það sé eins algengt og raun ber vitni. „Nokkrar eldri stelpur fóru út hér áður fyrr. Þær hafa eflaust verið fyrirmyndir fyrir okkur hinar og áhuginn smitast til okkar. Það var áhugavert að sjá þær njóta lífsins og spila íþróttina sem þær elska við þessar aðstæður. Fyrir mér var þetta draumur frá því að ég var lítil stúlka. Ætli við Grindavíkurstelpur séum ekki bara duglegar að elta drauma okkar,“ segir Alma hress að lokum.

Glæsilegur heimavöllur sem sérstaklega var byggður fyrir kvennaliðið í fótbolta.