Matur

Heimurinn er á krossgötum. Með núverandi aðferðum við matvælaframleiðslu er gengið of nærri mörgum helstu auðlindum okkar. Nýtingin er ekki sjálfbær á heimsvísu. Því hefur verið spáð að á næstu 40 árum þurfi mannkynið að framleiða jafnmikið af mat og það hefur gert seinustu 8.000 árin. Á sama tíma er þekkt að matvælavinnsla er ábyrg fyrir losun um 30% af gróðurhúsalofttegundum (allir einkabílar í heiminum losa um 2%). Við Íslendingar, með okkar miklu hreinu auðlindir, eigum ekki bara tækifæri hvað þetta varðar, okkur ber hreinlega skylda að stíga fast fram. 

Ísland hefur í gegnum tíðina haft sterka stöðu hvað varðar matvælaframleiðslu. Þar skipta sjávarútvegur og landbúnaður miklu enda standa þær greinar undir 7% af vergri landsframleiðslu sem er næstum helmingi yfir heimsmeðaltali. Þrátt fyrir það höfum við dregist langt aftur úr hinum Norðurlandaþjóðunum hvað varðar sjálfbærni í matvælaframleiðslu. Við flytjum of stóran hluta þess, sem við neytum, inn með tilheyrandi tjóni fyrir umhverfið. Við ættum að vera að útflutningsþjóð en erum innflutningsþjóð.

Á yfirstandandi kjörtímabili hafa ákveðin skref verið stigin. Matvælastefnan, sem kynnt var í lok síðasta árs, er mikilvægt stefnumótandi plagg. Framganga íslenska sjávarklasans er þannig að eftir er tekið og víða eigum við fyrirtæki og mannvit sem um munar. Fiskeldi hefur styrkt stöðu sína, sjávarútvegur okkar er einn sá sterkasti í heimi og mjólkurgeirinn hefur hafið sókn í útflutningi bæði á hrávöru og hugviti. Garðyrkja stendur víða sterk og framþróun í kjötframleiðslu hefur tekið kipp. Hvarvetna má sjá sprotana. Meira þarf þó til, eigi árangur að nást.

Ábyrgð stjórnvalda er hér rík. Kjörnir fulltrúar þurfa að skapa þessari mikilvægu grein tækifæri til vaxtar í stað þess að þvælast fyrir góðum verkum með íþyngjandi regluverki og álögum. Græn orka fallvatna og jarðvarma skapar okkur sem þjóð einstaka stöðu. Við þurfum að ganga langtum lengra í virkjunum til matvælaframleiðslu, verðlag á orku þarf að vera með þeim hætti að virðisaukinn með fullvinnslu sé mögulegur og framleiðendur þurfa að fá orkuna til sín. Við þurfum samhliða að byrja að líta á matvælaframleiðslu sem hátækni- og nýsköpunargrein sem kallar á vel menntað vinnuafl og þekkingu. Fjölga þarf fyrirtækjum, efla hringrásarhagkerfið og fullnýtingu náttúruauðlinda með skattalegum hvata. Við eigum mörg spor ógengin á þessari leið en hvert spor er okkur mikilvægt og mun skila okkur ávinningi.

Fá, ef einhver, svæði eiga meiri tækifæri á sviði matvælaframleiðslu en Suðurkjördæmi.  Landbúnaður er þar einstaklega sterkur, mörg stærstu og öflugustu sjávarútvegsfyrirtækin eru þar. Þekkingin, mannauðurinn og auðlindirnar eru hvarvetna í þessu magnaða kjördæmi. Hvergi á landinu er meiri nýtanlegur jarðvarmi, hvergi er aðgengið að fersku vatni meira, landrýmið er mikið, útflutningshafnir einstakar, alþjóðaflugvöllur og lengi má áfram telja.

Ég býð mig fram í prófkjöri Sjálfstæðismanna, meðal annars með það að leiðarljósi að  leggja lóð á þá vogarskál að Suðurkjördæmi og Ísland allt verði leiðandi aðili í framleiðslu á umhverfisvænum matvælum. Við vitum af tækifærunum og nú er komið að aðgerðum. 

Jarl Sigurgeirsson,
4. sæti í prófkjöri Sjálfstæðisflokksins í Suðurkjördæmi.