Opið bréf til Sorpeyðingarstöðvar Suðurnesja
Reykjanesbæ, 28. 04. 2004.Sorpeyðingarstöð Suðurnesja,
c/o Hr. Reynir Sveinsson,
formaður,
Bjarmalandi 5,
245 Sandgerði.
Ágæti vinur.
Mér þótti gott að sjá að þú ert formaður stjórnar nýju Sorpeyðingarstöðvarinnar.
Ég fór þangað í dag og var kominn í þessa glæsilegu stöð um kl. 10:00. Deginum áður kom ég með gólfsóp og musl í stöðina og var mér tekið afskaplega vel, menn vildu allt fyrir mig gera enda voru þar piltar úr Njarðvíkurskóla við vinnu.
Það var annað uppi á teningnum í dag. Ég var kominn inn á stöðina og var að leita mér að gámi til þess að setja tignarlegt rusl mitt í. Ruslið var svolítill jarðvegsdúkur og örlítil mold sem vildi endilega fylgja dúknum er ég reif hann upp úr kartöflubeði.
Ég var að aka um þessa virðulegu eign okkar Suðurnesjamanna þegar til mín kom kurteis, ungur maður. Sá hinn ungi tjáði mér að ég væri þarna á röngum tíma. Það væri opnað “fyrir svona karla eins og þig” klukkan 14:00.
Mér brá, auðvitað, og gerði mér nú ljóst að ég var orðinn bersyndugur maður. Ég varð strax svolítið aumur á sálinni, fannst ég vera eins og hver önnur tötrughypja og auk þess illa upp alinn.
Ég tjáði þessum yngismanni að ég hefði einfaldlega ekki haft hugmynd um þetta og þætti afskaplega leiðinlegt hvursu alvarleg brot ég hafði framið! Spurði hann þó hvort hann vildi gera undantekningu vegna mín, ég væri góðmenni að eðlisfari og vildi sjálfur hvers manns vanda leysa þegar ég fengi tækifæri til, sem stundum kæmi fyrir.
Þá sagði ég honum að svo illa stæði á að ég þyrfti að skila tækinu góða, kerrunni,
kl. 10:30 og ef ég gerði það ekki þyrfti ég að greiða sólarhring til viðbótar í leigugjöld til Húsasmiðjunnar sem mér þætti illt!
“Því miður, vinur, þetta er bara svona.” sagði hann. Ungmennið kvaddi ég í fússi.
Ég ók svo af stað, stansaði við gám sem var fullur af ómáluðum spýtum. Ég var með eina slíka í farangri mínum og setti hana í gáminn.
Er ég hafði lokið því komu til mín tveir ábúðarfullir menn og sáu þeir strax hvursu mikil ótukt og illmenni ég er og skipuðu mér burtu. Ég spurði enn hvort ekki mætti gera duggunarlitla undanþágu með þennan tötrugbassa (mig) og leyfa mér að losa enda voru gámar allt um kring. Það var ekki hægt. Annar þessara manna var sérlega kurteis við mig, ku hafa verið þegn hins, enda var yfirmaðurinn ábúðarfyllri.
Undirmaðurinn sagði að þetta ætti ég nú að skilja, “ég veit að þú heitir Gylfi og þú hefur verið skólastjóri til margra ára. Auðvitað veist þú að reglur þurfa að gilda og þeim þarf að fylgja!”
Í mínu starfi þarf ég einmitt að vera velviljaður fólki, hef jafnvel skrifað meðmæli á erlendu tungumáli á miðnætti – og var ég þá örugglega að gera örlitla undanþágu frá því sem tíðkast í mínu starfi, svona mætti áfram dæmin telja - svo störfin eru ekki alveg sambærileg hvað þetta varðar.
Annars er bréf þetta til stjórnar, ágæti Reynir, mest skrifað mér til yndis. Ég hafði gaman af þessu í aðra svona eftir á!!
Hins vegar held ég að það væri sniðugt af stjórn stöðvarinnar að segja þessum mönnum að ætíð skuli þó vera hægt að meta og skoða hvert einstakt tilvik.
Ég sendi mynd með af sópdyngjunni sem var í hinni leigðu kerru. Myndin er sérlega falleg og vel tekin enda lagði ég mig allan fram við töku hennar!
Loks finnst mér ástæða til að taka það fram, ágæti Reynir, að ég er alls ekki í rusli út af þessu máli.
Svo var það annað: Þú varst búinn að lofa mér draugasögu. Þú ætlaðir meira að segja að semja nýja sögu ef engin væri tiltæk þér á vör. Ég kem heim til þín einhvern daginn í kaffi og sögustund, ég á hjá þér heimboð, eins og þú manst!
Sendi þér og stjórninni allri mínar ljúfustu kveðjur. Mér þykir afskaplega vænt um þessa stjórn!
Með vinsemd og virðingu,
Gylfi Guðmundsson (sign)
Kt.: 010940-3549
Hamragarði 11
230 Keflavík
