NEI JÓN; svona gera menn ekki !
Jón Gunnarsson alþingismaður sem nú býður sig fram til forystu fyrir Samfylkinguna í Suðurkjördæmi leggur af stað í þessa kosningabaráttu með fremur undarlegum hætti. Jón, sem sjálfur telur að fyrsta sætið hjá Samfylkingunni í Suðurkjördæmi sé ávísun á ráðherraembætti, ákveður á ráðast á fyrirhugaða uppbyggingu reiðhúsa vítt og breitt um landið.
Þannig vill Jón að stuðningi ríkisins við uppbyggingu reiðhúsa fyrir hestamannafélögin víðsvegar um landi verði hætt og peningarnir notaðir til annara þarfara verka eins og hann orðaði það í umræðum á alþingi fyrir skömmu. Jón taldi meira að segja að þessi stuðningur væri ógn við íslenska velferðarkerfið, ef ég skildi hann rétt !
Þetta er lýðskrum af verstu gerð sett fram af mikilli vanþekkingu og í takt við málflutning Samfylkingarinnar í fleiri málum undanfarið eins og landbúnaðarmálum og umhverfis- og orkumálum.
Jón virðist í fyrsta lagi ekki gera sér grein fyrir því hesturinn er notaður sem reiðskjótti fyrir manninn. Þannig virðist Jón ekki þekkja mikið til þess æskulýðs- og íþróttastarfs sem hestamannafélögin víðs vegar um landið standa fyrir. Né virðist Jón gera sér grein fyrir þeim aðstöðumun sem hestamannafélögin á landsbyggðinni búa við, samanborið við höfuðborgarsvæðið.
Jón virðist ekki heldur gera sér grein fyrir eða heyrt af því að íslenski hesturinn er nú notaður í æ meira mæli sem þjálfunartæki fyrir fatlaða einstaklinga með góðum árangri, en reiðhöllin sem á að rísa í Mosfellsbæ verður sérstaklega hönnuð með þarfir fatlaðra í huga og rekin í samráði við Reykjalund. Þá virðist Jón ekki þekkja til verkefna sem miða að því að nota íslenksa hestinn til forvarnar fyrir ungt fólk sem hefur misstigið sig í lífinu. Þannig hefur hesturinn veitt þessu fólki nýjan tilgang með góðri reynslu.
Jón virðist ekki heldur gera sér grein fyrir því að reiðhús er íþróttamannvirki sem skapar aðstöðu fyrir íþróttafólk rétt eins og knattspyrnuvöllur, sundlaug og íþróttahús. Eða vill Jón kannski líka hætta stuðningi hins opinberra við uppbyggingu slíkra mannvirkja ? Þá er rétta að benda á það að hestaíþróttin er mjög vaxandi meðal kvenfólks en í Evrópu er algengt að 60-80% knappa séu kvenfólk.
Þá virðist Jón ekki gera sér grein fyrir því að hestamannafélögin eru fjöldahreyfing innan Íþróttasambands Íslands með yfir 10 þúsund félagsmenn, en áætlað er að u.þ.b. 30 þúsund manns stundi hestamennsku í landinu. Hestaíþróttin er m.ö.o. þriðja stærsta íþróttagreinin á Íslandi á eftir fótbolta og golfi.
Þá virðist Jón ekki hafa heyrt af því að peningarnir sem ætlaðir eru til uppbygginga reiðhúsa urðu til innan landbúnaðarins. Þessir peningar urðu til við sölu Lánasjóðs landbúnaðarins en eigið fé hans hafði myndast með sérstöku gjaldi á búvöruframleiðslu í landinu og færð voru fyrir því rök sl. vetur að andvirðinu ætti að ráðstafa m.a. í þágu bænda en Lífeyrissjóður bænda fékk 2,7 milljarða af þessum peningum.
Hvernig dettur Jóni það í hug að uppbygging á íþróttamannvirkjum, sem ríkið og sveitarfélög koma að, sé tilræði við velferðarkerfið, íþróttir efla alla dáð og eru stór liður í því forvarnarstarfi sem unnið er víðs vegar í landinu af sjálfboðaliðum landi og þjóð til heilla.
NEI JÓN; svona gera menn ekki !
Allra síst ef Jón ætlar sér að fá einhver atkvæði í Suðurkjördæmi, hjá þeim sem þykir vænt um sveitina og sveitarlífið.
Gunnar Pétur Róbertsson
Höfundur er formaður æskulýðsnefndar hestamannafélagsins Mána á Suðurnesjum
