Hvers vegna eigum við að greiða 200 milljón króna skuldir Álftaness?
Fátt hefur farið lægra í umræðunni en fjárhagsáætlun Reykjanesbæjar fyrir árið 2013. Áætlun sem fyrst og fremst einkennist af óvissu sökum sölu á síðasta seljanlega eignarhlut bæjarins í HS Veitum, og óvissu um afdrif samninga vegna Fasteignar ehf. Þrátt fyrir mikla óvissu töldu fulltrúar meirihluta sjálfstæðismanna þó rétt í bókun sinni að kyrja áfram möntruna um rekstarhagnað bæjarsjóðs á næsta ári. Hagnað sem náð hefur verið með stöðugri eignasölu undanfarin ár fremur en aðhaldsömum rekstri, eins og hinn þrautseigi meirihluti vill vera láta.
Einkahlutafélag án aðkomu eigenda?
Málefni Eignarhaldsfélagsins Fasteignar hafa á undanförnum árum margsinnis verið til umfjöllunar í stjórnkerfi bæjarins. Meirihlutinn hefur í bókunum sínum sinum heitið því að áður en til endanleg afstaða til niðurstöðu nauðasamninganna við lánadrottna Fasteignar yrði leitast við að halda því ferli sem opnustu og málið kynnt bæjarbúum er niðurstaða lægi fyrir. Framundan er hluthafafundur í félaginu þar sem samningar sem fyrst og fremst virðast þjóna hagsmunum lánadrottnanna verða kynntir og væntanlega samþykktir, um leið og félaginu verður breytt í einkahlutafélag þar sem þess er sérstaklega gætt að kjörnir fulltrúar eigendanna geti ekki verið í stjórn. Hvernig og hverjir eiga að velja stjórnina kemur hefur þó ekki komið fram.
Stenst samningurinn sveitarstjórnarlög? Og hversvegna eigum við að greiða skuldir Álftaness?
Sveitarstjórnarlögin setja á hendur sveitarstjórna fortakslausar kröfur í meðferða fjármuna sveitarfélagsins. Ein grein laganna fjallar m.a fjallar um þær ábyrgðir er sveitarstjórnum er heimilt að takast á hendur. Eitt meginstefið þar að lútandi er að sveitarfélagi er óheimilt að takast á hendur ábyrgðir á skuldum óskyldra aðila. Eftir stendur spurningin hvernig fóðrar meirihluti sjálfstæðismanna í Reykjanesbæ það að takast á hendur 200 milljón króna skuld sem meirihluti sjálfstæðismanna í Garðabæ ætti í raun frekar að greiða. Hér er verið að tala um þann hluta af skuldum Álftaness sem enn eru til staðar í Fasteign skv. ársreikningum félagsins.
Hversvegna að standa á móti samningi sem bætir hag bæjarins?
Meirihluti sjálfstæðismanna heldur því fram að erfitt sé að færa rök gegn samningi sem lækka muni skuldir bæjarins um 3 milljarða króna. Vilja þó ekki jafnhliða taka umræðuna um að gjaldþrot Fasteignar hefur nú þegar kostað bæinn hlutafjáreign sína að upphæð 1, 1 milljarð og að jafnframt flytjist viðhaldskrafan á húsnæðinu yfir á bæinn. Þá upphæð er óhætt að meta að minnsta kosti til 2.0 milljarða á greiðslutíma samningsins eða um 75 milljónir á ári. Háir vextir lána og verðtrygging þeirra sem leigan, er bundin við eru því miður ekki að þróast í þá átt að leigan lækki umtalsvert . Ljóst er að greiðslubyrði lækkar tímabundið í byrjun, en réttlætir það þá ófyrirséðu áhættu er meirihlutinn er nú tilbúinn til að taka með því að afhenda lándrottnum réttinn til einhliða ákvörðunar á vöxtum í framtíðinni?
Hversvegna á ekki hið sama við hér?
Ég er einn þeirra sem hef verið mjög gagnrýninn á það samningaferli sem leitt hefur verið áfram af stjórn Fasteignar. Hef ekki talið samninga sem fyrst og fremst þjóna hagsmunum lánadrottnana jafnframt þjóna hagsmunum bæjarins. Ég hef talið það réttara að láta á það reyna nú þegar félagið er hvort eð er gjaldþrota að vinna úr hinni raunverulegu stöðu . Að semja beint við þrotabúið út frá hagsmunum og getu Reykjanesbæjar. Ljóst er að slíkir samningar krefjast mun meiri afskrifta en boðaðir eru í þeim samningum sem meirihluti sjálfstæðismanna telur nú ásættanlega fyrir íbúa Reykjanesbæjar. Afskriftir af svipuðum toga og nánast daglega eru kynntar til sögunnar gagnvart öðrum fasteignafélögum er gengið hafa í gegnum endurskipulagningu í kjölfar hrunsins. Hversvegna á ekki hið sama við hér? Því þyrftu forsvarsmenn meirihlutans að svara áður en þeir samþykkja þau samningsdrög er nú liggja fyrir.
Með bestu kveðju,
Hannes Friðriksson
