Engin áform um veitingastað í Reykjanesbæ

- segir Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir menntamálaráðherra

Loforð Þorgerðar Katrínar Gunnarsdóttur, menntamálaráðherra, um 120 milljóna ríkisstyrk til uppbyggingar Víkingaheims í Reykjanesbæ hefur fallið í misjafnan farveg og hafði Jóhannes Viðar Bjarnason, veitingamaður í Fjörukránni gert athugasemdir við að í Víkingaheimi yrði rekinn ríkisstyrktur veitingastaður í beinni samkeppni við hann.

Þorgerður segir hins vegar í viðtali við Víkurfréttir að víkingaskipið Íslendingur og Smithsonian-sýningin “Vikings - The North Atlantic Saga” myndi kjarna í sýningarhúsi eða “nausti” sem reist verður út í Njarðvíkina að Fitjum í Reykjanesbæ. Í sýningarhúsinu verði jafnframt kynntar söguslóðir tengdar landnámi á Íslandi. „Unnið hefur verið að þróun þessarar hugmyndar síðastliðin þrjú ár og er framkvæmdum við sjóvarnargarða lokið og landmótun langt komin. Staðsetning naustsins var ákveðin á þessum stað til að tryggja að sem flestir ferðamenn eigi þar leið um á leið til eða frá Leifsstöð. Naustið er í fjöruborðinu og myndar þannig eðlilega tengingu víkingaskipsins við Norður-Atlantshafið. Söguslóðakynningin veitir ferðamönnum yfirlit yfir áhugaverða landnámsstaði á Íslandi og hvetur þá til að sækja þá heim.“ Þorgerður segir ráðgert að bjóða skólabörnum sérstaklega að sækja áhugaverða og skemmtilega fræðslu um þennan merka þátt í sögu þjóðarinnar.

Aðdragandi þess að verkefnið var styrkt var sá að forsætisráðuneytið stóð að viðamikilli kynningu á Íslandi þegar efnt var til kynningar á landafundum íslenskra víkinga í Ameríku. Hápunktur þeirrar kynningar var sigling víkingaskipsins Íslendings til Vesturheims árið 2000. Í kjölfar stuðnings forsætisráðuneytis við að tryggja heimkomu Íslendings árið 2002 var hafist handa við að þróa hugmynd sem kynnti Íslendingum jafnt sem erlendum ferðamönnum sögu víkingatímabilsins þar sem víkingaskipið Íslendingur væri miðja sýningarinnar. Með stuðningi Smithsonian-safnsins í Bandaríkjunum, sem hefur heimilað notkun nafns Smithsonian í tengslum við sýningu í Naustinu, er sköpuð gríðarlega sterk undirstaða til sýningarhalds.

Þorgerður Katrín segir stuðning við þetta verkefni sambærilegan við stuðning ríkisstjórnarinnar við t.d. uppbyggingu Leifsbúðar í Búðardal og Jöklaseturs á Höfn í Hornafirði. „Um er að ræða metnaðarfullt og forvitnilegt verkefni sem mun nýtast skólakerfinu auk þess að styðja við bakið á ferðaþjónustu á svæðinu. Vafalítið mun heimsókn í Víkingaheiminn ef eitthvað er verða til auka enn frekar áhugann á starfsemi Fjörukráarinnar í Hafnarfirði.“

Um gagnrýni Jóhannesar í Fjörukránni segir Þorgerður Katrín að hún byggist á misskilningi. „Víkingasýningin sem áformað er að setja upp í Reykjanesbæ á ekkert skylt við þá starfsemi er hann hefur byggt upp af myndarbrag í tengslum við Fjörukrána. Um er að ræða hreinræktaða sýningu er mun ekki síst nýtast skólakerfinu og vekja athygli ferðamanna á öðrum stöðum á landinu er tengjast víkingafortíðar okkar og sögu. Fjörukráin byggir hins vegar afkomu sína á veitingarekstri, hóteli, víkingahátíðum og öðrum uppákomum.“

Þá segir Þorgerður að fullyrðingar Jóhannesar um að fljótlega komi veitingastaður í víkingaþorpinu í Reykjanesbæ með svipaðri útfærslu og í Hafnarfirði séu rangar. „Ég get fullvissað Jóhannes um að það eru engin áform uppi um að reka veitingastað, hótel eða víkingahátíðir á borð við þá á Fjörukránni í tengslum við Víkingaheiminn í Reykjanesbæ. Ef áform um víkingasýningu í Reykjanesbæ byggðust á slíkum grunni hefðu engar forsendur verið fyrir opinberum stuðningi,“ segir Þorgerður Katrín að lokum,