Furðulegt fjölskyldu- og félagsmálaráð
–svar við grein Guðbrandar Einarssonar formanns Verslunarmannafélags Suðurnesja.
Eins og Guðbrandur bendir réttilega á í grein sinni til Víkurfrétta í vikunni, var eftirfarandi bókun gerð, að frumkvæði félagsmálastjóra, á fundi fjölskyldu- og félagsmálaráðs Reykjanesbæjar 26. janúar s.l. sem allir nefndarmenn stóðu saman að.
“Í ljósi vaxandi atvinnuleysis hvetur Fjölskyldu- og félagsmálaráð stéttarfélög til að auka á markvissan stuðning við atvinnulausa félagsmenn sína í formi sálgæslu og stuðnings á meðan hver og einn býr við atvinnuleysi.
Afleiðingar langvarandi atvinnuleysis í 6 mánuði eða lengur og margendurtekin höfnun um atvinnu geta haft afdrifarík áhrif á sjálfsmynd þeirra einstaklinga sem við atvinnuleysi búa og því er nauðsynlegt að þeim sé tryggður stuðningur”.
Ástæða bókunarinnar var ekki sú að gagnrýna þann stuðning sem félögin eru nú þegar að veita, heldur að hvetja þau til markvissari stuðnings. Með markvissum stuðningi er t.d. átt við að hafa samband við atvinnulausa félagsmenn með bréfi eða símtali og bjóða uppá aðstoð, það eru alls ekki allir sem hafa sig í að leita sjálfir eftir slíkri aðstoð og síst þeir sem þurfa mest á því að halda.
Hjá Fjölskyldu- og félagsþjónustu Reykjanesbæjar (FFR) verðum við áþreifanlega vör við vanlíðan fólks sem býr við langvarandi atvinnuleysi og hvað það getur verið mikilvægt að fólk hafi góðan aðgang að sálgæslu. Þeim sem leita aðstoðar hjá FFR er veittur stuðningur, það er Guðbrandi vel kunnugt um, því hann sat í fjölskyldu- og félagsmálaráði um árabil. En það eru alls ekki allir sem leita til FFR og það er sá hópur sem við höfum hvað mestar áhyggjur af.
Hafi bókun fjölskyldu- og félagsmálaráðs farið fyrir brjóstið á einhverjum, þá var það ekki ætlunin. Það sem vakti fyrir ráðinu og félagsmálastjóra, var að hvetja til enn frekari samfélagslegrar samstöðu þeirra sem eiga að gæta að líðan borgaranna hverju sinni. Í þetta sinn eru það atvinnulausir sem við höfum áhyggjur af.
Hjördís Árnadóttir, félagsmálastjóri
