Grænt ljós, gult ljós, rautt ljós
Við erum stödd í Keflavík árið 1998. Átta ungmenni (þrír bílstjórar) leggja bílum sínum í brekku ofan við gatnamót, sem mynda kross. Á þessum tíma voru japanskir sportbílar vinsælir: Toyota Twincam, Celica, Honda CRX og fleiri tegundir sem ég man ekki í svipinn en það kæmi mér ekki á óvart að þessir bílar væru enn á götunni. Parið í bílnum sem er fyrst í röðinni höfðu verið saman í mörg ár, þrátt fyrir ungan aldur. Þau komu frá erfiðum heimilum og fátækt og ég man að þau deildu saman samloku í bílnum (en samt sem áður áttu þau alltaf sígarettur).
Í öðrum bílnum er par sem er nýbyrjað saman og reykja eitrað tóbak úr gosflösku með beygluðum enda. Ég er í þriðja bílnum ásamt þremur öðrum sem ég þekki lítið, nema stelpu sem ég var að hitta. Þau reykja líka öll úr beygluðum gosflöskum, með álpappír og hlusta á hávært þungarokk.
Ég heyri varla í sjálfum mér hugsa og set höndina mína hikandi á húninn á afturhurðinni,
en er hræddur um hvað þeim mun finnast ef ég læt mig hverfa. Ég veit hvað er að fara gerast. Þau stunda þetta, þegar að fáir eru á ferli. Þennan leik kölluðu þau Grænt ljós, gult ljós, rautt ljós.
Vinkona mín sem situr við hliðina á mér fær skilaboð í símann sinn, hlær og sýnir mér það sem stendur. Skilaboðið er frá parinu í fremsta bílnum. Ég sé að fremsti bíllinn er settur í gang og reykmökkurinn umlykur allan bílinn er hann þenur vélina í botn og hávaðinn eftir því.
Umferðaljósin í um 100 metra fjarlægð eru gul og verða fljótlega græn og bíllinn rýkur af stað. Grænt og bíllinn kominn hálfa leið, gult og bílinn nálgast og verður svo rautt – og græn Celican flýgur yfir gatnamótin (á rauðu ljósi) á öllum sínum 150 hestöflum.
Seinni bílinn fer af stað; grænt, gult, rautt og hann flýgur yfir á eldrauðu og beina leið niður á Hafnargötu.
Bílstjórinn okkar klárar síðasta smókinn og hendir sígarettunni út um gluggann og setur upp rúðuna. Ég ákveð að opna og fara út en hurðin er læst. Ég tek úr lás í flýti og fer út úr bílnum. Stelpan sem ég var að hitta skrúfar niður rúðuna og kallar „Aumingi“ og bíllinn rýkur af stað.
Grænt, gult, rautt.
Guðmundur Magnússon
