Hver eru vandamál Pólverja?
– Dominika Wróblewska skrifar
Ég tel mig vera frekar heiðarlega, hreinskilna og kurteisa manneskju.
Það eru líka þessi atriði sem ég leitast eftir hjá fólki sem ég hef samskipti við og þannig fólk vil ég hafa í kringum mig. Hvað þá að svona fólk stjórni bænum okkar.
Við erum öll mannleg og getum ekki alltaf staðið við allt sem við lofum og við gerum mistök.
En ég er orðin leið á því að fólkið sem stjórnar bænum okkar, geti ekki einu sinni verið heiðarlegt. Það getur ekki viðurkennt sín mistök, að það þurfi alltaf að fiffa öllu til og nota lélegustu lygar til að reyna að koma vel út. Ég er orðin leið á því að fólkið sem kom okkur í klandur sé ennþá að reyna að heilaþvo almenning með því að segja „við erum á réttri leið,“ eða að segja hve staðan í okkar bæjarfélagi sé góð. Það var skotið á Árna á kappræðufundinum með forgangsröðun. Hann byrjar að segja hversu allt er búið að lagast frá árinu 2002 og segir „talandi um forgangsröðun“ svona 10 sinnum í fjögurra mínútna framsögu.
Ég fór allt í einu í dag að hugsa um heimilislausa í mínu móður- og föðurlandi. Það er risastórt land með 40 milljón íbúa sem hefur verið fórnarlamb í tugi ára, vegna styrjalda og gríðarlegrar kreppu.
Ég er svo heppin að fjölskyldan mín fékk tækifæri að koma hingað og okkur gengur vel hér. Svo röltir maður um bæinn okkar og sér bæði fólk sem er við það að vera heimilislaust og fólk sem leitar alltaf til Fjölskylduhjálpar. Við erum svo lítið og nýtt samfélag, þarf þetta að vera svona?
Hver er forgangsröðunin sem Árni talar um?
Greinilega er það að skreyta bæinn og kaupa steypu framar á listanum heldur en að koma í veg fyrir að fólk verði heimilislaust.
Ég vil lifa í samfélagi þar sem fólkið er sett í fyrsta sæti!
Ég vil fyrst sjá fólk geta lifað mannsæmandi lífi áður en ég fer að eyða peningum í að skreyta.
Bærinn okkar er án efa flottur, en hvers virði er bær án fólksins?
Um daginn fengu fjölskyldumeðlimir mínir bréf frá Árna á pólsku þar sem hann leitar eftir stuðningi til þess að geta klárað verkefni sín. Hann býður þeim Helgurvíkurvinnu sem myndi gefa fólki 500-600 þúsund á mánuði og býður þeim í pylsur og bjór.
Hann segir einnig að hann hefur alltaf barist fyrir fólkið svo það fái vinnu en svo segist hann alltaf hafa haft áhuga á vandamálum pólskumælandi íbúa. Hvaða vandamál hefur Árni í huga í þessu bréfi? Sumir túlka þennan skyndilega áhuga á „vandamálum“ þeirra sem niðurlægjandi.
Sem heiðarleg, hreinskilin og kurteis manneskja verð ég að segja að mér finnst þetta ekki rétta leiðin til að tryggja sér atkvæði á lokasprettinum!!
Dominika Wróblewska
– í framboði fyrir Beina Leið.