Kosningastjóri D-listans skrifar um byggða- og kvótamál
Á heimasíðu Georgs Brynjarssonar kosningastjóra Sjálfstæðisflokksins á Suðurnesjum skrifar hann grein um byggða- og kvótamál. Í grein Georgs segir m.a.: „ Árið 1900 var fjölmennasta byggð á Suðurnesjum í Leirunni, þar sem núna er golfvöllur. Jarðgögn eða breyting á stjórnun fiskveiða hefði ugglaust haft lítil áhrif á það að byggðin færðist úr stað.“Byggða- og kvótamál
Frá því að kvótakerfi var komið á hérlendis hafa aflaheimildir stöðugt færst frá höfuðborgarsvæðinu og út á landsbyggðina. Því er ekki hægt að kenna flutningum á aflaheimildum til höfuðborgarsvæðisins um fólksflutninga suður. Hærra hlutfalli sjávarfangs er nú landað á landsbyggðinni en áður var. Skýr markmið kvótakerfisins hafa náðst: að draga úr ofveiði og auka hagkvæmni í greininni. Ísland er því eitt fárra landa sem getur státað að sjávarútvegi sem öflugum atvinnuvegi sem stendur undir sér. Kvóti hefur nær undantekningalaust skipt um eigendur vegna hagræðingar innan fyrirtækja og vegna sameiningar og ber að fagna öllum hagræðingaraðgerðum fyrirtækja sem standa illa. Í umræðunni er eins og menn gleymi öllum öðrum breytingum sem orðið hafa frá 1984 en upptöku kvótakerfisins.
Árið 1900 var fjölmennasta byggð á Suðurnesjum í Leirunni, þar sem núna er golfvöllur. Jarðgögn eða breyting á stjórnun fiskveiða hefði ugglaust haft lítil áhrif á það að byggðin færðist úr stað. Alheimsvæðing og breytingar á þjóðfélagsvenjum í hinum vestræna heimi skipta ekki síður máli þegar ástæða fólksflutninga af landsbyggðinni er skoðuð, áhrif menntunar, félagslegar ástæður og heilsugæslumál skipta þarna ekki síður máli en stjórnun fiskveiða. Smærri byggðalög einfaldlega urðu undir í samkeppni við þau stærri af ýmsum ástæðum þegar samfélagið á Íslandi tók stakkaskiptum undir lok síðustu aldar. Máli mínu til stuðnings má benda á byggðalög þar sem fólksfækkun hefur átt sér stað þrátt fyrir aukningu á aflaheimildum eins og t.d. í Fjarðarbyggð.
Frá því að kvótakerfi var komið á hérlendis hafa aflaheimildir stöðugt færst frá höfuðborgarsvæðinu og út á landsbyggðina. Því er ekki hægt að kenna flutningum á aflaheimildum til höfuðborgarsvæðisins um fólksflutninga suður. Hærra hlutfalli sjávarfangs er nú landað á landsbyggðinni en áður var. Skýr markmið kvótakerfisins hafa náðst: að draga úr ofveiði og auka hagkvæmni í greininni. Ísland er því eitt fárra landa sem getur státað að sjávarútvegi sem öflugum atvinnuvegi sem stendur undir sér. Kvóti hefur nær undantekningalaust skipt um eigendur vegna hagræðingar innan fyrirtækja og vegna sameiningar og ber að fagna öllum hagræðingaraðgerðum fyrirtækja sem standa illa. Í umræðunni er eins og menn gleymi öllum öðrum breytingum sem orðið hafa frá 1984 en upptöku kvótakerfisins.
Árið 1900 var fjölmennasta byggð á Suðurnesjum í Leirunni, þar sem núna er golfvöllur. Jarðgögn eða breyting á stjórnun fiskveiða hefði ugglaust haft lítil áhrif á það að byggðin færðist úr stað. Alheimsvæðing og breytingar á þjóðfélagsvenjum í hinum vestræna heimi skipta ekki síður máli þegar ástæða fólksflutninga af landsbyggðinni er skoðuð, áhrif menntunar, félagslegar ástæður og heilsugæslumál skipta þarna ekki síður máli en stjórnun fiskveiða. Smærri byggðalög einfaldlega urðu undir í samkeppni við þau stærri af ýmsum ástæðum þegar samfélagið á Íslandi tók stakkaskiptum undir lok síðustu aldar. Máli mínu til stuðnings má benda á byggðalög þar sem fólksfækkun hefur átt sér stað þrátt fyrir aukningu á aflaheimildum eins og t.d. í Fjarðarbyggð.
