Ekki þörf fyrir vegrið á Reykjanesbraut
Fram kemur á www.samgongur.is að Samgönguráðherra hafi svarað í gær á Alþingi fyrirspurn Marðar Árnasonar um kostnað við að setja upp vegrið á Reykjanesbraut og hvort hann teldi æskilegt að setja vegrið meðfram brautinni.
Í svari ráðherra kom fram að Reykjanesbraut frá Straumi í Hafnarfirði að Njarðvík í Reykjanesbæ sem tekin hefði verið ákvörðun um að tvöfalda á næstunni væri 25 km löng. Ef sett væri vegrið á miðeyju vegarins yrði notað svokallað tvöfalt vegrið sem kostaði 10–12 millj. kr. á hvern km. Kostnaður við að setja vegrið í miðeyju þessa kafla væri því áætlaður um 250–300 millj. kr. Kostnaður við einfalt vegrið er áætlaður 68 millj. kr. á hvern kílómetra hvoru megin. Kostnaður við vegrið með veginum í ytri vegköntum væri því áætlaður 150–200 millj. kr. fyrir hvern kant.
Þá var spurt hvort samgönguráðherra teldi æskilegt að setja vegrið meðfram þessum þjóðvegi?
Svar ráðherra var á þá leið að samgönguráðuneytið hefði leitað upplýsinga frá Vegagerðinni um þessi efni og byggðist svar hans á þeim upplýsingum. Kom þar fram að Reykjanesbraut væri lögð í samræmi við verkstaðal Vegagerðarinnar. Breidd miðeyju væri 11 metrar og breidd innri axla akbrautanna væri 0,75 metrar hvoru megin. Breidd milli akbrauta væri því samtals 12,5 metrar. Verkstaðallinn tæki mið af erlendum fyrirmyndum, eins og jafnan væri gert á Íslandi, og við þessar aðstæður væri ekki talin þörf á vegriði milli akbrautanna. Við breikkun vegarins í fjórar akreinar hefði jafnframt verið farið yfir lagfæringar á fláum eldri vegarins þannig að hætta á slysum við útafakstur minnkaði verulega. Almennt væri það álitinn betri kostur að draga þannig úr líkum á slysum heldur en að gera það með vegriðum. Auk þess hefði vegrið þann ókost að draga til sín snjó í skafrenningi og auka erfiðleika við snjóhreinsun á brautinni.
Vegrið hefði verið sett upp á stuttum köflum nýja vegarins þar sem ekki var hægt að draga úr halla vegarfláa vegna náttúruverndar, en þar væri um hraundrýli að ræða á náttúruminjaskrá í nágrenni vegarins sem að sjálfsögðu væri ekki hægt að hrófla við. Þegar vegrið væru sett upp þyrfti að taka tillit til þess að vegriðið sjálft skapar nokkra hættu og þarf því ætíð að meta hvort sú hætta sé minni en hættan sem vegriðum er ætlað að koma í veg fyrir. Það er þetta sem hönnuðir veganna þurfa að vega og meta hverju sinni, þ.e. hvernig þessi öryggisbúnaður skuli vera og það væri mat Vegagerðarinnar að ekki væru aðstæður til þess að setja vegrið að svo komnu máli þarna. Að sjálfsögðu þyrfti þó jafnan að vera með slíka hluti í endurskoðun og það væri hluti af umferðaröryggisaðgerðum Vegagerðarinnar, en mat þeirra núna væri að við núverandi aðstæður séu ekki aðstæður til að setja upp vegrið umfram það sem búið er að gera.
