Miðvikudagur 31. mars 1999 kl. 17:46
AF VITFIRRINGUM OG ÖÐRUM BJÆJARFULLTRÚUM
Hátt á annað ár hafa bæjarbúar og aðrir landsmenn fylgst með undirbúningi og framgangi varðandi byggingu fjölnota íþróttahúss í Reykjanesbæ. Eins og oft þegar stór mál eða framtíðarframkvæmdir eru í vinnslu í bæjarfélaginu eru ekki allir sammála. Útaf fyrir sig er ekkert óeðlilegt við slíkt, bæjarfulltrúar sjá hlutina í misjöfnu ljósi og haga þá málflutningi sínum og atkvæðagreiðslu í samræmi við það. Á undanförnum árum hefur farið fram mjög málefnaleg og fagleg umræða í bæjarstjórn Reykjanesbæjar um hin fjölmörgu verkefni sem á dagskrá hafa verið hverju sinni. Bæjarfulltrúar verið sjálfum sér samkvæmir jafnt fulltrúar meirihluta sem minnihluta og gætt virðingar í hvívetna. Nú bregður svo við að með tilkomu J-listans við síðustu kosningar hafa menn þar á bæ tamið sér annað orðbragð, óvandaðra og gæta ekki virðingar sinnar. En nýir siðir koma með nýjum herrum og er sjálfsagt ekkert við því að gera. Tjarnargata 12 Árið 1989 gerði Keflavíkurbær samkomulag við Íslenska Aðalverktaka um að taka á leigu til 20 ára óuppsegjanlegt og síðan forleigurétt á efrihæðinni að Tjarnargötu 12. Um áramótin 1990-91 þegar byggingu lauk voru samningar undirritaðir. Ekki voru allir sáttir með þá gjörð, meðal annarra kom þá til bæjarstjórans jafnaðarmaður sem lýsti andúð sinni á leigusamninginn og sagði að það ætti ekki að leigja,, bærinn ætti að kaupa. Honum var tjáð að þessi leið væri hagstæð bænum, hann hristi hausinn og fór. Nú nýlega var stofnað eignarhaldsfélagið Tjarnargata 12 ehf. af Víkum ehf., Lífeyrissjóði Suðurnesja og Reykjanesbæ. Félagið keypti af Íslenskum Aðalverktökum allt húsið, og leigir síðan Sparisjóðnum, Lífeyrissjóðnum og bænum sama húsnæði og þeir hafa til næstu 20 ára óuppsegjanlegt. Sami jafnaðarmaður kom nú í heimsókn og óskaði bænum til hamingju með að vera búinn að kaupa bæjarskrifstofurnar og sagði í leiðinni. „Þetta sagði ég alltaf, þú áttir að kaupa húsið í upphafi en ekki leigja”. Við þessi orð reiknaði ég út hvað húsið hefði kostað í upphafi með láni til 35 ára. Heildar kaupverð hefði orðið um 2.2 milljarðar og hlutur Keflavíkurbæjar tæpar 700 milljónir kr. Leigugjald á sama tíma er rúmar 230 milljónir kr. allt á sama verðlagi. Þegar ég sýndi þessum ágæta jafnaðarmanni niðurstöðuna og benti honum vinsamlega á að húseigandinn hefði nú af ýmsum ástæðum talið heppilegt að selja og við að kaupa þar sem verðið væri hagstætt, þá viðurkenndi hann að valin hefði verið rétt leið í upphafi að leigja til langs tíma og vera síðan reiðubúinn í kaup þegar rétta tækifærið gafst. Sparnaður skiptir hundruðum milljónum króna. Fjölnota íþróttahús „Fyrst ég er nú kominn í heimsókn á annað borð langar mig að fá skýringar á þessu íþróttahúsi” hélt gestur minn áfram. „Vinsamlegast settu það fram í nokkrum áhersluþáttum! Mín er ánægjan svaraði ég. Í fyrsta lagi er mjög góð reynsla af leigufyrirkomulaginu sem bærinn hefur haft vegna Tjarnargötu 12 sl. 9 ár. Í öðru lagi mjög vönduð mannvirkjagerð Íslenskra Aðalverktaka. Í þriðja lagi hagstætt verð miðað við gæði, glæsileg bygging. Í fjórða lagi hefur bæjarsjóður nú lagt um 1,7 milljónir kr. í undirbúning en með hefðbundnum útboðshætti má áætla að 26 milljónir kr. hefði þurft frá bænum til að hanna og bjóða út. Í fimmta lagi sér eigandinn um viðhald utandyra fyrstu fimm árin. Í sjötta lagi er verð á fermetra helmingi lægra en í venjulegum íþróttahúsum. Í sjöunda lagi er hægt að kaupa húsið hvenær sem er t.d. eftir 5-7 ár eða síðar. Í áttunda lagi eru mjög miklar líkur á að EVRAN verði komin sem gjaldmiðill á Íslandi innan 10 ára og þá lækka vextir. Í níunda lagi eykst rými í íþróttahúsum bæjarins með hagkvæmum hætti, með því að ýmsar íþróttagreinar sem nú eru þar inni flytjist til. Í tíunda lagi að bæta eins og kostur er æfinga og keppnisaðtöðu ungra stúlkna í íþróttum, en brottfall þeirra er mikið áhyggjuefni. Marg sannað er að besta forvörn gegn vímu- og fíkniefnum er aukin íþróttaiðkun ungs fólks. Ágæti lesandi, mér þótti rétt að setja á blað stutt brot úr viðtali mínu við þennan ágæta jafnaðarmann, sem fór mjög sáttur til síns heima og sagði um leið og hann kvaddi „segðu fleirum en mér, það þarf að margsegja sumum”. Ellert Eiríksson bæjarstjóri
