Vatnsnesið fær þá sæmd sem það á skilið

Kjartan Már Kjartansson fyrir hönd Reykjanesbær og Steinþór Jónsson fyrir hönd KEF ehf. undirrituðu samstarfssamning á þriðjudag um endurbætur og nýtingu á Vatnsnesvegi 8, húsi sem sveitarfélagið fékk í dánargjöf frá Bjarnfríði Sigurðardóttur árið 1974.  

Húsið hefur staðið að mestu ónotað um árabil. Ástand hússins er bágborið og komið er að margvíslegu viðhaldi að innan og utan. Í júlí 2020 auglýsti sveitarfélagið fasteignina að Vatnsnesvegi 8 til leigu. Í auglýsingunni kom fram að húsið þarfnist verulegra og kostnaðarsamra endurbóta, bæði að utan og innan. Gert er ráð fyrir að leigutaki, í samráði við Reykjanesbæ, sjái um að framkvæma endurbætur á húsinu sem uppfylla ströngustu kröfur og greiði þannig leiguna, að hluta eða öllu leyti.

Þann 30. ágúst 2020 óskaði Steinþór Jónsson eftir viðræðum við Reykjanesbæ varðandi möguleika á langtímaleigu á fasteigninni að Vatnsnesvegi 8. Í erindi Steinþórs lýsir hann meðal annars væntingum sínum til þess að eiga samstarf við sveitarfélagið um uppbyggingu í og við húsið, samstarf um endurbætur og starfsemi í húsinu. Tillaga Steinþórs miðaði við að húsið yrði notað sem móttökusvíta, fundarherbergi eða sýningarsalur. Jafnvel kaffihús með léttum veitingum og gæti verið „Höfði“ Reykjanesbæjar þar sem stærri fundir og móttökur gætu farið fram. Nýting sem þessi myndi því samhliða geta verið lítið byggðasafn, sögusýning hússins sem og bæjarfélagsins og annarra þátta sem myndu tengjast í tíma og rúmi.

Í erindinu kemur fram að það sé vilji til að halda sögu hússins í heiðri og í þeim anda sem eigendur hússins höfðu í huga þegar þeir afhentu húsið til Keflavíkurbæjar. Öllum beri saman um að Vatnsnes hefur verið  eitt glæsilegasta hús bæjarins og staðsetning þess sé einstök. Að mati Steinþórs er mikilvægt að halda stílnum og þeim arkitektúr að mestu leyti eins og það var upprunanlega hannað og byggt.

„Fjölskyldan mín hefur verið með starfsemi á móti þessu þekkta húsi nú þegar í tæp 50 ár, eða frá 13. febrúar 1972, og höfum því sterkar taugar til hússins og umhverfisins í heild. Því má segja að endurbætur á Vatnsnesi er aðeins lítill hluti af þeirri framtíðarsýn sem við höfum fyrir svæðið í heild. Ég hef þegar viðrað hugmyndir að nýta Vatnsnesið fyrir framtíðarferðaþjónustu, þar sem húsið væri miðpunktur umhverfisins en í kring færi fram starfsemi sem myndi draga til sín innlenda og erlenda ferðamenn sem og bæjarbúa. Við sjáum fyrir okkur tengingu við sjávarleiðina og frekari útsýnissvæði frá Vatnsnesinu auk þess sem við teljum að Básvegurinn sjálfur eigi að vera hugsaður sem lifandi ferðamannaþjónusta og götulíf eins og best þekkist í öðrum bæjarfélögum á Íslandi. Því tengdu hefur undirritaður nú þegar verið í sambandi við aðila um að skoða möguleika á glæsilegri aðstöðu fyrir sjóböð og heitar laugar við básinn með einstöku útsýni yfir Faxaflóann og Bergið, í mikilli nálægð við flest stærstu gistihús og þjónustu bæjarins. Teikningar og hugmyndir þessu tengdu myndu koma á okkar umræðufundi.“

Með samstarfssamningnum geta loksins nauðsynlegar endurbætur farið fram á Vatnsneshúsinu og húsið tekið í notkun í kjölfarið. 

Samkvæmt kaupsamningi sem undirritaður var samhliða samstarfssamningnum verður KEF ehf., einkahlutafélag Steinþórs Jónssonar, eigandi að 49% hluta fasteignarinnar (mannvirki án lóðarréttinda). 

Kjartan Már Kjartansson bæjarstjóri, lýsti við undirritunina yfir ánægju sinni að þetta mál sem hefur í mjög langan tíma verið í óvissu sé nú komið í góðan farveg og Reykjanesbær bindi miklar vonir við að húsinu og gefendum þess verði nú sýnd sú virðing sem það/þau eiga skilið.

Með dánargjafabréfi dags. 25 febrúar 1969 gaf Bjarnfríður Sigurðardóttir, Vatnsnesi, Keflavík, sem átti enga lífserfingja, Keflavíkurkaupstað húseign sína að Vatnsnesi 8, ásamt eignarlóð. Dánargjöfin var gefin til minningar um eiginmann Bjarnfríðar, Jóhann Guðnason, sem andaðist 18. nóvember 1946. 

Sú kvöð fylgdi dánargjöf Bjarnfríðar að Keflavíkurbær noti eignina fyrir væntanlegt minjasafn Keflavíkur og, „að þáverandi íbúðarhæðir hússins verði til varðveislu gamalla minja svo sem húsbúnaðar og mynda og annars þess, sem vel og smekklega má fara saman í þessu húsnæði“. Í niðurlagi dánargjafar Bjarnfríðar kemur fram að óheimilt sé að selja, gefa eða veðsetja eignina svo að í bága komi við gjörninginn.