Með innilegu þakklæti

Ég ákvað að vera sólarmegin í lífinu um helgina, alveg eins og Sirrý á sunnudagsmorguninn. Svo miklu skemmtilegra að hlusta á hana heldur en stjórnmálafjasið á Bylgjunni. Alveg drepleiðinlegt til lengdar en örugglega mikilvægt. Hún fékk aftur á móti skemmtilegt fólk í þáttinn og auðvitað stóð Tommi í Bláa hernum uppúr. Dugnaðarforkur sem vílar ekkert fyrir sér. Tínir ruslið eftir okkur í tonnatali, allt árið um kring. Síðan kom hún inn á hver bæri ábyrgð á kynfræðslu unglinga og mér var hugsað til blaðsíðu 82 og 83 í náttúrufræðinni hjá Vigni kennara. Hans leiðsögn var mína eina. Og góð!

Í Sunnudagsmogganum var einnig viðtal við þessa fyrrum ljúfu þulu, sem vekur mig jafnan af værum helgarblundi með hljómþýðri röddu. Þar talar hún um nýju bókina sem hún var að gefa út, um hvernig maður laðar til sín það góða í lífinu. Humm, já, hvernig fer maður nú að því? Hún fékk hugmyndina að þakka fyrir allt á meðan hún gekk út Ægisíðuna löngu. Og hvað átti hún svo að þakka fyrir í þessu grámyglulega veðri? Jú, þakka fyrir rokið því það tryggði henni hreint andrúmsloft. Þakka fyrir ilminn af hafinu og fyrir að búa nálægt sjónum. Þakka fyrir að búa á eyjunni Íslandi. Síðan þá hefur hún stundað þakklætisgöngur. Þær eru nefnilega ágætt mótvægi við þessi stöðugu skilaboð um að við eigum ekki nóg, séum ekki nógu falleg, nógu vel menntuð, nógu vel vaxin og svo framvegis.

Ég ákvað að taka tilboði eiginkonunnar um þakklætisgöngu um nágrennið. Á leiðinni hugsaði ég til þessarar jákvæðu konu úr útvarpinu og endurtók þakkir mínar til alls í lífinu. Frúin leit á mig með alveg nýju augnaráði, vissi ekki hvert ég var að fara í málgleðinni enda með endemum þögull að eðlisfari. Á leiðinni gekk ég framhjá rusli á víðavangi. Dagblöð, jólatré, stuðarahorn, bjórflaska, pappamál, hamborgarabréf, hundaskítur. Hugsaði til Tomma og ákvað að í næsta túr tæki ég ekki bara skítapoka eins og ég er vanur fyrir hundinn, heldur og ruslapoka. Gerði eitthvað gagn í leiðinni. Tæki jákvæða þakklætisgöngu með rusla- og skítaívafi.

Við erum vön stórkostlegu gáleysi. Áratuga löngu. Þurfti ekki Landsdóm til að komast að því. Ekki endilega refsivert en umhugsunarvert. Takk fyrir Tommi og takk fyrir Sirrý. Við þurfum á svona fólki að halda til að minna okkur á.

Til baka